Cidreira caiota
| Cucurbita ficifolia | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Froito e follas. | |||||||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Nome binomial | |||||||||||||||||||
| Cucurbita ficifolia Bouché, 1837 | |||||||||||||||||||
| Sinonimia | |||||||||||||||||||
A cidreira caiota é unha planta da familia das cucurbitáceas,[1][2] que dá a cidra caiota, un froito cunha polpa utilizada na alimentación especialmente para facer doces.[1]
Características[editar | editar a fonte]
Esta melón é de cor verde con manchas brancas no exterior e no interior contén unha polpa branca e moi fibrosa, empregada para facer doces e sobremesas.[1] As sementes son negras e o froito, cando está maduro, ten unha pel bastante dura, [1] podendo chegar a pesar de 1 a 4 kg.
Pode ser confundida facilmente con algunhas variedades de sandía, que tamén se usan para facer doces.
Orixe[editar | editar a fonte]
A orixe evolutiva desta especie encóntrase en América Central ou do Sur, cos rexistros arqueolóxicos máis antigos rexistrados no Perú, datados entre o 3000 e o 4000 a.C.[1]
Usos[editar | editar a fonte]
En Portugal e o Brasil, especialmente no sur, a súa polpa cocida utilízase para facer o doce de gila ou chila.[1] Este doce está en fíos brancos e emprégase en infinidade de receitas tradicionais.
No Brasil, non é unha planta moi convencional, cultivada a pequena escala polos agricultores familiares, principalmente nos estados de Rio Grande do Sul e Santa Catarina [1] .
O froito inmaturo, aínda que moi pouco usado, tamén se pode usar na alimentación, e a planta tamén ten propiedades medicinais.[1]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 "Abóbora-Gila (Cucurbita ficifolia), uma Hortaliça Pouco Convencional Cultivada no Rio Grande doSul" (PDF). Embrapa Clima Temperado. Pelotas, RS. 2010. 2010. Consultado o 10/09/2018.
- ↑ "M.M.P.N.D. - Sorting Cucurbita names". www.plantnames.unimelb.edu.au. Consultado o 2023-04-06.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- CPACT - Embrapa [1]