Copa de Campións CONMEBOL–UEFA
| Tipo | competición futbolística  |
|---|---|
| Deporte | fútbol |
| Epónimo | Artemio Franchi |
| Organizador | Confederación Sudamericana de Fútbol |
| Número de participantes | 2 |
| Localización e Datas | |
| Vixencia | 1985 – |
| Período de ocorrencia | 4 |
| Outro | |
| Páxina web oficial | uefa.com… |
A Copa de Campións CONMEBOL–UEFA,[1] antes coñecida oficialmente como Copa de Nacións de Europa/América do Sur,[2] e comunmente como Copa Artemio Franchi, é unha competición oficial de fútbol a partido único organizada pola CONMEBOL e a UEFA, e disputada polos gañadores da Copa América e da Eurocopa. Organizado cada catro anos, é o equivalente de seleccións á antiga Copa Intercontinental, que enfrontaba aos clubs campións de clubs de Europa e América do Sur.[3] A competición celebrou as súas dúas primeiras edicións en 1985 e 1993, antes de ser suspendida durante case tres décadas. Foi recuperada en 2022, coa disputa da chamada Finalissima,[1] tras chegar a un acordo a CONMEBOL e a UEFA.
Historia
[editar | editar a fonte]Primeiras edicións e supresión
[editar | editar a fonte]Creada en 1985 como a Copa de Nacións de Europa/América do Sur, tamén foi coñecida como a "Copa Artemio Franchi" debido ao trofeo da competición, que recibiu o nome do falecido Artemio Franchi, expresidente da UEFA que morreu nun accidente de tráfico en 1983. Foi organizado conxuntamente entre a CONMEBOL e a confederación europea, funcionando como unha supercopa intercontinental. Foi concibida como o equivalente en seleccións nacionais á Copa Intercontinental de clubs, disputada entre os gañadores da Copa de Europa/Liga de Campións da UEFA e da Copa Libertadores.[4] Debía disputarse cada catro anos, alternando a sede entre Europa e América do Sur. Xogouse por primeira vez en 1985, entre a gañadora da Eurocopa de 1984, Francia, e a gañadora da Copa América 1983, Uruguai. Francia acolleu o partido no Parc des Princes de París e gañou 2-0, con goles de Dominique Rocheteau e José Touré. A edición de 1989 non chegou a disputarse, xa que a selección dos Países Baixos (gañadora da Eurocopa de 1988) e a do Uruguai (gañadora da Copa América 1987) non conseguiron acordar unha data para o partido. A seguinte edición tivo lugar en 1993 entre os gañadores da Copa América 1991, Arxentina, e os vencedores da Eurocopa de 1992, Dinamarca. A Arxentina acolleu o partido no Estadio José María Minella de Mar del Plata e gañou 5-4 na quenda de penaltis, despois de que na prórroga se mantivese o empate a un gol. A competición quedou suprimida despois de dita edición.[5]
A Copa Artemio Franchi está considerada como a precursora da Copa do Rei Fahd/Copa Confederacións da FIFA, disputada por primeira vez en 1992 e organizada pola FIFA desde a súa terceira edición en 1997.[6][7][8] A competición contaba cos campións dos campionatos continentais e da Copa do Mundo.[3] Trala edición de 2017, a FIFA anunciou a eliminación do torneo.[9]
Recuperación
[editar | editar a fonte]O 12 de febreiro de 2020, a UEFA e a CONMEBOL asinaron un novo memorando de entendemento, co obxectivo de mellorar a cooperación entre as dúas organizacións. Como parte do acordo, unha comisión mixta da UEFA e da CONMEBOL examinou a posibilidade de organizar partidos intercontinentais entre Europa e América do Sur, tanto para o fútbol masculino como para o feminino e entre varios grupos de idade.[10] O 28 de setembro de 2021, a UEFA e a CONMEBOL confirmaron que os gañadores da Eurocopa e da Copa América se enfrontarían nun partido intercontinental, cun acordo que abarcaría inicialmente tres edicións a partir de 2022. O 15 de decembro de 2021, a UEFA e a CONMEBOL asinaron de novo un memorando de entendemento renovado ata 2028, que incluía disposicións específicas sobre a apertura dunha oficina conxunta en Londres e a posible organización de varios eventos de fútbol. Confirmouse que o partido tería lugar no estadio de Wembley de Londres o 1 de xuño de 2022.[11][12] Ademais anunciouse que o novo nome da Copa Artemio Franchi sería "Copa de Campións CONMEBOL–UEFA".[1]
