Crates de Tebas

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Crates de Tebas
Crates of Thebes Villa Farnesina.jpg
Nacementoc. 365 a. C.
Lugar de nacementoTebas
Falecementoc. 285 a. C.
Lugar de falecementoBeócia
SoterradoBeócia
NacionalidadeThebes
Ocupaciónfilósofo
PaiAscondus
CónxuxeHiparquía
FillosPasicles
IrmánsPasicles of Thebes
editar datos en Wikidata ]

Crates de Tebas, nado en Tebas no 368 a. C. e finado no 288 a. C., foi un filósofo grego discípulo de Dióxenes de Sinope e seguidor, como el, da escola cínica.

Crates foi o discípulo máis notable de Dióxenes de Sinope. O seu alumno máis famoso foi Zenón de Citio, fundador do estoicismo. Por iso considerase o nexo entre a escola cínica e o estoicismo.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Naceu en Tebas no ano 368 a. C. De moi novo estableceuse en Atenas, onde coñeceu a Dióxenes. Era un cidadán de clase alta que renunciou a todo (riquezas e posición social) para abrazar ao cinismo. Como conta Dióxenes Laercio, Crates doou á cidade unha grandiosa fortuna e adoptou, xunto a súa esposa Hiparquía, a vida de mendigo que era característica dos cínicos. O seu trato coa xente era moi distinto do do seu mestre, era amable e respectuoso; chamábano "O Filántropo". Defendía os puntos de vista da escola cínica cun estilo menos agresivo que o de Dióxenes. Segundo Dióxenes Laercio, abría as portas das casas para exhortar ao seus moradores, de aí o seu outro sobrenome "O Abreportas". Outros din que era a xente a que o convidaba ás súas casas para dialogar con el e recibir o seu consello. Coa súa palabra e cos seus actos, predicaba a autarquía e a sinxeleza como único camiño para alcanzar unha vida feliz. A sinxeleza implicaba quedar só co mínimo, desprendéndose da familia, da propiedade, dos costumes sociais e mesmo das propias opinións.

Crates tivo un discípulo, o seu cuñado Metrocles.

Segundo a tradición, tivo con Alexandre Magno unha actitude similar á de Dióxenes: cando o emperador lle preguntou se quería que reconstruíran a cidade, respondeu: «Para que reconstruíla?»

Obras[editar | editar a fonte]

Escribiu numerosas obras literarias, a maioría en verso. Mediante elas, nun ton por momentos humorístico e por momentos serio, buscou difundir o cinismo.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • García Gual, Carlos (2002). 4. Crates, o filántropo. La secta del perro . Alianza Editorial. pp. 87. ISBN 8420677671.