Cunninghamia lanceolata
Cunninghamia lanceolata | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Cunninghamia lanceolata | |||||||||||||||
Clasificación científica | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Nome binomial | |||||||||||||||
Cunninghamia lanceolata (Lamb.) Hook. |
Cunninghamia lanceolata, é unha especie de conífera da familia das taxodiáceas. De orixe chinesa, emprégase en Galiza coma ornamental, sendo común na xardinaxe palaciana e de arboredos.
Descrición
[editar | editar a fonte]Árbore orixinaria do centro e sur da China, no seu estado natural. Ten unha gran capacidade para regromar de cepo, a madeira é de calidade regular.
É de hábito monopodial, posúe copa piramidal, angosta, conserva as súas pólas inferiores, que se estenden horizontalmente. O seu toro é recto. A súa altura oscila entre os 10 e os 25 m. As follas son simples, dispostas en espiral ou en dous planos máis ou menos diverxentes, lineares lanceoladas, falcadas (2,5 –7 cm x 0,4-0,7 cm), coa face verde brillante, e o envés claro, con anchas fitas estomáticas abrancazadas separadas pola nervadura media, marxe finamente serrada. É unha árbore de folla persistente.
Os seus froitos son conos (estróbilos) ovoide globosos, de 3 a 5 cm de longo, terminais, formados por numerosas escamas triangulares, agudas e imbricadas e subleñosas dentadas.
Esta especie de árbore non é hermafrodita, polo tanto pódese diferenciar o sexo de cada un segundo os seus conos.
Condicións de cultivo
[editar | editar a fonte]Atura o clima cálido e chuvioso, con precipitacións uniformes. Soporta algo o frío. Prefire solos liviáns, profundos, mais tamén medra nos pobres, sempre que estean ben provistos de humidade.
Durante os primeiros anos medra amodo, despois acelera.
Propiedades
[editar | editar a fonte]A respecto da madeira, a cerna é castaña amarelenta, de textura fina e homoxénea, gran dereito, veado macío, sen cheiro, mol, lixeira, estábel, doada de traballar e pouco durábel en contacto co chan.
Exemplares senlleiros en Galiza
[editar | editar a fonte]Dous exemplares desta especie aparecen no Catálogo de Árbores Senlleiras de Galicia:
- Cunninghamia do Pazo de Gondomar en Gondomar (Pontevedra);
- Cunninghamia do Pazo Xardín de Caldas de Reis, en Caldas de Reis (Pontevedra).
Taxonomía
[editar | editar a fonte]Cunninghamia lanceolata foi descrita por (Lamb.) Hook. e publicado en Botanical Magazine 54: , pl. 2743. 1827.[1]
- Abies batavorum Siebold ex Carrière
- Abies lanceolata (Lamb.) Poir.
- Belis jaculifolia Salisb.
- Belis lanceolata (Lamb.) Hoffmanns.
- Cunninghamia jaculifolia (Salisb.) Druce
- Cunninghamia sinensis R.Br.
- Cunninghamia sinensis var. prolifera Lemée & H.Lév.
- Cunninghamia unicanaliculata D.Y.Wang & H.L.Liu
- Cunninghamia unicanaliculata var. pyramidalis D.Y.Wang & H.L.Liu
- Larix chinensis Mill.
- Pinus abies Lour.
- Pinus lanceolata Lamb.
- Raxopitys cunninghamii J. Nelson [2]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Cunninghamia lanceolata". Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultado o 21 de agosto de 2012.
- ↑ Cunninghamia lanceolata en PlantList
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Flora of China Editorial Committee. 1999. Fl. China 4: 1–453. Science Press & Missouri Botanical Garden Press, Beijing & St. Louis.
- Linares, J. L. 2003 [2005]. Listado comentado de los árboles nativos y cultivados en la república de El Salvador. Ceiba 44(2): 105–268.
Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Cunninghamia lanceolata |