Desgasificación
A desgasificación é o proceso de liberación dun gas disolto, atrapado, conxelado ou absorbido nalgún material. A desgasificación pode incluír sublimación e evaporación (que son transicions de fase dunha substancia a gas), así como desorción, filtración de fendas ou volumes internos e produtos gaseosos de reaccions químicas lentas. A ebulición considérase xeralmente un fenómeno separado da desgasificación porque consiste nunha transición de fase dun líquido a un vapor da mesma substancia.
Nun baleiro
[editar | editar a fonte]A desgasificación é un desafío para crear e manter contornos limpos de alto baleiro. A NASA e a ESA manteñen listas de materiais con propiedades de baixa desgasificación adecuados para o seu uso en naves espaciais, xa que os produtos de desgasificación poden condensarse en elementos ópticos, radiadores térmicos ou células solares e escurecelos. Os materiais que normalmente non se consideran absorbentes poden liberar suficientes moléculas lixeiras para interferir cos procesos de baleiro industriais ou científicos. A humidade, os seladores, os lubricantes e os adhesivos son as fontes máis comúns, pero incluso os metais e os vidros poden liberar gases das fendas ou impurezas. A taxa de desgasificación aumenta a temperaturas máis altas porque aumenta a presión de vapor e a velocidade das reaccións químicas. Para a maioría dos materiais sólidos, o método de fabricación e preparación pode reducir significativamente o nivel de desgasificación. A limpeza de superficies ou o quecemento de compoñentes individuais ou de todo o conxunto (un proceso chamado "secado ao forno") poden eliminar os volátiles.
A sonda espacial Stardust da NASA sufriu unha calidade de imaxe reducida debido a un contaminante descoñecido que se condensou no sensor CCD da cámara de navegación. Un problema similar afectou á cámara de ángulo estreito da sonda espacial Cassini, pero corrixiuse quecendo repetidamente o sistema a 4 °C. Tamén se puido obter unha caracterización completa dos efectos de desgasificación utilizando espectrómetros de masas na nave espacial Rosetta da ESA.[1]
A desgasificación é un proceso común nos cometas.[2]
Nas rochas
[editar | editar a fonte]A desgasificación é unha posible fonte de moitas atmosferas tenues de planetas terrestres ou lúas.[3] Moitos materiais son volátiles en relación co baleiro extremo do espazo exterior e poden evaporarse ou incluso ferver a temperatura ambiente. Os materiais na superficie lunar desgasificáronse por completo e foron arrastrados polos ventos solares hai moito tempo, pero os materiais volátiles poden permanecer en profundidade. A atmosfera lunar probablemente orixinouse pola desgasificación do material cálido debaixo da superficie.
Unha vez liberados, os gases case sempre son menos densos que as rochas e a area e fíltranse cara á superficie. As erupcións explosivas de volcáns son o resultado da auga ou outros volátiles liberados desde o magma onde se atopan atrapados, por exemplo por un domo de lava. Nos bordos diverxentes da Terra onde a codia nova está sendo creada, helio e dióxido de carbono son algúns dos volatiles desgasificados desde o magma do manto.[4]
Nun ambiente pechado
[editar | editar a fonte]A desgasificación pode ser significativa se acontece nun ambiente pechado onde o ar é estancado ou é reciclado. Por exemplo, o cheiro dun coche novo débese aos produtos químicos liberados pola calor nun vehículo pechado. Mesmo un material case inodoro como a madeira pode producir un cheiro forte se é mantido nunha caixa pechada durante meses. Hai algunha preocupación que recubrimentos plásticos e disolventes liberados desde moitos produtos industriais, especialmente plásticos, poidan ser nocivos para a saúde humana.[5] A exposición a longo prazo a vapores de disolventes pode causar encefalopatías crónicas inducidas por disolventes (CSE). A liberación de gases tóxicos son de especial importancia no deseño de submarinos e estacións espaciais, que teñen que ter atmosferas recirculantes.
En construción
[editar | editar a fonte]A desgasificación de pequenas bolsas de ar preto da superficie do formigón fraguado pode producir buracos permanentes na estrutura que poden comprometer a súa integridade estrutural.[6][7]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ B. Schläppi, et al. (2010), Influence of spacecraft outgassing on the exploration of tenuous atmospheres with in situ mass spectrometry, J. Geophys. Res., 115, A12313, doi 10.1029/2010JA015734.
- ↑ Val-Borro, M.; et al. (outubro 2012). "An upper limit for the water outgassing rate of the main-belt comet 176P/LINEAR observed with Herschel/HIFI". Astronomy & Astrophysics (en inglés) 546: L4. Bibcode:2012A&A...546L...4D. ISSN 1432-0746. arXiv:1208.5480. doi:10.1051/0004-6361/201220169.
- ↑ J.H. Shirley, J.H.; Fairbridge, Rhodes W. (1997). Encyclopedia of Planetary Sciences (en inglés). Springer Netherlands. ISBN 9780792367949.
- ↑ Strahler, Arthur N. (1992). "4". Geología física (en castelán). Barcelona: Omega. p. 69. ISBN 84-282-0770-4.
A emisión de volátiles con magma na superficie terrestre é un proceso chamado liberacion de gases
- ↑ United States Environmental Protection Agency (17 de abril de 2020). "Health Concerns". epa.gov (en inglés). Archived from the original on 03 de decembro de 2014. Consultado o 22 de febreiro de 2021.
- ↑ O’Dea, Vaughn (xaneiro-febreiro 2008). "Thin-Patch Repair of Concrete in Wastewater Environments Using Commercially Available Cementitious Resurfacers" (PDF). Concrete Repair Bulletin (en inglés) (International Concrete Institute): 16–20. ISSN 1055-2936. Archived from the original on 17 de abril de 2020. Consultado o 22 de febreiro de 2021.
- ↑ O’Dea, Vaughn (xaneiro 2007). "Maintenance Tips: Preventing Air-Induced Coating Failures on Concrete" (PDF). Journal of Protective Coatings & Linings (en inglés): 86–89. ISSN 8755-1985. Archived from the original on 22 de outubro de 2014. Consultado o 22 de febreiro de 2021.
