Nelson Pereira dos Santos: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición |
Sen resumo de edición |
||
| Liña 5: | Liña 5: | ||
Pereira dos Santos naceu en [[São Paulo]] e o primeiro filme que dirixiu foi ''Rio 40°'', estreado en 1965. O filme é a crónica da vida nas [[favela]]s do [[Río de Xaneiro]], e influíu algúns outros directores, impulsando o movemento do [[Cinema Novo]]. |
Pereira dos Santos naceu en [[São Paulo]] e o primeiro filme que dirixiu foi ''Rio 40°'', estreado en 1965. O filme é a crónica da vida nas [[favela]]s do [[Río de Xaneiro]], e influíu algúns outros directores, impulsando o movemento do [[Cinema Novo]]. |
||
O seu filme máis coñecido fóra do Brasil é ''[[Como era gostoso o meu francês]]'' (1971), que participou no 21.º [[Festival Internacional de Cinema de Berlín|Festival de cinema de Berlín]].<ref name="imdb">{{cita web |url=http://www.imdb.com/title/tt0066936/awards |title=IMDB.com: Awards for How Tasty Was My Little Frenchman |accessdate=2010-03-13 |work=imdb.com}}</ref> Está ambientado no século XVI e retrata as supostas prácticas [[canibalismo|caníbales]] dos guerreiros [[ |
O seu filme máis coñecido fóra do Brasil é ''[[Como era gostoso o meu francês]]'' (1971), que participou no 21.º [[Festival Internacional de Cinema de Berlín|Festival de cinema de Berlín]].<ref name="imdb">{{cita web |url=http://www.imdb.com/title/tt0066936/awards |title=IMDB.com: Awards for How Tasty Was My Little Frenchman |accessdate=2010-03-13 |work=imdb.com}}</ref> Está ambientado no século XVI e retrata as supostas prácticas [[canibalismo|caníbales]] dos guerreiros [[Pobo tupinamba|tupinambas]] contra os colonizadores franceses e portugueses do litoral brasileiro. Na 44.ª edición do mesmo festival participou o filme ''[[A Terceira Margem do Rio]]''.<ref name="Berlinale">{{cite web |url=http://www.berlinale.de/en/archiv/jahresarchive/1994/02_programm_1994/02_Programm_1994.html |title=Berlinale: 1994 Programme |accessdate=2011-12-29 |work=berlinale.de}}</ref> |
||
En ''Brasília 18%'' (2006) explora algúns dos aspectos escuros da política brasileira do momento e a [[corrupción política]], o asasinato de testemuñas de xuízos e o lavado de cartos. |
En ''Brasília 18%'' (2006) explora algúns dos aspectos escuros da política brasileira do momento e a [[corrupción política]], o asasinato de testemuñas de xuízos e o lavado de cartos. |
||
Revisión como estaba o 4 de xuño de 2018 ás 10:22
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 22 de outubro de 1928 São Paulo, Brasil |
| Morte | 21 de abril de 2018 (89 anos) Río de Xaneiro, Brasil |
| Causa da morte | Morte natural (Cancro de fígado ) |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Brasil |
| Educación | Institut des Hautes Études Cinématographiques (pt)  Universidade de São Paulo |
| Actividade | |
| Ocupación | director de cinema , montador , guionista , actor |
| Membro de | |
| Movemento | Cinema Novo |
| Lingua | Lingua portuguesa, portugués do Brasil e lingua francesa |
| Obra | |
Obras destacables
| |
| Familia | |
| Fillos | Ney Santanna (pt) |
Premios | |
   | |
Nelson Pereira dos Santos, nado en São Paulo o 22 de outubro de 1928 e finado no Río de Xaneiro o 21 de abril de 2018, foi un director de cinema brasileiro. Dirixiu filmes como Vidas secas, baseado no libro homónimo de Graciliano Ramos.
Traxectoria
Pereira dos Santos naceu en São Paulo e o primeiro filme que dirixiu foi Rio 40°, estreado en 1965. O filme é a crónica da vida nas favelas do Río de Xaneiro, e influíu algúns outros directores, impulsando o movemento do Cinema Novo.
O seu filme máis coñecido fóra do Brasil é Como era gostoso o meu francês (1971), que participou no 21.º Festival de cinema de Berlín.[1] Está ambientado no século XVI e retrata as supostas prácticas caníbales dos guerreiros tupinambas contra os colonizadores franceses e portugueses do litoral brasileiro. Na 44.ª edición do mesmo festival participou o filme A Terceira Margem do Rio.[2]
En Brasília 18% (2006) explora algúns dos aspectos escuros da política brasileira do momento e a corrupción política, o asasinato de testemuñas de xuízos e o lavado de cartos.
Pereira dos Santos foi membro da Academia Brasileira de Letras dende 2006.[3] Faleceu dun fallo multiorgánico o 21 de abril de 2018 aos 89 anos.[4]
Filmografía
- 1949 - Juventude (curtametraxe)
- 1955 - Rio, 40 Graus
- 1957 - Rio, Zona Norte
- 1961 - Mandacaru Vermelho
- 1962 - Boca de Ouro
- 1963 - Vidas Secas
- 1967 - El Justicero
- 1968 - Fome de Amor
- 1970 - Azyllo Muito Louco
- 1971 - Como Era Gostoso o Meu Francês
- 1972 - Quem é Beta?
- 1974 - O amuleto de Ogum
- 1977 - Tenda dos Milagres
- 1980 - Na Estrada da Vida con Milionário & José Rico
- 1982 - Missa do Galo (curta-metragem)
- 1984 - Memórias do Cárcere
- 1987 - Jubiabá
- 1994 - A Terceira Margem do Rio
- 1995 - Cinema de Lágrimas
- 1998 - Guerra e Liberdade - Castro Alves em São Paulo
- 2000 - Casa Grande & Senzala (serie documental para televisión)
- 2001 - Meu Cumpadre Zé Keti (curtametraxe)
- 2004 - Raízes do Brasil (documental)
- 2006 - Brasília 18%
- 2009 - Português, a Língua do Brasil (documental)
- 2012 - A Música segundo Tom Jobim (documental)
- 2012 - A Luz do Tom (documental)
Notas
- ↑ "IMDB.com: Awards for How Tasty Was My Little Frenchman". imdb.com. Consultado o 2010-03-13.
- ↑ "Berlinale: 1994 Programme". berlinale.de. Consultado o 2011-12-29.
- ↑ "Morre aos 89 anos o cineasta Nelson Pereira dos Santos" (en Portuguese). O Globo. 21 April 2018. Consultado o 21 April 2018.
- ↑ Morre aos 89 anos o cineasta Nelson Pereira dos Santos
Véxase tamén
Bibliografía
- Darlene J. Sadlier: Nelson Pereira dos Santos (Contemporary Film Directors), University of Illinois Press, 2003, ISBN 0-252-07112-3
Ligazóns externas
- Nelson Pereira dos Santos Bio-Filmography en Senses of Cinema por Hudson Moura (en inglés)
- Description of dos Santos by Ephraim Katz
- Entrevista com Nelson Pereira dos Santos no cinemaCAFRI.com
| Control de autoridades |
|
|---|
