CD74

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
CD74
Estruturas dispoñibles
PDBBuscar ortólogos: PDBe, RCSB
Identificadores
Nomenclatura
Identificadores
externos
LocusCr. 5 q33.1
Padrón de expresión de ARNm
Máis información
Ortólogos
Especies
Humano Rato
Entrez
972 16149
Ensembl
Véxase HS Véxase MM
UniProt
P04233 P04441
RefSeq
(ARNm)
NM_004355 NM_001042605
RefSeq
(proteína) NCBI
NP_001020329 NP_001036070
Localización (UCSC)
Cr. 5:
150.4 – 150.41 Mb
Cr. 18:
60.94 – 60.95 Mb
PubMed (Busca)
972


16149

O CD74 (grupo ou cluster de diferenciación 74) ou cadea invariante (Ii), tamén chamado cadea gamma do antíxeno de histocompatibilidade HLA de clase II ou cadea invariante asociada a antíxenos HLA-DR é unha proteína que nos humanos está codificada no xene CD74 do cromosoma 5.[1][2] A cadea invariante é un polipéptido que desempeña un papel esencial na presentación de antíxenos. Intervén na formación e transporte de complexos MHC de clase II-péptido para a xeración de respostas de células T CD4+.[3][4] A forma da superficie celular da cadea invariante coñécese como CD74. A CD74 é un receptor da superficie celular para a citocina factor inhibidor da migración de macrófagos (MIF).[5]

Función[editar | editar a fonte]

A proteína nacente MHC de clase II no retículo endoplasmático rugoso (RER) únese a un segmento da cadea invariante (Ii; un trímero) para dar forma á fenda para unión de péptidos e impedir a formación dunha conformación pechada.

A cadea invariante tamén facilita a exportación de MHC de clase II desde o RER nunha vesícula. O sinal para marcar o destino endosómico encóntrase na cola citoplasmática da cadea invariante. Esta fusiónase cun endosoma tardío que contén proteínas antixénicas endocitadas (pola vía exóxena). Unirse á cadea invariante asegura que ningún péptido antixénico da vía endóxena que se debía unir a moléculas MHC de clase I se una accidentalmente á fenda das moléculas do MHC de clase II.[6] A cadea invariante (Ii) é despois cortada pola catepsina S (catepsina L en células epiteliais tímicas corticais), deixando só un pequeno fragmento chamado CLIP que permanece unido á fenda das moléculas MHC de clase II. O resto da cadea invariante é degradado.[6] O CLIP bloquea a unión de péptidos ata que o HLA-DM interacciona co MHC de clase II, liberando a CLIP, o que permite que se unan outros péptidos. Nalgúns casos, CLIP disóciase sen ningunha interacción molecular máis, pero noutros casos a unión ao MHC é máis estable.[7]

O complexo estable MHC de clase II + antíxeno é despois presentado na superficie celular. Sen CLIP, os agregados de MHC de clase II desensámblanse e/ou desnaturalízanse nos endosomas e impídese unha correcta presentación do antíxeno.[8]

Importancia química[editar | editar a fonte]

Adxuvante de vacinas[editar | editar a fonte]

A molécula da cadea invariante Ii (fusionada cun vector viral a unha rexión conservada do xenoma do virus da hepatite C, HCV) foi probada como adxuvante para unha vacina do HCV nunha cohorte de 17 voluntarios humanos sans. Esta vacina experimental foi ben tolerada e os que recibiron a vacina con adxuvante tiveron respostas inmunes anti-HCV máis fortes (maior magnitude, amplitude e capacidade proliferativa e células T específicas anti-HCV) comparados con voluntarios que recibiran a vacina que carecía do adxuvante Ii.[9]

A molécula Ii podería tamén ser útil como adxuvante para unha futura vacina da COVID-19, se este efecto potenciador pode demostrarse para aplicar os antíxenos apropiados.[10]

Cancro[editar | editar a fonte]

Atópase en varios tipos de células cancerosas. É unha posible diana na terapia do cancro, por exemplo co fármaco milatuzumab.

Espondiloartrite axial[editar | editar a fonte]

Os autoanticorpos contra o CD74 foron identificados como prometedores biomarcadores na diagnose temperá da enfermidade autoinmune espondiloartrite axial. [11]

Interaccións[editar | editar a fonte]

O receptor CD74 interacciona coa citocina factor inhibidor da migración de macrófagos (MIF) para mediar nalgunhas das súas funcións.[12][13][14][15][16][17]

Funcións de recuperación[editar | editar a fonte]

Papel do receptor CD74 en danos tisulares e reparación de feridas.

O receptor CD74 exprésase na superficie de diferentes tipos celulares. A interacción entre a citocina MIF e o seu receptor da membrana celular CD74 activa vías pro-supervivencia e proliferativas que protexen contra lesións e promoven a curación en diferentes partes do corpo.[18]

Historia[editar | editar a fonte]

A cadea invariante foi descrita primeiramente por Patricia P. Jones, Donal B. Murphy, Derek Hewgill e Hugh McDevitt en Stanford.[19] A nomenclatura "Ii" procede dun sistema de denominación baseado en Ix (I por Inmune) que era anterior á acuñación do nome complexo maior de histocompatibilidade (MHC).

