Saltar ao contido

Zenón de Citio

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaZenón de Citio

Editar o valor en Wikidata
Nome orixinal(grc) Ζήνων ὁ Κιτιεύς Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacementoc. 334 a. C. Editar o valor en Wikidata
Kition (Imperio Aqueménida) Editar o valor en Wikidata
Morte263 a. C. Editar o valor en Wikidata (70/71 anos)
Atenas (Reino de Macedonia) Editar o valor en Wikidata
Scholarch of the Stoic school (en) Traducir
301 a. C. – 262 a. C. – Cleantes de Aso → Editar o valor en Wikidata
Actividade
Campo de traballoLóxica e Ética Editar o valor en Wikidata
Ocupaciónfilósofo, escritor Editar o valor en Wikidata
Período de tempoPeríodo helenístico Editar o valor en Wikidata
MovementoEstoicismo Editar o valor en Wikidata
ProfesoresEstilpo (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
AlumnosEratóstenes, Cleantes de Aso, Teodoro o Ateo, Aristón de Quíos, Perseu de Cítio (pt) Traducir, Dionysius the Renegade (en) Traducir, Sphaerus (pt) Traducir, Antígono II Gónatas (pt) Traducir e Zenon of Sidon (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Influencias

Descrito pola fonteSmall Brockhaus and Efron Encyclopedic Dictionary (en) Traducir
Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron
Real'nyj slovar' klassicheskih drevnostej po Ljubkeru (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
BNE: XX866438
Zenón de Citio.

Zenón de Citio[1], nado en Citio (Chipre) en -340 e finado o - 264, foi un filósofo helenista, fundador do estoicismo.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Zenón naceu en Citio, na illa de Chipre. Mudouse para Atenas por volta de 312 ou 311 a.C., atraído pola filosofía (ou, segundo outros, após perder a súa fortuna nun naufraxio na costa da Ática)[Cómpre referencia]. En Atenas, Zenón foi discípulo de Crates de Tebas e estudou os antigos filósofos (entre estes, Heráclito de Éfeso, que moito o influenciou). Aos 42 anos, fundou a escola estoica, reunindo os seus alumnos baixo os pórticos (en grego, stoá) de templos, mercados e ximnasios.

Zenón propuña unha tripartición na filosofía: lóxica, física e ética. A lóxica fornece un criterio de verdade. A física constitúe un materialismo monista e panteísta. A ética regula as accións humanas, cuxo obxectivo é a conquista da felicidade e esta debe ser perseguida segundo a natureza.

A doutrina filosófica de Zenón de Citio afirma que o ser humano atinxe a plenitude e a felicidade cando abandona todas as paixóns terreas, contrariedades, aborrecementos e desasosegos. Para Zenón a única forma de vivir sen esas contrariedades é vivir en ataraxia ou apatía, ou sexa, abandonado ao destino, impasivamente, nada receando e nada esperando.

A pesar de compartir diversos conceptos básicos da filosofía de Epicuro de Samos, Zenón e o estoicismo en xeral diverxen do epicureísmo por entender que a virtude, e non o pracer, constitúe o ben supremo. Alén diso, consideran que o principio chave do universo é a lei racional da natureza, e non o movemento aleatorio dos átomos.

  1. "Zenón de Citio". Diciopedia do século 21 3. Edicións do Cumio, Galaxia e do Castro. 2006. p. 2256. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]