Cargados Carallos

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Cargados Carajos»)
Nome
Cargados Carallos

Foto satélite do atol.
Datos
País Mauricio Mauricio
Arquipélago Mascareñas
Mar Océano Índico
Illa principal Île Raphael (pob. 40)
Capital Verrogne
Linguas Francés, inglés[Note 1]
Poboación (2000) 63 hab. (transeuntes)
Densidade 48 hab/km²
Superficie 3´2 km²
Nº de illas 22
Coordenadas 16°35′S 59°37′L / -16.583, -59.617
Maior Altura 6 metros
Capital Port Louis
Localización

Mapa deseñado pola CIA.
Localización da illa

O banco de Cargados Carallos[1] (tamén coñecidas coma Cargados Carajos e as Rochas San Brandón, Saint Brandon Shoals) son un grupo de entre 16 e 20 pequenas illas e illotes nun arrecife situadas no océano Índico, o nordeste das Illas Mauricio. O seu nome é debido ao navegante galego Joan de Novoa, que tería nomeado o arquipélago e as illas de Agalega[2]. Os Cargados Carallos teñen unha área total de terra de 1,3 km². O arrecife mide máis de 50 quilómetros de norte a sur e 5 quilómetros de ancho, cortado por tres pasos; en total a área do arrecife abarca 190 km². As illas teñen unha pequena poboación, conformada maioritariamente por nativos e posúe unha rica fauna e flora. O arrecife de Cargados Carallos dependen administrativamente das Illas Mauricio aínda que están situadas a máis de 300 km o extremo sur, polo tanto están administradas dende a súa capital Port Louis. As illas son parte das illas Mascareñas.

Historia[editar | editar a fonte]

Cantino Planisphere (1502), na Biblioteca Estense, Modena, Italia

O atol foi probablemente descuberto no 975 d.C. por navegantes árabes xunto con Dina Arobi ("Illa Abandonada" - Mauricio) e denomináronse Baixos no planisferio de Cantino de 1502.

Foi nomeado en 1506 por navegantes portugueses que desembarcaron para aprovisionarse no seu camiño cara á India, cartografouse por primeira vez polos portugueses en 1546 como dous grupos de illas: São Brandão e Cargados Carajos. Segundo Auguste Toussaint, o nome inicial sería Coroa dos Garafos ou “a coroa das aves mariñas”. As illas foron ocupadas en 1598 por holandeses e pasaron a ser protectorado francés en 1722. O dominio británico iniciouse en 1810. Os primeiros mapas detallados apareceron en 1742 xa coma base pirata. No mapa do mundo de Samuel Dunn de 1794 denomínase a Saint Brandon "Cargados".

Ruta marítima de Brest a Siam 1686 por Vincenzo Coronelli
Mapa do mundo de Samuel Dunn, 1794

En 1806 Napoleón ordenou a proclamación do Código Civil como Lei de Mauricio e as súas illas. Cando, en 1810, Mauricio e as súas illas foron tomadas pola forza das armas pola Gran Bretaña, os artigos da capitulación confirmaron aos habitantes, de acordo coa práctica constitucional británica, a continuidade das súas propias leis, é dicir, o Código Napoleón tal e como era entón.

