Saltar ao contido

Elevador de Bom Jesus

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

O Elevador do Bom Jesus é unha liña de ferrocarril situada no Santuario do Bom Jesus do Monte, na freguesía de Tenões (Braga, Portugal).

Operado pola Confraría do Bom Jesus do Monte, comunica a parte alta da cidade co Santuario, superando un desnivel de máis de cen metros de altura. Segue un percorrido paralelo á Escaleira do Bom Jesus e remata, na parte máis alta, xunto á estatua ecuestre de São Longuinho. Foi o primeiro funicular construído na Península Ibérica. Actualmente é o máis antigo do mundo en servizo que utiliza o sistema de contrapeso de auga.

O 23 de maio de 2013 foi declarado Monumento de Interese Público polo goberno da República Portuguesa.[1]

A ví­a sobre a Estrada do Bom Jesus
Vagón en funcionamento

Foi construído por iniciativa do empresario bracarense Manuel Joaquim Gomes. Tiña como obxectivo substituír a liña dos Carris de Braga (vehículos sobre carrís tirados por cabalos), que orixinariamente se prolongaba ata o santuario. Nos días de moita actividade a tracción era complementada por bois na forte subida.[2]

O autor do proxecto foi o enxeñeiro suízo Niklaus Riggenbach. Este enviou dende o seu país todas as indicacións necesarias para a execución do proxecto e a instalación do equipamento. As obras comezaron en marzo de 1880, coa supervisión e a colaboración técnica do enxeñeiro portugués de ascendencia francesa Raul Mesnier du Ponsard.[2] Os vagóns foron construídos en Suíza pola empresa SLM.[3]

A inauguración tivo lugar o 25 de marzo de 1882. O seu éxito levou a que ese mesmo ano se crease en Lisboa a Companhia dos Ascensores. Esta convidou a Mesnier a deseñar e instalar na cidade unha serie de funiculares, algúns dos cales aínda están en marcha.

A campaña de reparacións de 1946 utilizou material procedente do desmantelamento do Caminho de Ferro do Monte, na cidade de Funchal (Madeira).[2]

Características

[editar | editar a fonte]
Vista interior dun vagón
Acceso ao pé do monte (s. XIX)
Acceso ao pé do monte (s. XXI)

Funciona sobre unha rampla formada por dúas cabinas independentes, conectadas por un sistema de funicular con contrapeso de auga.[3] Cada vagón ten un depósito que se enche de auga cando está no nivel superior e se baleira no nivel inferior. Así, a diferenza de peso permite o desprazamento. A cantidade de auga calcúlase segundo o número de pasaxeiros nos vagóns en cada viaxe.

  • Distancia: 274 m
  • Nivel: 116 m
  • Pendente: 42%
  • Tempo de viaxe: 2,5 - 4 min. (segundo o número de pasaxeiros)
  • Velocidade media: 1,2 - 1,8 m/s
  • Ano de substitución do cable: 1956
  • Lonxitude do cable de aceiro : 300 m
  • Diámetro: 38 mm
  • Peso: 1.500 kg
  • Peso do vagón: 5.000 kg
  • Capacidade por vagón: 38 persoas (30 sentadas)
  • Capacidade do depósito de auga: 5850 l

Horario de funcionamento

[editar | editar a fonte]
  • Verán: 8:55-19:55 h
  • Inverno: 8:55-12:55 e 13:55-17:55
  • Viaxes diarios cada 30 minutos[4]
  1. República de Portugal (23 de maio de 2013). "Portaria n.º 305/2013" (PDF). Diário da República (en portugués) (99): 16433. 
  2. 2,0 2,1 2,2 "Do Pombal ao Bom Jesus de Braga". Jornal da Madeira (en portugués). 8 de setembro de 2007. Arquivado dende o orixinal o 26 de xullo de 2011. Consultado o 11 de xullo de 2023. 
  3. 3,0 3,1 Gonçalves, Joaquim (2005). "Elevador do Bom Jesus do Monte". SIPA (Sistema de Informação para o Património Arquitetónico (en portugués). 
  4. "Informações". Confraria do Bom Jesus do Monte (en portugués).