Bugatti Type 50

Bugatti Type 50
Fabricante	Bugatti
Deseño	Jean Bugatti
Produción	65 unidades
Período	1931 - 1933
Configuración
Tipo	Cupé

O Bugatti Type 50 foi un coche de luxo producido entre 1930 e 1934 polo fabricante francés Bugatti.

Perfil

As orixes

As orixes do Tipo 50 pódense comparar coas do Tipo 51 de carreiras e remóntanse ao momento no que captaron a atención de Ettore Bugatti dous coches Miller traídos a Monza polo piloto estadounidense Leon Duray para presentalos. O propietario da casa Molsheim quedou tan impresionado polo rendemento destes coches que se achegou a Duray e ofreceulle un intercambio igualitario, os dous deportivos Miller a cambio de tres exemplares de [[Bugatti Type 43|Tipo 43] ]. Duray aceptou e Ettore Bugatti conseguiu así levar os dous coches á súa fábrica alsaciana para que puidesen ser desmontados e analizados. Así descubriu que en realidade estaban equipados con contidos tecnolóxicos de absoluta importancia para a época: tracción dianteira, sobrealimentación mediante compresor volumétrico e distribución de tipo DOHC. Descartada a tracción dianteira, que daquela aínda presentaba diversos problemas de construción, e a sobrealimentación mediante un compresor volumétrico, que xa fora probado con éxito por Bugatti, centráronse na distribución DOHC. Aínda que os proxectos máis urxentes de Ettore Bugatti incluían a aplicación da distribución de dobre leva aos seus coches de carreiras, ao mesmo tempo tamén se lanzou un proxecto que podería transferir rapidamente esta tecnoloxía tamén á produción de coches de estrada. O resultado foi o Tipo 50, presentado en 1931 xunto co Tipo 51 de carreiras.

Características

O Tipo 50 naceu oficialmente para substituír o Tipo 46S, do cal tomou o chasis e diversas solucións estilísticas no caso dos exemplares con carrozaría directamente da casa Molsheim. Era un cupé moi luxoso e elegante (pero tamén se fixeron algúns exemplares con carrozaría diferente), cunha liña estilizada, segundo os criterios estilísticos propostos facía uns anos polo fillo de Ettore Bugatti, Jean, nos modelos da empresa Molsheim, e que incluía, entre outras cousas, as notables pinass de aliaxe xa utilizadas no propio Tipo 46. Basicamente o Tipo 50 era un Tipo 46S equipado cun novo motor, de 8 cilindros en liña sobrealimentado mediante un sobrealimentador volumétrico Roots. Este motor tiña un desprazamento de 4972 cm³, pero a verdadeira novidade estivo representada pola distribución, encomendada (por primeira vez nun Bugatti) a dous árbores de levas na cabeza, sendo esta última a principal solución tomada da análise dos coches Miller. Por outra banda, volveuse en cambio á culata con dúas válvulas por cilindro, pero grazas á sobrealimentación dun motor de cilindrada tan xenerosa, ata 225 cv. O Type 50 produciuse en dúas versións, a primeira tiña unha distancia entre eixes curta (3.099 mm), máis deportiva e tamén máis potente, mentres que a segunda, chamada 'Tipo 50T , utilizaba unha plataforma alongada cunha distancia entre eixes de 3.505 mm, pero, sobre todo, estaba equipada cunha variante aspirada do xa descrito motor de 5 litros, variante que en todo caso alcanzaba a considerable potencia de 200 CV. En calquera caso, para ambas as versións, a base mecánica consistía nun chasis con largueiros e traveseiros de aceiro, con suspensión de bésta equipado con amortecedores de fricción axustable polo condutor mediante un control de cable. As rodas, como no Tipo 41, eran unha fundición en aliaxe lixeira de aliaxes de aluminio que tamén incluía os tambores, con aletas para arrefriar os freos. Estes últimos eran de tipo tambor nas catro rodas. O rendemento tamén foi de absoluta importancia para un coche de estrada daqueles anos, o "Tipo 50" de curta distancia entre eixes e motor sobrealimentado alcanzaba unha velocidade máxima duns 180 km/h, mentres que o "Tipo 50T" máis longo, máis pesado e menos potente, acadaba á considerable velocidade de 165 km/h.

O éxito sorriu ao Tipo 50 de estrada, visto como un auténtico coche de prestixio, luxoso, elegante e deportivo e aínda hoxe considerado como un dos coches de estrada máis fascinantes d década de 1930. Cos 150.000 francos necesarios só para o chasis da versión sobrealimentada, o Tipo 50 era sen dúbida un coche moi caro, reservado para poucos afortunados e isto explica a razón do feito de que só se produciran 65 exemplares. Deles, algúns construíronse cunha configuración roadster, outros eran convertibles de dúas prazas con asento da sogra na parte traseira.

Actividade deportiva

O motor sobrealimentado do Tipo 50 convenceu tanto á alta dirección da empresa francesa como ao público tanto que tamén foi desenvolvido para o seu uso no campo das carreiras e montado nos Bugatti Tipo 53 e 54, aínda que con resultados fluctuantes. Durante 1931, o primeiro ano de comercialización do Tipo 50, instaláronse e preparáronse tres chasis para participar nas 24 Horas de Le Mans dese ano. Os tres Type 50S usados ​​na maratón de Sarthe eran todos negros en lugar do azul claro habitual usado como cor nacional nas carreiras de motor. Isto debeuse a unha protesta persoal de Ettore Bugatti contra o Goberno francés que non tiña asignado fondos para o equipo. Non obstante, debido a fallos técnicos, os tres coches víronse obrigados a retirarse, e as cousas non melloraron nos anos seguintes..

A finais dos trinta, cando o Tipo 50 xa levaba tempo fóra do mercado, creouse unha versión de carreiras, chamada Tipo 50B, que o chasis do Tipo 59 estaba equipado co mesmo motor de 5 litros que o Tipo 50 sobrealimentado, pero aumentaba ata 280 CV de potencia máxima. Unha boa idea dende o punto de vista técnico, pero que de feito non tivo éxito.

Galería

Tipo 50 Cabriolet 2+2	Tipo 50 Roadster	Tipo 50T Coach	Tipo 50 Million-Guiet	Tipo 50 (motor)	Tipo 50 (24 Horas de Le Mans 1931)	Tipo 50B

Notas

Referencias

Véxase tamén

Outros artigos

• Bugatti

Ligazóns externas

• "Da Histomobile, pagina dedicata alla Type 50". 
• (en francés)+(en inglés) Club Bugatti France
• Bugatti Type 50 sur le circuit de Silverstone Classic no YouTube