Michael Behe

Michael Behe

Biografía
Nacemento	18 de xaneiro de 1952 (72 anos) Altoona, Estados Unidos de América
Educación	Universidade de Pensilvania Universidade Drexel (pt) Bishop McDevitt High School (en)
Actividade
Campo de traballo	Bioquímica e Deseño intelixente
Ocupación	bioquímico, escritor, profesor universitario, químico
Empregador	Queens College Universidade Lehigh (pt)
Descrito pola fonte	Obálky knih,

Michael J. Behe, nado en Altoona (Pensilvania) o 18 de xaneiro de 1952, é un bioquímico estadounidense, defensor do deseño intelixente. Profesor de bioquímica na universidade Universidade Lehigh en Pensilvania, é un senior fellow do Center for Science and Culture do Discovery Institute. Defende a idea de que existen algunhas estruturas demasiado complexas no nivel bioquímico que non se poden explicar como o resultado dos mecanismos da evolución.

Foi quen desenvolveu o concepto de "complexidade irredutíbel" (Irreducible Complexity) como un "un sistema individual composto de varias partes ben coordinadas que interaccionan para desempeñar a función básica deste, de modo que se se eliminara calquera desas partes o sistema deixaría de funcionar por completo" .

O postulado de Behe sobre a complexidade irredutíbel de estruturas celulares claves tivo unha forte oposición na comunidade científica. O testemuño de Behe no caso Kitzmiller (Kitzmiller v. Dover Area School District) é citado extensamento polo xuíz na súa decisión de que o deseño intelixente non é ciencia, senón esencialmente relixión na súa natureza. O Departamento de Ciencias Biolóxicas da Universidade Lehigh publicou unha declaración coa súa posición oficial na que sinala:

A nosa posición colectiva é que o deseño intelixente non ten a súa base na ciencia, non foi comprobado experimentalmente, e non debe ser considerado como científico.

Traxectoria

Behe criouse en Harrisburg, Pensilvania, onde asistiu á St. Margaret Mary's Parochial School e graduouse na Bishop McDevitt High School. Estudou na Drexel University, titulándose en 1974 en Ciencia con mención en química (Bachelor of Science). Obtivo o PhD en bioquímica na Universidade de Pensilvania en 1978. Entre 1978 e 1982 fixo estudos de post-doutoramento na estrutura do ADN no National Institutes of Health. Entre 1982 e 1985 foi profesor asistente en química en Queens College en Nova York, onde coñeceu á súa esposa, Celeste. En 1985 mudouse a Lehigh University, onde actualmente é catedrático de bioquímica.

Inicialmente o profesor Behe aceptaba os conceptos da teoría xeral da evolución, pero despois da lectura do libro de Michael Denton, Evolución, unha teoría en crise, pasou a cuestionar a teoría darwinista. Máis tarde, Behe chegou a crer que había evidencias, no nivel molecular, de que os sistemas biolóxicos son "irredutibelmente complexos". Estes sistemas non poderían evolucionar pola selección natural, e si proxectados por un "deseñador intelixente", que o levaron a entender que a única explicación posíbel e alternativa á teoría xeral da evolución para a existencia de tales estruturas era a actuación dun proxectista con propósitos racionais e finalísticos.

A partir da publicación do seu libro A caixa negra de Darwin gañou fama entre os partidarios da teoría do deseño intelixente, xa que a obra daba voz pública a estudosos creacionistas que poñían dúbidas aos fundamentos da teoría de Charles Darwin, especialmente contra o éxito entre o público leigo alcanzado pola obra de Darwin.

No obstante a contundencia das manifestacións da comunidade científica, maioritariamente ao lado da teoría darwinista, o bioquímico mantívose firme, sempre tratando de dar carácter científico ao tema (non trata en termos académicos sobre a identidade do proxectista intelixente e non descarta o concepto do antepasado común). Para demostrar a súa firme convicción sobre o asunto publicou recentemente a edición que conmemora os dez anos da súa tese: Darwin's Black Box, 10th Anniversary Edition.

Neste libro Behe afirma que "unha década despois da publicación de A caixa negra de Darwin, o argumento creacionista a favor do deseño intelixente é máis forte que nunca. A pesar da oposición dos científicos, entre os creacionistas o argumento do libro a favor do deseño permanece". Chega mesmo a dicir que "as perspectivas futuras de éxito do deseño son excelentes, porque se apoian non en preferencias de calquera persoa ou de calquera grupo, senón en datos. O ascenso da hipótese do deseño intelixente non se debe a nada que eu ou calquera outro individuo escribira ou dixera, senón ao grande avance da ciencia en entender a vida".