As illas pasaron a formar parte dunha colonia da coroa británica en 1810. En 1820 o entón gobernador xeral de Mauricio concedeu goces aos cinco grupos do seguinte xeito. Só concedeulle a Ozile Majestre o goce exclusivo sobre un grupo, as Iles Boisées, e a dous individuos, Ozile Majestre e Dominique Bétuel, jouissances en partage sobre outro grupo de seis illas (Petits Foux, Lavocaire e outras catro). Concedeu outros tres goces exclusivos a M. Burceret (La Baleine e l’île aux Cocos), respectivamente, Mme. Veuve Raphaël (l'île Raphaël) e Mr William Stone (Ile Veronge e Ile aux Bois). Todos estes goces eran ilimitados no tempo. En virtude dunha escritura de cesión do 4 de setembro de 1900, M. Louis Souchon, ao parecer o entón propietario dos bens relacionados coas Iles Boisées e as seis illas, vendeu os goces á St Brandon Fish & Manure Co. Ltd. En virtude dunha segunda escritura datada o 20 de setembro de 1900, A cooperativa de Mauritius Engrais Chimiques Co. Ltd., actuando como propietaria dos tres goces restantes, vendeunos á St Brandon Fish & Manure Co. Ltd., que adquiriu así os cinco grupos do arquipélago de Cargados Carallos. Solicitouse ao Goberno colonial que dese o seu consentimento para tales vendas, e o 19 de outubro de 1900 notificou á empresa compradora que non tiña obxeccións ás transferencias sempre que (en tradución) "o goce que dita sociedade posúe das devanditas illas e illotes convertidos segundo o artigo 26 [da Ordenanza de 1874] en arrendamento permanente". O requisito do goberno aceptouse pola empresa compradora e levou á escritura do 11 de outubro de 1901. A escritura, descrita como un "arrendamento permanente polo goberno colonial á St Brandon Fish & Manure Company Limited" foi executada en nome do goberno por o Topógrafo Xeral, M.de Coriolis, quen en nome do goberno ratificou as dúas vendas de setembro de 1900 á empresa compradora. A Escritura declarou formalmente que "... o goce que actualmente ten a St Brandon Fish & Manure Company Ltd das illas e illotes mencionados anteriormente converterase nun arrendamento permanente de acordo coa ordenanza anterior, [coa empresa] reclamando os dereitos daqueles aos que o goberno de Mauricio concedeullo orixinalmente: e que o contrato de arrendamento debía comezar a partir do 2 de outubro de 1901.[3][4] O "arrendamento permanente". "contiña unha serie de condicións. En particular, a St Brandon Company debía exportar todo o guano que atopase nas illas e pagarlle ao goberno unha regalía de 5 rupias por tonelada. Todo o produto das illas debía enviarse a Mauricio. Ademais, "les clauses & conditions contenues aux actes de concession de la suds: jouissance sont maintenues dans leur intégralité & lieront la Société... envers le Gouvernement Colonial...." (as cláusulas e condicións contidas nas escrituras de concesión... mantéñense na súa totalidade e obrigarán á empresa... fronte ao goberno colonial...). A empresa tamén debía pagar ao goberno unha suma anual dunha rupia, que debía pagarse o 2 de outubro de cada ano.

En tempos máis modernos, as illas foron explotadas para obter fosfatos derivados do guano. A minería cesou a mediados do século XX.

O arquipélago de Cargados Carrallo foi inspecionado polas autoridades coloniais británicas o 31 de marzo de 1911 como parte do Censo de Mauricio. Atopou unha poboación total de 110 habitantes, formada por 97 homes (86 non indios e 11 indios) e 13 mulleres (10 non indias e 3 indias).[5] Aínda que o arquipélago probablemente tiña poboación residente neste momento, como indican os 8 nenos menores de 15 anos e as 5 persoas maiores de 60 anos, tamén é probable que houbese unha compoñente estacional, sendo o segmento de poboación máis grande os homes de entre 20 e 35 anos.[6] 73 homes traballaban na pesca, 11 nas minas de guano e 4 eran carpinteiros de barcos.[7] Só rexistrouse unha persoa (masculina) nacida en Cargados Carallos.[8]

O censo de 1911 informou de que tres das 39 casas de Cargados Carallos estaban construídas en pedra e oito en madeira, e 28 en palla. A maioría destas eran vivendas dun só cuarto, pero 10 tiñan dúas habitacións e unha tiña tres. Tamén había oito tendas ou almacéns e unha capela dun cuarto.[9]

