Batalla de Tolbiac
Coordenadas: 50°40′31″N 6°36′4″L / 50.67528, -6.60111
| Batalla de Tolbiac | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 "Batalla de Tolbiac" por Ary Scheffer. | |||||||||
| |||||||||
| Combatentes | |||||||||
| Francos salios Francos ripuarios |
Alamanos | ||||||||
| Comandantes | |||||||||
| Sigeberto o Coxo Clodoveo I |
Gibuldo | ||||||||
A batalla de Tolbiac foi un enfrontamento entre os francos, liderados por Clodoveo I, e os alamanos en 496. O topónimo Tolbiac ou Tulpiacum corresponde a unha cidade da antiga Galia, agora chamada Zülpich (Renania do Norte-Westfalia) preto de Colonia.Os historiadores, seguindo a Gregorio de Tours na súa Histoire des Francs, sitúana no ano 496, aínda que algunhas críticas recentes cren que tivo lugar en 506. Os francos gañaron e estableceron a súa hexemonía sobre os alamanos.[1]
Eventos[editar | editar a fonte]
Os francos dividíronse en dous pobos veciños e aliados, os francos salios cuxo rei era Clodoveo I e os francos ripuarios cuxo rei era Sigeberto o Coxo e cuxa capital era Colonia. Os ripuarios tiñan por veciños aos terribles Alemanni, unha confederación de pobos xermánicos de igual poder que os francos. Alamanos e ripuarios tiveron frecuentes incidentes fronteirizos e multiplicáronse os saqueos e as incursións.
Primeira batalla[editar | editar a fonte]
Parece ser que no ano 496, os ripuarios sufriron unha verdadeira invasión e chamaron a Clodoveo na súa axuda. Clodoveo respondeu positivamente ao seu aliado e organizou un exército pero non debeu chegar a tempo, xa que Sigeberto tivo que defender Tolbiac sufrindo grandes perdas. Pouco máis se sabe, salvo que probablemente os ripuarios non foron de axuda nesta primeira batalla.
Segunda batalla[editar | editar a fonte]
Suponse que Clodoveo chega pero aínda así en inferioridade numérica. Ao parecer Clodoveo considerou que podería perder a batalla e pensou en escapar. Despois invocou ao Deus único da súa muller Clotilde: "Deus de Clotilde, vén na miña axuda". Pouco despois os alamanos comezaron a retroceder xa que o seu líder acabara de caer morto. Os francos finalmente masacraron aos alamanos.
Conversión de Clodoveo[editar | editar a fonte]
Dise que Clodoveo atribuíu a súa vitoria ao voto que fixera de converterse ao cristianismo se gañaba coa axuda do Deus cristián: Clodoveo casara cunha princesa cristiá de Borgoña, chamada Clotilde. Clodoveo recibe entón o bautismo de San Remixio en Reims,[2] o 25 de decembro de 496. Este bautismo converteuse nun acontecemento significativo na historia de Francia, e case todos os reis franceses foron consagrados despois na catedral de Reims, ata 1825, cando o rei Carlos X de Francia accedeu ao trono.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "Batalla de Tolbiac". Arts and Culture (en Castelán). Arquivado dende o orixinal o 16 de outubro de 2022. Consultado o 2022.
- ↑ Strauss (1854), p. 98
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Batalla de Tolbiac  |
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Bordonove, Georges (2007). Les rois qui ont fait la France, Clovis et les Mérovingiens (en francés). París: Pygmalion Editions. ISBN 9782756400471.
- Rouche, Michel (1996). Clovis (en francés). París: Éditions Fayard. ISBN 2-213-59632-8.
- Settipani, , París, , (ISBN )., Christian (1989). Les Ancêtres de Charlemagne. Colección: Occasional Publications, vol. 16. Ed. F. Christiani. ISBN 2-906483-28-1.
- Strauss, Gustave Louis (1854). Moslem and Frank; or, Charles Martel and the rescue of Europe (en inglés). Londres.
- Werner, Karl Ferdinand (1984). Les Origines, avant l'an mil. Colección: Histoire de France, vol I (en francés). París: Librairie Arthème Fayard. ISBN 978-2-213-01486-9.