Dracma

O dracma (en grego: δραχμή) é o nome que se lle deu a varias moedas empregadas en Grecia durante varios períodos da súa historia:

Antiga moeda atopada nas cidades-estado gregas e nos reinos helenísticos de Asia.
Dracma moderno, introducido por primeira vez en 1832 e substituído polo euro en 2002

Dracma antigo[editar | editar a fonte]

O nome do dracma provén do verbo grego δράττω (dráttō). Ao principio o dracma compoñíase de seis óbolos que se empregaban como medio de pago a comezos do -1100 Esta foi a medida estándar de prata que se empregou na maioría das cecas gregas, e o termo óbolo utilizouse para designar as moedas que valían 1/6 parte dun dracma.

No século V a.C, a moeda máis empregada no mundo grego foi o tetradracma ateniense. No seu anverso aparecía a deusa Atenea cun casco de guerra e un moucho no reverso. Hoxe en día estas moedas son coñecidas en grego como γλαῦκαι (mouchos)^[1]. O reverso destas moedas é o empregado hoxe en día nas moedas gregas de 1 euro.

Os dracmas cuñáronse con diferentes pesos e medidas. A medida estándar que máis ou menos se empregou foi a ateniense ou ática, que consistía en 4.30g de prata aproximadamente.

Tras as conquistas de Alexandre Magno, o nome da moeda empregouse na maioría dos reinos helenísticos de Asia, incluíndo o reino tolemaico en Alexandría. A unidade monetaria empregada polos árabes o dirham, tomou o seu nome do dracma así como o dram armenio.

O dracma no padrón ático[editar | editar a fonte]

As equivalencias do dracma coas outras moedas daquela época son as seguintes:^[2]

1 talento = 60 minas
1 mina = 100 dracmas
1 estatero = 2 dracmas
1 dracma = 6 óbolos
1 óbolo = 8 calcos

Dracma moderno[editar | editar a fonte]

Primeiro dracma[editar | editar a fonte]

O dracma volveu restaurarse no 1832 tras a independencia de Grecia. Substituíu o fénix (en grego: φοίνιξ) á par. O dracma dividíase en 100 lepta (en grego: λεπτά, sing. λεπτό, "leptón").

Moedas[editar | editar a fonte]

A primeira serie consistía en moedas de cobre de 1, 2, 5, e 10 lepta, e denominacións de ¼, ½, 1 e 5 dracmas de prata, e 20 dracmas de ouro. A moeda de 1 dracma pesaba 4,50 gr. e contiña un 90% de prata.

No 1868 Grecia uniuse á Unión Monetaria Latina e o dracma fixou o seu valor respecto ao franco francés. Emitíronse novas moedas de cobre de 1, 2, 5 e 10 lepta (as de 5 e 10 lepta coa denominación en "óbolos"), moedas de 20 e 50 lepta, e 1, 2 e 5 dracmas de prata, e 10 e 20 dracmas de ouro. Tamén se cuñou un reducido número de moedas de ouro de 50 e 100 dracmas.

No 1894 introducíronse moedas de cuproníquel en denominacións de 5, 10 e 20 lepta. As de 1 leptón e 2 lepta non se cuñaron ata 1870. No 1911 finalizou a cuñaxe de moedas de 1 e 2 dracmas de prata, e non se emitiu ningunha moeda entre 1912 e 1922, tempo no que a Unión Monetaria Latina se disolveu debido á I Guerra Mundial.

Entre 1926 e 1930 introducíronse novas moedas para a República Helénica, que compostas por 20 e 50 lepta, e 1 e 2 dracmas de cuproníquel, 5 dracmas de níquel, e 10 e 20 dracmas de prata. Estas moedas do primeiro dracma foron as últimas en cuñárense.

Billetes[editar | editar a fonte]

No 1841 o Banco Nacional de Grecia emitiu billetes ata 1928, cando o novo Banco de Grecia se creou. As primeiras denominacións ían dos 10 aos 500 dracmas. Emitíronse denominacións máis pequenas de 1, 2, 3 e 5 dracmas desde 1885. Para os billetes de 5 dracmas cortábanse os de 10 pola metade. Entre 1917 e 1920, o goberno grego emitiu papel moeda en denominacións de 10 e 50 lepta, e 1, 2 e 5 dracmas. En 1901 o Banco Nacional de Grecia emitiu billetes de 1.000 dracmas, seguidos dos de 5.000 dracmas emitidos polo Banco de Grecia logo do 1928. O goberno volveu emitir billetes entre 1940 e 1944, en denominacións de 50 lepta e 20 dracmas.

Durante a ocupación alemá de Grecia (1941-1944), a hiperinflación fixo que o goberno emitise denominacións moito máis altas, chegando aos billetes de 100 billóns de dracmas no 1944.

Segundo dracma[editar | editar a fonte]

Estivo vixente desde a liberación de Alemaña en 1944, ata 1954. O cambio estableceuse en 50 billóns de dracmas que é igual a 1 novo dracma.

Terceiro dracma[editar | editar a fonte]

En 1953, nun esforzo por controlar a inflación, Grecia uniuse ós Acordos de Bretton Wood. En 1954, o dracma revaluouse por segunda vez cunha taxa de cambio de 1.000 antigos dracmas = 1 dracma. A nova moeda quedou fixada co dólar cunha taxa de 30 dracmas = 1 dólar. En 1973 os Acordos de Bretton Wood abolíronse, e durante os 25 anos seguintes a taxa de cambio incrementouse gradualmente, chegando a 400 dracmas por 1 dólar. O 1 de xaneiro de 2002, o dracma foi substituído oficialmente polo euro aínda que continuou en circulación ata o 1 de marzo dese ano.

Notas[editar | editar a fonte]

↑ Thompson, D'Arcy Wentworth. A glossary of Greek birds. Oxford, Clarendon Press 1895, pp 45-46.
↑ Renfrew; Wagstaff. 1982. An Island Polity. The archeology of exploitation in Melos. Cambridge University Press. 1982. Páxina 49. ISBN 0521237858. "One Attic talent was the equivalent of 60 minae or 6,000 drachmae..."