Celso Dourado
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1960 (63/64 anos) Barreiros, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | empresario , artista plástico |
  | |
Celso Dourado, nado en Barreiros en abril de 1960,[1] é un artista e empresario galego.
Unha experiencia traumática que tivo como consecuencia a amputación de ámbalas dúas mans, marcou a súa vida ós oito anos, deixando unha forte impronta na súa provocadora obra. Fixo estudos de Arte en Madrid, Lugo e A Coruña. Milita no activismo artístico, social e cultural.[2][3]
Desenvolvemento artístico[editar | editar a fonte]
Expón con regularidade a partir dos anos 80 e colabora como ilustrador nalgunhas publicacións.
Xunto coa súa compañeira, Tereixa Barcia, ten rexentado o Cámping Gaivota ata a actualidade, en San Miguel de Reinante, e promovido nel diversas actividades artísticas.[2]
A finais do século XX concibiu a idea de Eido Dourado, espazo artístico persoal en San Miguel de Reinante,[4] preto da praia das Catedrais, que abriu as súas portas de 2009 a 2018. As obras de dito espazo estaban realizadas principalmente con materiais de refugallo. Constaba de vivenda, obradoiro e exposición permanente interior e exterior. O espazo foi un dinamizador cultural, usado para actuacións diversas, tendo pasado polo mesmo Mini e Mero, Ugia Pedreira, Comba Campoy ou Miguel de Lira, entre outros.[5] Para Celso, a traxectoria de Eido Dourado foi "moi gratificante" e de "realización persoal", unha tempada da que só lle queda mal sabor de boca dos políticos.[3]
Dende a súa clausura e ata o momento (2022) está a crear outro espazo adicado á arte con museo e multicentro cultural (incluíndo café e sala de exposicións), en Ribadeo.[6]
As características das súas creacións inclúen o uso dunha figuración con partes surrealistas, onde as mans son protagonistas. Predomina a liña fronte á cor, tendo usado técnicas non habituais como o pirogravado ou as “boligrafías” (grafías feitas a bolígrafo), a máis do uso de tinturas, vernices, lapis, cristais ou area.[7] A súa obra pictórica que non está concibida para o simple desfrute, senón que obriga a pensar e a reflexionar até o extremo.[2]
Exposicións[editar | editar a fonte]
Conxuntas[editar | editar a fonte]
Proxecto Abertal, Lugo 2008[8]
Retrospectivas[editar | editar a fonte]
“Arredor do debuxo”, Museo Provincial de Lugo, 2009[9]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "Celso Dourado". Galegos. Consultado o 19-05-2022.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 López, Suso (06-08-2013). "Celso Dourado: resistir para sobrevivir". Praza Pública. Consultado o 19-05-2022.
- ↑ 3,0 3,1 Villapol, Pablo (27-03-2022). "Que foi de... Celso Dourado?". El Progreso de Lugo (en castelán). Consultado o 20-05-2022.
- ↑ "Dúas citas: Espazo Caritel en Foz e o museo de Celso Dourado". La Voz de Galicia (en castelán). 30-06-2018. Consultado o 19-05-2022.
- ↑ "EIDO DOURADO - Reapertura 2010". YouTube. Consultado o 19-05-2022.
- ↑ "Celso Dourado". Actualidad Barreiros (en castelán). Consultado o 19-05-2022.
- ↑ "Celso Dourado. Artista". ArteInformado (en castelán). 03-06-2014. Consultado o 19-05-2022.
- ↑ "Proxecto Abertal. Arte lucense do século XXI / Rede Museística provincial de Lugo". redemuseisticalugo.org (en castelán). Consultado o 19-05-2022.[Ligazón morta]
- ↑ "Arredor do debuxo, Exposición, Pintura, 2009". ArteInformado (en castelán). 03-06-2014. Consultado o 19-05-2022.