Durante outubro-novembro de 1917, as illas de Cargados Carallos e, en particular, a lagoa da illa de Cocos, utilizáronse como base polo navío de asalto alemán Wolf,[10] comandado polo capitán de fragata Karl August Nerger. En Cocos I., o Wolf transfiríu carbón e provisións dun barco xaponés capturado, o Hitachi Maru, nunha operación que levou tres semanas. Necesitaba o carbón para regresar o barco a Alemaña. Para iso, o Wolf tivo que enfrontarse aun grupo de buques de guerra aliados desde preto do cabo da Boa Esperanza ata o Atlántico Norte. O 7 de novembro de 1917, os alemáns afundiron o Hitachi Maru a 16 millas da costa e o Wolf partiu.[11] Chegaron ao seu porto base de Kiel o 24 de febreiro de 1918. Levaba a bordo 467 prisioneiros de guerra dos buques capturados, así como cantidades substanciais de caucho, cobre, cinc, latón, seda, copra, cacao e outros materiais.

No censo de 1921, a poboación caera a só 22 habitantes. Había 21 homes (entre 19 e 48 anos) e só unha muller, unha católica casada, de 31 anos. 14 persoas foron identificadas como parte da "poboación xeral", con 11 deles nacidos en Mauricio, un en Rodrigues e dous nas Seychelles. Ademais, había 3 indomauricianos e 5 "outros indios" de Madrás, Calcuta e Colombo.[12]

O emprego máis común en Cargados Carallos en 1922 era a agricultura, cun director, un subdirector e 11 obreiros. Só dous mozos foron rexistrados como pescadores. Tres homes traballaban de carpinteiros, un de albanel, un de zapateiro e outro de empregado doméstico. Non había ningún indicio de que as minas de guano estivesen operando.[13]

En 1925, os liquidadores da St Brandon Company venderon o dereito do arrendamento permanente a France Ulcoq, quen o vendeu en 1928 á Raphael Fishing Co Ltd ("Raphael Fishing").

Mauricio e as súas illas convertéronse nun estado independente dentro da Commonwealth en 1968 e nunha república en 1992.

En 2011, o Ministerio de Medio Ambiente e Desenvolvemento Sostible publicou o "Informe de Perspectivas do Medio Ambiente de Mauricio" que afirmaba que "Para as Illas Exteriores de... Carcados Carallos, son necesarias melloras importantes para promover o desenvolvemento, a protección ambiental e o uso sensato dos recursos naturais.."

Lista das illas[editar | editar a fonte]

O atol que dá orixe aos baixios e illas que forman o grupo ten o seu bordo máis elevado do lado oeste. É ao longo dese lado do atol onde están os diversos illotes e rochedos que constitúen as illas Cargados Carallos. Dun total de cerca de 40 illotes e rochas, de norte a sur, estes son os principais:

Cifras de poboación[editar | editar a fonte]

Residentes Transeuntes Total Notas
1861 35 Todos eran homes.[14][15]
1871 9 Todos eran homes.[14][16][15]
1881 6 Todos eran homes.[14][15]
1891 0 [17][18]
1901 87 85 homes e 2 mulleres. 54 homes e unha muller eran da "poboación xeral"; 29 homes eran indomauricianos, e dous homes e unha muller eran "outros indios"[18]
1911 110 [19]
1921 22 14 persoas foron identificadas como parte da "poboación xeral", con 3 indomauricianos e 5 "outros indios". 21 eran homes e só unha muller.[20]
1931 61 Todos eran homes, dos cales nove estaban casados ​​e un era indio. A pesca era a ocupación de 59 dos homes, mentres que dous eran empregados domésticos. A maioría eran católicos, pero na illa vivía un musulmán.[21]
1944 93 Todos eran homes, dous deles de etnia india, e o resto da "poboación en xeral".[22]
1952 136 124 homes (un dos cales era etnicamente chinés) e 12 mulleres.[23]
1962 90 [24]
1972 128 [25]
1983 137 [26]
2000 0 63 63 Sen residentes permanentes. Só poboación transitoria.[27]
2011 0 Sen residentes permanentes. Non se informou de poboación transitoria.[28]


Notas[editar | editar a fonte]

