Cuncha (estrutura)

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Estrutura de cuncha ou carcasa do edificio TWA Flight Center por Eero Saarinen, Aeroporto Internacional John F. Kennedy, Nova York
"The Forest Opera", un anfiteatro ao aire libre en Sopot, Polonia, con teito de membrana .
Great Court, cun tellado de celosía de capa fina en cuncha, de Buro Happold con Norman Foster, British Museum, Londres

Unha cuncha,[1][2] en inglés shell,[3] é un tipo de elemento estrutural que se caracteriza pola súa xeometría, sendo un sólido tridimensional cuxo espesor é moi reducido en comparación con outras dimensións, e en termos estruturais, polos resultantes de tensión calculados no plano medio que presentan compoñentes que son tanto coplanares como normais á superficie. Esencialmente, unha casca pódese derivar dunha placa por dous medios: formando inicialmente a superficie media como unha superficie simple ou dobremente curvada, e aplicando cargas que son coplanares ao plano dunha placa que xeran esforzos significativos.

As estruturas de cuncha fina (tamén chamadas estruturas de placas e cunchas) son construcións lixeiras que utilizan elementos de cuncha. Estes elementos, normalmente curvados, ensamblan para facer grandes estruturas. As aplicacións típicas inclúen as carcasas[4] para fuselaxes de avións, os cascos de barcos e as cubertas de grandes edificios.

Definición[editar | editar a fonte]

Unha cuncha fina defínese como unha cuncha, casca ou carcasa cun grosor pequeno en comparación coas súas outras dimensións e na que as deformacións non son grandes en comparación co grosor.

Unha diferenza principal entre unha estrutura de cuncha e unha estrutura de placas é que, no estado non tensado, a estrutura de cuncha ten curvatura en oposición á estrutura de placas que é plana. A acción da membrana nunha capa é causada principalmente por forzas no plano (esforzo plano), pero pode haber forzas secundarias derivadas das deformacións por flexión. Cando unha placa plana actúa de forma similar a unha viga con esforzos de flexión e cortante, as capas son análogas a un cable que resiste cargas a través de esforzos de tracción. A capa fina ideal debe ser capaz de desenvolver tanto tensión como compresión.[5]

Tipos[editar | editar a fonte]

Os tipos máis populares de estruturas de capa fina son:

  • Estruturas de cuncha de formigón, moitas veces fundidas como cúpula monolítica ou ponte de cinta estresada ou cuberta de sela
  • Estruturas de cuncha de celosía, tamén chamadas estruturas de cuncha de reixa ou lámina reticulada[6] (gridshell ou grid shell), moitas veces en forma de cúpula xeodésica ou estrutura hiperboloide.
  • Estruturas de membrana, que inclúen estruturas de tecido e outras estruturas de tracción, cúpulas de cables e estruturas pneumáticas.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "bUSCatermos; cuncha; Áreas temáticas: arquitectura, enxeñaría e construción". aplicacions.usc.es. Consultado o 2023-02-08. 
  2. "Visual dictionary of construction / Dicionario visual da construción" (PDF). Macmillan. Consultado o 8 de febreiro de 2023. 
  3. Deloney, Matthew L. (2021-06-18). "What is Shell Structure; 11 Types of Shell Structure ; Applications, Advantages & Disadvantages of Shell Structure". CivilJungle (en inglés). Consultado o 2023-02-08. 
  4. "Dicionario". Real Academia Galega; carcasa. Consultado o 2023-02-08. 
  5. "Handbook of Structural Engineering". Routledge & CRC Press (en inglés). Consultado o 2023-02-08. 
  6. "bUSCatermos; gridshell / lámina reticulada". aplicacions.usc.es. Consultado o 2023-02-09. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Bechtold, Martin (2008). Innovative Surface Structures: Technologies and Applications (en English). ISBN 9780415419673. 
  • Rainer Gaefe (ed.). VLADIMIR G. SUCHOV 1853-1939; Die Kunst Der Sparsamen Konstruktion. ISBN 9783421029843.  Stuttgart. Deutsche Verlags-Anstalt

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]