A primeira edición do torneo na súa nova etapa foi coñecido como a Finalissima 2022 e enfrontou ao campión da Eurocopa 2020 (celebrada en 2021), Italia, e o gañador da Copa América 2021, a Arxentina, no estadio de Wembley de Londres, Inglaterra.[13] A Arxentina gañou o partido por 3-0, facéndose co seu segundo título.[14]
Edicións
[editar | editar a fonte]| Ano | Sede | Gañador | Resultado e estadio | Subcampión |
|---|---|---|---|---|
| 1985 |  Francia
|
Francia |
2–0 Parc des Princes, París |
 Uruguai |
| 1993 |  Arxentina
|
 Arxentina |
1–1 (pr.) (5–4 pen.) Estadio José María Minella, Mar del Plata |
 Dinamarca |
| 2022 |  Inglaterra
|
Arxentina |
3–0 Wembley, Londres |
 Italia |
Palmarés
[editar | editar a fonte]Por selección
[editar | editar a fonte]| Equipo | Gañador | Subcampión |
|---|---|---|
| Arxentina
|
2 (1993, 2022) | |
| Francia
|
1 (1985) | |
| Uruguai
|
1 (1985) | |
| Dinamarca
|
1 (1993) | |
| Italia
|
1 (2022) |
Por confederación
[editar | editar a fonte]| Confederación | Gañador | Subcampión |
|---|---|---|
| CONMEBOL | 2 | 1 |
| UEFA | 1 | 2 |
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 1,2 "Finalissima 2022, Italy vs Argentina: Brand identity revealed". UEFA (en inglés). 22 de marzo de 2022. Consultado o 2 de xuño de 2022.
- ↑ "Worldwide football network". UEFA (en inglés). 1 de xaneiro de 2011. Consultado o 3 de xuño de 2022.
- ↑ 3,0 3,1 Carter, Jon (5 de xuño de 2009). "A troubled tournament looks forward" (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 24 de febreiro de 2015. Consultado o 2 de xuño de 2022.
- ↑ "Finalissima 2022, Italy vs Argentina: All you need to know". UEFA (en inglés). 1 de xuño de 2022. Consultado o 2 de xuño de 2022.
- ↑ "UEFA. 60 years at the heart of football" (PDF). UEFA (en inglés). 2014. Consultado o 2 de xuño de 2022.
- ↑ "Artemio Franchi honoured in Florence". UEFA (en inglés). 30 de xullo de 2008. Consultado o 3 de xuño de 2022.
- ↑ "The story of the Confeds" (en inglés). 14 de xuño de 2013. Arquivado dende o orixinal o 23 de xullo de 2013. Consultado o 3 de xuño de 2022.
- ↑ "Hace 20 años, Maradona ganaba su último título con la Selección" (en castelán). 24 de febreiro de 2013. Consultado o 3 de xuño de 2022.
- ↑ "FIFA Council votes for the introduction of a revamped FIFA Club World Cup". FIFA (en inglés). 15 de marzo de 2019. Consultado o 2 de xuño de 2022.
- ↑ "UEFA and CONMEBOL renew Memorandum of Understanding to enhance cooperation". UEFA (en inglés). 12 de febreiro de 2020. Consultado o 2 de xuño de 2022.
- ↑ "UEFA and CONMEBOL renew and extend Memorandum of Understanding". UEFA (en inglés). 15 de decembro de 2021. Consultado o 2 de xuño de 2022.
- ↑ "European and South American champions meet in ‘Finalissima’ Wembley showdown". UEFA (en inglés). 22 de marzo de 2022. Consultado o 2 de xuño de 2022.
- ↑ "European and South American champions meet in ‘Finalissima’ Wembley showdown". UEFA (en inglés). 22 de marzo de 2022. Consultado o 2 de xuño de 2022.
- ↑ Irigoyen, Juan I. (1 de xuño de 2022). "Argentina silencia a Italia en La Finalissima". El País (en castelán). Consultado o 2 de xuño de 2022.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Outros artigos
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Sitio web oficial (en inglés).
- Finalissima 2022 no sitio web da CONMEBOL (en castelán).
- Copa Artemio Franchi Cup en RSSSF.com (en inglés).