Ernest Labrousse

Ernest Labrousse
	;
Biografía
Nacemento	16 de marzo de 1895 ; Barbezieux-Saint-Hilaire, Francia
Morte	23 de maio de 1988 (93 anos); 5º distrito de París, Francia
Presidente Société d'études jaurésiennes (en)
	1959 – 1982 – Madeleine Rebérioux →
Datos persoais
Educación	Facultade de Artes de París ; Facultade de Dereito de París
Actividade
Campo de traballo	Historia e economía
Ocupación	historiador, xornalista, activista político, profesor universitario
Empregador	L'Humanité (pt) ; Universidade de París ; Le Populaire (en) ; École pratique des hautes études
Partido político	Partido Comunista Francés ; Sección Francesa da Internacional Obreira ; Partido Socialista Unificado
Membro de	Liga dos dereitos humanos
Profesores	François Simiand (pt)
Obra
Doutorando	Michelle Perrot, Jacques Rougerie, Maurice Agulhon, Madeleine Rebérioux, Claude Willard e Emmanuel Le Roy Ladurie
Premios
	(1979) Premio Balzan; (1945) Grand Prix Gobert; doutor honoris causa pola universidade Xaguelónica de Cracovia ;
Descrito pola fonte	Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Лабрус Эрнест Камиль)

Camille-Ernest Labrousse, nado en 1895 e finado en 1988, foi un historiador especializado en historia económica e social.

Labrousse estableceu un modelo histórico centrado en tres planos: económico, social e cultural. Foi o iniciador da historia cuantitativa que posteriormente se deu en chamar cliometría, mediante a aplicación de métodos estatísticos. Tivo unha grande influencia nunha xeración enteira de historiadores. Fernand Braudel dixo que se non fose por Labrousse "os historiadores nunca traballarían do modo que o fixeron no estudo de prezos e salarios".^[1]

Labrousse non foi estritamente membro da Escola de Annales, que para el estaba demasiado influenciada por preconceptos marxistas, pero colaborou no seu esforzo por crear unha nova historia humana. En 1948 dirixiu unha famosa conferencia sobre o tema Como nacen as revolucións, especialmente as francesas de 1789, 1830 e 1848, aplicándoas a súa metodoloxía en tres planos: político, social e económico.

Obras

Histoire économique et sociale de France, París, Puf, 1979
Esquisse du mouvement des prix et des revenus au XVIIIe siècle (1933),
Crise de l’économie française à a veille de la Révolution (1944), que lle fixo gañar a súa cátedra na Sorbona.

Notas

↑ Fernand Braudel, The Wheels of Coomerce 1982, vol. II en Civilization and Capitalism p 343

Ligazóns externas

ADPF, "Histoire et historiens en France depuis 1945" (en francés)

[1] Fernand Braudel, The Wheels of Coomerce 1982, vol. II en Civilization and Capitalism p 343

[1]