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Claesson L, Larhammar D, Rask L, Peterson PA (decembro de 1983). "cDNA clone for the human invariant gamma chain of class II histocompatibility antigens and its implications for the protein structure". Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America 80 (24): 7395–7399. Bibcode:1983PNAS...80.7395C. PMC 389957. PMID 6324166. doi:10.1073/pnas.80.24.7395. 
  2. Kudo J, Chao LY, Narni F, Saunders GF (decembro de 1985). "Structure of the human gene encoding the invariant gamma-chain of class II histocompatibility antigens". Nucleic Acids Research 13 (24): 8827–8841. PMC 318954. PMID 3001652. doi:10.1093/nar/13.24.8827. 
  3. "UniProtKB - P04233 (HG2A_HUMAN)". The UniProt Knowledgebase. The UniProt Consortium. 2020. Consultado o 10 de agosto de 2020. 
  4. Cresswell P (1994). "Assembly, transport, and function of MHC class II molecules". Annual Review of Immunology 12: 259–293. PMID 8011283. doi:10.1146/annurev.iy.12.040194.001355. 
  5. Farr L, Ghosh S, Moonah S (2020). "Role of MIF Cytokine/CD74 Receptor Pathway in Protecting Against Injury and Promoting Repair". Frontiers in Immunology 11: 1273. PMC 7325688. PMID 32655566. doi:10.3389/fimmu.2020.01273. 
  6. 6,0 6,1 Owen JA, Punt J, Stranford SA, Jones PP, Kuby J (2013). Kuby immunology (7ª ed.). Nova York: W.H. Freeman. ISBN 978-1-4641-1991-0. OCLC 820117219. 
  7. Schulze MS, Wucherpfennig KW (febreiro de 2012). "The mechanism of HLA-DM induced peptide exchange in the MHC class II antigen presentation pathway". Current Opinion in Immunology 24 (1): 105–111. PMC 3288754. PMID 22138314. doi:10.1016/j.coi.2011.11.004. 
  8. Vogt AB, Kropshofer H (abril de 1999). "HLA-DM - an endosomal and lysosomal chaperone for the immune system". Trends in Biochemical Sciences 24 (4): 150–154. PMID 10322421. doi:10.1016/s0968-0004(99)01364-x. 
  9. Esposito I, Cicconi P, D'Alise AM, Brown A, Esposito M, Swadling L, et al. (xuño de 2020). "MHC class II invariant chain-adjuvanted viral vectored vaccines enhances T cell responses in humans". Science Translational Medicine 12 (548): eaaz7715. PMC 7610808. PMID 32554708. doi:10.1126/scitranslmed.aaz7715. 
  10. Larkin M (June 24, 2020). "Adjuvanted viral-vectored vaccine promising against hepatitis C in early trial". Reuters Health News. GI Health Foundation. Consultado o 10 de agosto de 2020. 
  11. Baerlecken NT, Nothdorft S, Stummvoll GH, Sieper J, Rudwaleit M, Reuter S, et al. (xuño de 2014). "Autoantibodies against CD74 in spondyloarthritis". Annals of the Rheumatic Diseases 73 (6): 1211–1214. PMID 23687263. doi:10.1136/annrheumdis-2012-202208. 
  12. Ghosh S, Padalia J, Ngobeni R, Abendroth J, Farr L, Shirley DA, et al. (marzo de 2020). "Targeting Parasite-Produced Macrophage Migration Inhibitory Factor as an Antivirulence Strategy With Antibiotic-Antibody Combination to Reduce Tissue Damage". The Journal of Infectious Diseases 221 (7): 1185–1193. PMC 7325720. PMID 31677380. doi:10.1093/infdis/jiz579. 
  13. Shan ZX, Lin QX, Deng CY, Tan HH, Kuang SJ, Xiao DZ, et al. (decembro de 2009). "[Identification of the interactions between the truncated fragments of macrophage migration inhibitory factor and CD74 using a yeast two-hybrid system]". Nan Fang Yi Ke da Xue Xue Bao = Journal of Southern Medical University (en chinés) 29 (12): 2383–6, 2390. PMID 20034881. 
  14. Wang F, Shen X, Guo X, Peng Y, Liu Y, Xu S, Yang J (febreiro de 2010). "Spinal macrophage migration inhibitory factor contributes to the pathogenesis of inflammatory hyperalgesia in rats". Pain 148 (2): 275–283. PMID 20005040. doi:10.1016/j.pain.2009.11.011. 
  15. Dobson SE, Augustijn KD, Brannigan JA, Schnick C, Janse CJ, Dodson EJ, et al. (decembro de 2009). "The crystal structures of macrophage migration inhibitory factor from Plasmodium falciparum and Plasmodium berghei". Protein Science 18 (12): 2578–2591. PMC 2798171. PMID 19827093. doi:10.1002/pro.263. 
  16. Piette C, Deprez M, Roger T, Noël A, Foidart JM, Munaut C (novembro de 2009). "The dexamethasone-induced inhibition of proliferation, migration, and invasion in glioma cell lines is antagonized by macrophage migration inhibitory factor (MIF) and can be enhanced by specific MIF inhibitors". The Journal of Biological Chemistry 284 (47): 32483–32492. PMC 2781663. PMID 19759012. doi:10.1074/jbc.M109.014589. 
  17. Verjans E, Noetzel E, Bektas N, Schütz AK, Lue H, Lennartz B, et al. (xullo de 2009). "Dual role of macrophage migration inhibitory factor (MIF) in human breast cancer". BMC Cancer 9: 230. PMC 2716369. PMID 19602265. doi:10.1186/1471-2407-9-230. 
  18. Farr L, Ghosh S, Moonah S (2020). "Role of MIF Cytokine/CD74 Receptor Pathway in Protecting Against Injury and Promoting Repair". Frontiers in Immunology 11: 1273. PMC 7325688. PMID 32655566. doi:10.3389/fimmu.2020.01273. 
  19. Jones PP, Murphy DB, Hewgill D, McDevitt HO (xaneiro de 1979). "Detection of a common polypeptide chain in I--A and I--E sub-region immunoprecipitates". Molecular Immunology 16 (1): 51–60. PMID 376435. doi:10.1016/0161-5890(79)90027-0. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]