Hiparquía
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | c. 350 a. C. Maronia, Grecia (pt)  |
| Morte | c. 280 a. C. (69/70 anos) |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Filosofía e Cinismo |
| Lugar de traballo | Grecia antiga |
| Ocupación | filósofa |
| Período de tempo | Período helenístico |
| Movemento | Cinismo |
| Profesores | Brison de Acaia (pt) |
| Lingua | Grego antigo |
| Familia | |
| Cónxuxe | Crates de Tebas |
| Fillos | Pasicles (en) |
| Irmáns | Metrocles de Maroneia (pt) |
Hiparquía (Ιπαρχία), nada en Maronea (Tracia) ca. 346 a. C. e finada ca. 300 a. C., foi unha das primeiras mulleres filósofas.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Irmá de Metrocles e de familia acomodada, deixouse levar polos discursos de Crates de Tebas. Agradábanlle tanto a vida e a dialéctica de Crates, que ningunha das vantaxes dos seus pretendentes (como a riqueza, a nobreza e a fermosura) a apartaron de seu propósito, pois para ela só existía Crates. De feito, chegou a ameazar ós seus pais con suicidarse se non casaba con el. Os pais de Hiparquía foron falar con Crates e pedíronlle que falase con ela para que cambiase a súa decisión. Crates tratou de disuadila mais non puido; así que, ao final púxose de pé e espiuse de toda a roupa ante ela e díxolle: "Este é o mozo, esta a túa facenda, delibera ante esta situación. Porque non serás a miña compañeira se non te fas con estes mesmos costumes". A moza fixo a elección e, tomando os mesmas costumes ca el marchou na compaña do seu marido.
Así adoptou o modo de vida dos filósofos cínicos (baseado no desprezo da propiedade e a crítica á orde establecida e ás convencións) e ía con el aos banquetes. Foi precisamente nun banquete na casa de Lisímico onde rebateu a Teodoro o alcumado o Ateo, dirixíndolle o seguinte sofisma: "O que non sería considerado delito se o fixera Teodoro, tampouco será considerado delito se o fai Hiparquía. Teodoro non comete delito se se golpea a si mesmo, logo tampouco o comete Hiparquía se golpea a Teodoro". El non contestou a esta frase pero arrincoulle o vestido. Hiparqía non se inmutou nin se azorou como calquera muller. Senón que, cando el lle dixo: "Esta é a que abandonou a lanzadeira no tear", respondeu: "Eu son, Teodoro. É que che parece que tomei unha decisión errónea sobre min mesma, ao dedicar o tempo que ía investir no tear na miña educación?".
Hiparquía era unha moza boa e compasiva cos pobres, achegábase a eles e prodigáballes axuda. Ademais participaba en torneos de oratoria e felicitábase por dedicar o seu tempo ao estudo no canto de tecer, como facían as mulleres gregas da súa condición.
Obras[editar | editar a fonte]
Deixou escritas traxedias de carácter filosófico, como se pode observar neste fragmento:
Non é a miña patria unha soa torre, nin un tellado, mais toda a terra me serve de cidadela e de morada disposta a cobixarme.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Dióxenes Laercio: Vidas, opinións e sentencias dos filósofos más ilustres.
- García Gual, Carlos (2002). 4. Crates, o filántropo. La secta del perro . Alianza Editorial. pp. 87. ISBN 8420677671.
