Antíoco VIII Grifo

Antíoco VIII Grifo
Nacemento	141 a. C.
Falecemento	96 a. C. e 97 a. C.
Nacionalidade	Imperio Seléucida
Ocupación	político
Pai	Demétrio II Nicator
Nai	Cleópatra Teia
Cónxuxe	Cleópatra Selene I e Trifena
Fillos	Demétrio III Filopáter, Antíoco XII Dionísio, Antíoco XI Epifânio Filadelfo, Seleuco VI Epifânio Nicator, Filipe I Filadelfo e Laodice
Irmáns	Antíoco IX de Cízico, Seleuco V Filometor e Antíoco VI Teos Epifânio
[ editar datos en Wikidata ]

Antíoco VIII Grifo da dinastía seléucida, foi rei de Siria entre -125 e -96.

Traxectoria

Fillo de Demetrio II Nicátor, sucedeu ao seu irmán Seleuco V Filométor sendo un adolescente, tras ser este asasinado pola nai de ambos, Cleopatra Thea. Apoiado por Ptolomeo VIII, con cuxa filla Trifena casou, desfíxose do usurpador Alexandre II Zabinas e inmediatamente da súa propia nai, Cleopatra, que tentou envelenalo, pero Antíoco obrigouna a beber o seu propio veleno (-123). Ao parecer, o mozo Antíoco estaba interesado na toxicoloxía, e dise que chegou a escribir poemas acerca diso, dos cales algúns foron citados polo sonado médico Galeno.

Durante varios anos reinou a calma en Siria, ata que en -116 o seu medio irmán e primo Antíoco IX Eusebio retornou do seu exilio en Cízico e reclamou o trono, iniciándose unha nova guerra civil na que Antíoco Grifón (nariz ganchuda), logrou relegar ao seu rival a algunhas prazas litorais (-108). A esposa de Antíoco IX, chamada Cleopatra IV, era unha media irmá de Trifena, Antíoco non desexaba a súa morte, pero Trifena convenceuno pola contra, e ordenou asasinala no templo de Dafne, nos arredores de Antioquía. Antíoco IX, en vinganza, asasinou á súa vez a Trifena, tras torturala cruelmente. Finalmente, os dous Antíocos dividíronse o reino e gobernaron conxuntamente ata que Grifón foi asasinado polo seu ministro Heracleón en -96, quedando Antíoco IX como único rei, estando el, quizais, detrás do asasinato deste.

Con todo, cinco dos seus fillos chegaron a reinar posteriormente: Seleuco VI, Antíoco XI, Filipo I, Demetrio III e Antíoco XII.

Malia a súa falta de habilidade política, Grifón foi un rei popular. A súa aparencia abotargada nas moedas (común entre os últimos seléucidas), unida ás historias dos seus luxosos banquetes, fixo que a posteridade xulgase á súa dinastía como completamente dexenerada e decadente. Existe unha anécdota respecto diso segundo a cal o rei enviaba camelos para recoller aos seus invitados a luxosos banquetes, algo que creaba tensión entre o seu pobo, pois a tesouraría estaba completamente esgotada. Con todo, hai que precisar que se trataba dun motivo propagandístico deliberado, a idea de tryphé —boa vida— que os últimos seléucidas querían asociar á súa imaxe, a pesar das guerras civís e constantes conflitos que marcaron os seus reinados.