Amancio Bolaño e Isla

Amancio Bolaño e Isla
Nome completo	Amancio Bolaño e Isla
Nacemento	19 de setembro de 1896
Lugar de nacemento	O Bolo
Falecemento	21 de xullo de 1971
Nacionalidade	México e España
Alma máter	Universidade Nacional Autónoma de México
Ocupación	profesor universitario
[ editar datos en Wikidata ]

Amancio Bolaño e Isla, nado nas Ermidas (O Bolo) o 19 de setembro de 1896 e finado en Cidade de México o 21 de xullo de 1971, foi un filólogo, catedrático e académico de orixe galega nacionalizado mexicano.

Traxectoria

Realizou os estudos de bacharelato no Instituto de Ensinanza Secundaria Cardenal Cisneros. Cursou tres anos da carreira de Dereito na Universidade Central de Madrid, pero optou por terminar a licenciatura en Letras na mesma universidade, foi discípulo de Ramón Menéndez Pidal, titulouse como filólogo en 1935. Iniciada a guerra civil española, viaxou a México. En 1947, obtivo un doutoramento en letras pola Universidade Nacional Autónoma de México (UNAM), a súa tese foi un estudo bio-bibliográfico, histórico e literario de frei Alonso da Vera Cruz.

Exerceu a docencia impartindo moi diversas cátedras, entre elas latín, fonética, filoloxía románica, literatura española medieval, literatura do Século de Ouro, Cervantes, xeración do 98, novela picaresca, lingua portuguesa e outras máis. Foi profesor no Instituto Plurilingüe de Madrid, na Escola Nacional de Antropoloxía e Historia, no Colexio de México, na Universidade Iberoamericana, na Universidad de Las Américas de Puebla, no Colexio Francés Morelos, no Colexio Alemán "Alexander von Humboldt", no Liceo Franco-Mexicano, na Facultade de Filosofía e Letras da UNAM, e na Escola Nacional Preparatoria.

Nomeárono profesor emérito da Facultade de Filosofía e Letras da UNAM e profesor honorario da Universidade de Guanajuato. Foi membro da Academia de Belas Letras de Málaga e do Colexio de Licenciados e Doutores de Madrid.

Foi membro de número da Academia Mexicana da Lingua, tomou posesión da cadeira XXV o 24 de outubro de 1969 cun discurso comparativo entre o Estebanillo González e El Periquillo Sarniento.

Obra

Foi prologuista, editor e revisor de obras literarias antigas como El conde Lucanor, El libro del buen amor e El poema del Mío Cid. Como escritor, a súa obra é pedagóxica e de crítica literaria, entre seus libros atópanse:

• Breve manual de fonética elemental.
• Manual de historia de la lengua española.
• Contribución al estudo bio-bibliográfico de fray Alonso de la Vera Cruz.
• Estudos literarios.