Obra

Artigos en revistas

Estrutura do ADN

• Behe MJ, Felsenfeld G, Szu SC, Charney E (1985). "Temperature-dependent conformational transitions in poly(dG-dC) and poly(dG-m5dC)". Biopolymers 24 (2): 289–300. PMID 3978220. doi:10.1002/bip.360240202. 
• Behe MJ (1986). "Vacuum UV CD of the low-salt Z-forms of poly(rG-dC).poly(rG-dC), and poly(dG-m5dC).poly(dG-m5dC)". Biopolymers 25 (3): 519–23. PMID 3754471. doi:10.1002/bip.360250310. 
• Behe MJ (1987). "The DNA sequence of the human beta-globin region is strongly biased in favor of long strings of contiguous purine or pyrimidine residues". Biochemistry 26 (24): 7870–5. PMID 3427110. doi:10.1021/bi00398a050. 
• Behe MJ, Beasty AM (1991). "Co-polymer tracts in eukaryotic, prokaryotic, and organellar DNA". DNA Seq. 1 (5): 291–302. PMID 1799681. 
• Behe MJ (1995). "An overabundance of long oligopurine tracts occurs in the genome of simple and complex eukaryotes". Nucleic Acids Res. 23 (4): 689–95. PMC 306739. PMID 7899090. doi:10.1093/nar/23.4.689. 
• Behe MJ (1998). "Tracts of adenosine and cytidine residues in the genomes of prokaryotes and eukaryotes". DNA Seq. 8 (6): 375–83. PMID 10728822. 

Estrutura das proteínas

• Behe MJ, Englander SW (1978). "Sickle hemoglobin gelation. Reaction order and critical nucleus size". Biophys. J. 23 (1): 129–45. PMC 1473549. PMID 667302. doi:10.1016/S0006-3495(78)85438-1. 
• Behe MJ, Englander SW (1979). "Mixed gelation theory. Kinetics, equilibrium and gel incorporation in sickle hemoglobin mixtures". J. Mol. Biol. 133 (1): 137–60. PMID 93643. doi:10.1016/0022-2836(79)90254-7. 
• Behe MJ, Englander WS (1979). "Quantitative assessment of the noncovalent inhibition of sickle hemoglobin gelation by phenyl derivatives and other known agents". Biochemistry 18 (19): 4196–201. PMID 486417. doi:10.1021/bi00586a025. 
• Behe MJ, Lattman EE, Rose GD (1991). "The protein-folding problem: the native fold determines packing, but does packing determine the native fold?". Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A. 88 (10): 4195–9. PMC 51625. PMID 2034665. doi:10.1073/pnas.88.10.4195. 

Evolución

• Behe MJ (1990). "Histone deletion mutants challenge the molecular clock hypothesis". Trends Biochem. Sci. 15 (10): 374–6. PMID 2251727. doi:10.1016/0968-0004(90)90231-Y. 
• Behe MJ, Snoke DW (2004). "Simulating evolution by gene duplication of protein features that require multiple amino acid residues". Protein Sci. 13 (10): 2651–64. PMC 2286568. PMID 15340163. doi:10.1110/ps.04802904. 

Libros

• Darwin's Black Box. Free Press, 1996. ISBN 0-684-83493-6. Ver Copia escaneada (non inclúe todas as páxinas) en Google books
• Science and Evidence for Design in the Universe (Proceedings of the Wethersfield Institute), 25 de setembro de 1999. ISBN 0-89870-809-5
• The Edge of Evolution. Free Press, xuño de 2007. ISBN 0-7432-9620-6

Vídeos

• Flock of Dodos. New Video, (2007) ISBN 0-7670-9819-6
• Intelligent Design: From the Big Bang to Irreducible Complexity
• Irreducible Complexity: The Biochemical Challenge to Darwinian Theory
• Unlocking the Mystery of Life 2002
• Where Does the Evidence Lead? 2004
• Michael Behe on Colbert Report 2007

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Biografía en la Universidad Lehigh (en inglés)
• Blog de Behe en Amazon (en inglés)
• Sociedad Internacional sobre Información de la Complejidad y el Diseño International Society for Complexity Information and Design (en inglés)
• Michael Behe's Home Page (en inglés)
• Entrevista co Dr. Michael Behe (en inglés)