  1. A Constitución de Mauricio non menciona unha lingua oficial. A Constitución só menciona que a lingua oficial da Asemblea Nacional é o inglés; non obstante, calquera membro tamén pode dirixirse á presidencia en francés.
Referencias
  1. O ourensán que descubriu as illas dos cargados carallos
  2. "De Maceda ás illas Agalega: 515 anos da viaxe de João da Nova". Praza Pública. Consultado o 19-1-2022. 
  3. "The Raphael Fishing Company Ltd v. The State of Mauritius & Anor (Mauritius) [2008] UKPC 43 (30 de xullo de 2008)". www.saflii.org. Consultado o 24 de novembro de 2017. 
  4. "Le bail permanent de Raphaël Fishing confirmé sur St.-Brandon". 31 de xullo de 2008. Consultado o 24 de novembro de 2017. 
  5. Censo de 1911, p. iv, Resumos iv.
  6. 1911 Census, p. Abstracts XCVI, XCVIII.
  7. Censo de 1911, p. Resumo cxii.
  8. 1911 Census, p. Abstracts cxvii.
  9. 1911 Census, p. Abstracts cxxxi–cxxxiii.
  10. "'The German Cruiser "The Wolf" Uses Saint Brandon as a transhipment point for the cargo of captured allied ships in 1917". Consultado o 28 de agosto de 2017. 
  11. "Raider Wolf : the voyage of Captain Nerger, 1916-1918 by Edwin P Hoyt P150-P157". Consultado o 28 de agosto de 2017. 
  12. Censo de 1921, pp. 13,15,16, cciii–ccvii.
  13. Censo de 1921, pp. cciii–ccvii.
  14. 14,0 14,1 14,2 Censo de 1901, p. 168.
  15. 15,0 15,1 15,2 Censo de 1881, pp. 481–482.
  16. Censo de 1871, Parte 2, p.2.
  17. "Census of Mauritius and its Dependencies" (PDF). Mauritius: Census Commission for Mauritius and its Dependencies. 1 de abril de 1892. pp. 38,41. 
  18. 18,0 18,1 "Census of Mauritius and its Dependencies" (PDF). Mauritius: Census Commission for Mauritius and its Dependencies. 21 de marzo de 1902. p. 168. 
  19. "Census of Mauritius and its Dependencies" (PDF). Port Louis, Mauritius: Census Commission for Mauritius and its Dependencies. 1912. p. iv. 
  20. "Census of Mauritius and its Dependencies" (PDF). Port Louis, Mauritius: Census Commission for Mauritius and its Dependencies. 1921. p. 13,15,16. 
  21. "Census of Mauritius and its Dependencies" (PDF). Port Louis, Mauritius: Census Commission for Mauritius and its Dependencies. 1931. p. lxii–lxiii. 
  22. "Census of Mauritius and its Dependencies" (PDF). Port Louis, Mauritius: Census Commission for Mauritius and its Dependencies. 1944. p. 3. 
  23. "Census of Mauritius and its Dependencies" (PDF). Port Louis, Mauritius: Census Commission for Mauritius and its Dependencies. 1 June 1953. p. 6. 
  24. "Census of Mauritius and its Dependencies" (PDF). Port Louis, Mauritius: Census Commission for Mauritius and its Dependencies. 1962. p. 42–43. 
  25. "Preliminary Results of the 1983 Population Census" (PDF). Port Louis, Mauritius: Central Statistical Office. January 1984. p. 1. 
  26. "1983 Housing and Population Census of Mauritius" (PDF). Port Louis, Mauritius: Central Statistical Office. October 1984. p. 1. 
  27. "Population Tables: 2000 Housing and Population Census". Port Louis, Mauritius: Central Statistical Office. November 2001. 
  28. Census 2011 Atlas |date=2011 |place=Port Louis, Mauritius |publisher=Central Statistical Office |page=1|url=http://statsmauritius.govmu.org/English/CensusandSurveys/Documents/2011HousingPopCensusXL/Atlas%20final%20200515.1.pdf |ref=2011 Census

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]