CLIP (inmunopéptido)

Non confundir con CLIP (neuropéptido).

Molécula do MHC-II unida á cadea invariante. A catepsina S corta Ii, quedando o CLIP unido. O CLIP é doadamente intercambiado por péptidos antixénicos usando o HLA-DM como proteína chaperona.

O CLIP (do inglés Class II-associated invariant chain peptide, péptido da cadea invariante asociada á clase II) é unha parte da cadea invariante (Ii) que se une ao suco de unión ao péptido das moléculas do MHC de clase II e permanece alí ata que o receptor MHC está completamente ensamblado. Ten, pois, un papel no funcionamento do sistema inmunitario. O CLIP é un dos péptidos propios máis frecuentes atopados no córtex tímico da maioría das células presentadoras de antíxenos. O propósito do CLIP é impedir a degradación dos dímeros do MHC-II antes de que se unan a péptidos antixénicos, e para impedir a autoinmunidade.

Durante a ensamblaxe das moléculas MHC de clase II no retículo endoplasmático, o polipéptido da cadea invariante forma un complexo cos heterodímeros MHC-II. Nun endosoma tardío/lisosoma temperán, a catepsina S corta a cadea invariante, deixando o CLIP unido ao compleo MHC-II. En presenza de fragmentos dun péptido antixénico, o HLA-DM únese parcialmente ao suco de unión a péptidos do MHC-II e actúa como catalizador, liberando o CLIP e permitindo que os péptidos se unan. Os péptidos antixénicos teñen unha alta afinidade polo suco do MHC-II, e son doadamednte intercambiados polo CLIP. Isto ocorre na maioría das células que expresan MHC-II; porén, en células B, o HLA-DO funciona como proteína accesoria. Tanto o HLA-DM coma o HLA-DO interaccionan entre si para actuaren como proteínas chaperonas e impiden a desnaturalición do MHC-II. O MHC-II co antíxeno unido é despois transportado á membrana plasmática para a súa presentación.

O CLIP tamén afecta a diferenciación de células T. Os complexos MHC-II + CLIP son regulados á alza en células dendríticas en maduración, que activan e diferencian as células T a células T axudantes (T_h) e T citotóxicas (T_c). As células Th poden polarizarse en células efectoras Th1 ou Th2 dependendo da presenza de citocinas. A alta expresión de CLIP favorece a liberación de IL-4 e a polarización de Th2.

O CLIP exerce un importante papel na prevención da autoinmunidade. Como os MHCs son moléculas polimórficas, as mutacións que impiden que o CLIP se una ás MHC-II deixan o suco de unión a péptidos baleiro. Isto podería orixinar a unión doutros péptidos propios e a destrución de células sas. As enfermidades autoinmunes como a artrite reumatoide, a dermatomiosite xuvenil e a enfermidade de Graves están todas asociadas cun baixo nivel do péptido CLIP.