Clive Finlayson
(2012) | |
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 15 de xaneiro de 1955 (69 anos) Xibraltar |
Director de museo | |
Datos persoais | |
Educación | Universidade de Liverpool |
Actividade | |
Ocupación | antropólogo, zoólogo, paleoantropólogo, ornitólogo, paleontólogo, historiador |
Empregador | Museu de Gibraltar (pt) |
Membro de | Academia Europaea (2010–) |
Familia | |
Irmáns | Tommy Finlayson |
Premios | |
Descrito pola fonte | Obálky knih, |
Clive Finlayson, MBE (nado o 15 de xaneiro de 1955) é un zoólogo e paleontólogo de Xibraltar. É o actual director do Museo de Xibraltar.[1] Unha autoridade en neandertais, o profesor Finlayson publicou varias obras, sobre todo con base na súa busca incluíndo escavacións en curso na cova de Gorham, en Xibraltar, o último sitio coñecido dos neandertais.[2]
Educación
[editar | editar a fonte]Nado en Xibraltar o 15 de xaneiro de 1955, o seu irmán máis vello é Tommy Finlayson. Os Finlaysons son de ascendencia escocesa, pero están no Peñon desde o século XIX.[3] Clive Finlayson foi educado na Gibraltar Grammar School. Completou a súa licenciatura en Zooloxía con honras pola Universidade de Liverpool, en 1976. En 1980, graduouse cun Doutoramento en Filosofía (D.Phil.) no Oriel College, Oxford e máis tarde obtivo un mestrado en Museoloxía da Universidade de Leicester.[4]
Carreira
[editar | editar a fonte]Pouco despois de se formar, tornouse cada vez máis activo Finlayson nos círculos locais do patrimonio natural e cultural. Fundou a Sociedade Ornitolóxica e de Historia Natural de Xibraltar (GONHS) en 1978, unha organización que presidiu ata 1992. Tamén foi administrador da Fundación Patrimonio de Xibraltar de 1987 a 1989.[4]
Despois de ser o director xerente da Axencia de Turismo de Xibraltar, asumiu o cargo de Director do Museo de Xibraltar en 1991, que sostén ata a data (xuño de 2012) e tamén é Director da División de Patrimonio da Axencia de Cultura e Patrimonio de Xibraltar.[2]
En 2001 Finlayson foi nomeado membro do persoal do Departamento de Antropoloxía da Universidade de Toronto. Recibiu o seu MBE en 2003.[2]
As súas varias publicacións inclúen literatura sobre os neandertais e os humanos modernos, así como sobre ornitoloxía, e o seu programa de investigación inclúe escavacións en curso na cova de Gorham, o último asentamento coñecido dos neandertais, parte do Proxecto de Covas de Xibraltar. No seu libro de 2009, Finlayson fala sobre os neandertais e a súa interacción co Homo sapiens, esténdese sobre a idea de que eramos da mesma especie e que o home moderno contén secuencias xenéticas que son compartidas cos neandertais e a posibilidade de cruzamento é probable. Non obstante, Finlayson discute que debido a que estas secuencias xenéticas compartidas son comúns en todo o mundo, entón é posible que estes xenes sexan compartidos debido ao noso patrimonio común en África.[5]
Xunto cos seus moitos papeis variados, tamén se desempeña como consultor para o Centro de Patrimonio Mundial de UNESCO en París.[1]
Bolsas e premios
[editar | editar a fonte]- 1976, primeiro receptor do David Lack Studentship concedido pola British Ornithologists' Union.[4]
- 1990, membro da Sociedade Linneana de Londres.[4]
- 2003, galardoado coa Orde do Imperio Británico.[4]
Libros traducidos (en castelán)
[editar | editar a fonte]Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 Osprey Publishing (ed.). "Clive Finlayson" (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 07-11-2012. Consultado o 25-06-2012.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 My.andalucia.com (ed.). "Clive Finlayson" (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 02-01-2013. Consultado o 25-06-2012.
- ↑ Manuel Leguineche (2002). Planeta, ed. Gibraltar. Barcelona. pp. 261 lingua=castelán. ISBN 84-08-04470-2.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Museo de Gibraltar (ed.). "Clive Finlayson" (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 08-10-2012. Consultado o 25-06-2012.
- ↑ Clive Finlayson (11-05-2010). BBC, ed. "To mate, or not to mate: The Neanderthal question". Viewpoint on BBC News (en inglés). Consultado o 07-07-2012.
- ↑ planetadelibros.com (ed.). "El sueño del neandertal" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 02-07-2012. Consultado o 14-10-2012.