O Gaiteiro de Lugo: Diferenzas entre revisións
mSen resumo de edición |
arranxiños |
||
Liña 3: | Liña 3: | ||
Fundouno grazas ao traballo do impresor e activista cultural [[Manuel Soto Freire]] e logo en [[1889]] pasou a mans de [[Gerardo Castro Montoya]], continuando a súa publicación o seu fillo, de igual nome, que continuaron a numeración e estilo do anterior. Os primeiros números era case exclusivamente en castelán agás as colaboracións literarias; progresivamente foi aumentando a presenza do galego na publicación e a partir de [[1936]] por iniciativa de [[Xosé Filgueira Valverde]] publicouse integramente en galego, mantendo o monolingüismo durante todo do [[franquismo]]. En [[1963]] Gerardo Castro vendeu o calendario a ''La Región'' que o seguiu publicando ata [[1973]]. En [[1996]] a [[Deputación de Lugo]] decidiu retomar a súa publicación. Publicación moi popular entre os labregos galegos durante o franquismo, chegou a vender 50.000 exemplares. [[Antonio Noriega Varela]] foi un colaborador habitual. |
Fundouno grazas ao traballo do impresor e activista cultural [[Manuel Soto Freire]] e logo en [[1889]] pasou a mans de [[Gerardo Castro Montoya]], continuando a súa publicación o seu fillo, de igual nome, que continuaron a numeración e estilo do anterior. Os primeiros números era case exclusivamente en castelán agás as colaboracións literarias; progresivamente foi aumentando a presenza do galego na publicación e a partir de [[1936]] por iniciativa de [[Xosé Filgueira Valverde]] publicouse integramente en galego, mantendo o monolingüismo durante todo do [[franquismo]]. En [[1963]] Gerardo Castro vendeu o calendario a ''La Región'' que o seguiu publicando ata [[1973]]. En [[1996]] a [[Deputación de Lugo]] decidiu retomar a súa publicación. Publicación moi popular entre os labregos galegos durante o franquismo, chegou a vender 50.000 exemplares. [[Antonio Noriega Varela]] foi un colaborador habitual. |
||
Predicións, chistes, as lúas, as datas das feiras, consellos para o cultivo da vide, prognósticos do tempo, refráns, adiviñas ademais o habitual santoral e previsións meteorolóxicas acompañan a outros textos de maior entidade literaria destes almanaques agricolas en galego que como [[O Mintireiro Verdadeiro]] permitiron o uso continuado do galego, mesmo nos anos máis difíciles do franquismo. |
Predicións, chistes, as lúas, as datas das feiras, consellos para o cultivo da vide, prognósticos do tempo, refráns, adiviñas ademais o habitual santoral e previsións meteorolóxicas acompañan a outros textos de maior entidade literaria destes almanaques agricolas en galego que como ''[[O Mintireiro Verdadeiro]]'' permitiron o uso continuado do galego, mesmo nos anos máis difíciles do franquismo. |
||
== |
==Véxase tamén== |
||
===Ligazóns externas=== |
|||
*[http://www.culturagalega.org/temadia.php?id=5579 Artigo no Consello da Cultura Galega] |
*[http://www.culturagalega.org/temadia.php?id=5579 Artigo no Consello da Cultura Galega] |
||
Revisión como estaba o 13 de xaneiro de 2010 ás 14:35
O Gaiteiro de Lugo é un calendario agrícola de periodicidade anual que se publica na cidade de Lugo desde 1857, inda que primeiro recibiu o nome de Calendario de Galicia e máis adiante Calendario Gallego, non foi ata 1927 cando adoptou a actual cabeceira motivada polo gaiteiro (dous en anos bisestos) que adornaba a contraportada da publicación xa desde 1862.
Fundouno grazas ao traballo do impresor e activista cultural Manuel Soto Freire e logo en 1889 pasou a mans de Gerardo Castro Montoya, continuando a súa publicación o seu fillo, de igual nome, que continuaron a numeración e estilo do anterior. Os primeiros números era case exclusivamente en castelán agás as colaboracións literarias; progresivamente foi aumentando a presenza do galego na publicación e a partir de 1936 por iniciativa de Xosé Filgueira Valverde publicouse integramente en galego, mantendo o monolingüismo durante todo do franquismo. En 1963 Gerardo Castro vendeu o calendario a La Región que o seguiu publicando ata 1973. En 1996 a Deputación de Lugo decidiu retomar a súa publicación. Publicación moi popular entre os labregos galegos durante o franquismo, chegou a vender 50.000 exemplares. Antonio Noriega Varela foi un colaborador habitual.
Predicións, chistes, as lúas, as datas das feiras, consellos para o cultivo da vide, prognósticos do tempo, refráns, adiviñas ademais o habitual santoral e previsións meteorolóxicas acompañan a outros textos de maior entidade literaria destes almanaques agricolas en galego que como O Mintireiro Verdadeiro permitiron o uso continuado do galego, mesmo nos anos máis difíciles do franquismo.