Alice King Chatham
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | (en) Alice King  28 de marzo de 1908 Dayton, Estados Unidos de América (pt)  |
| Morte | 8 de xullo de 1989 (81 anos) Os Ánxeles, Estados Unidos de América |
| Lugar de sepultura | Kettering (pt) |
| Actividade | |
| Ocupación | escultora |
| Empregador | NASA Douglas Aircraft Company Forza Aérea dos Estados Unidos de América |
  | |
Alice King Chatham, nada o 28 de marzo de 1908 e finada o 8 de xullo de 1989, foi unha escultora estadounidense que traballou para as Forzas Aéreas dos Estados Unidos, a NASA e os seus contratistas no deseño de cascos, máscaras de osíxeno e outros equipos de protección persoal. Os equipos que deseñou utilizáronse tanto en seres humanos como en diversos suxeitos de probas animais.[1]
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Base da Forza Aérea Wright-Patterson[editar | editar a fonte]
Alice King se graduó no Instituto de Arte de Dayton. En 1942, os responsables da Base da Forza Aérea de Wright Patterson ( WPAFB), preto de Dayton ( Ohio), puxéronse en contacto con ela para que lles axudase a deseñar máscaras respiratorias para os pilotos. Buscárona porque querían que alguén con coñecementos de escultura participase no deseño. Comezou a traballar no Laboratorio Médico Aéreo da WPAFB, onde axudou a deseñar e construír as primeiras máscaras respiratorias presurizadas que tiveron éxito para os pilotos que operaban avións por encima dos 6.100 metros. A máscara presurizada era importante para evitar que os pilotos se desmaiaran a grande altura. O seu traballo mellorou un deseño anterior do Dr. James P. Henry, da Universidade de California, que non cumpría as especificacións requiridas polo Exército do Aire. A máscara que ideou incluía vexigas de aire presurizado ao redor das orellas que permitían aos pilotos operar a 55.000 pés (17.000 m) durante 30 minutos. Isto representaba unha mellora significativa con respecto á máscara de Henry, que carecía de vexigas nas orellas e causaba dor aos pilotos despois de só 15 minutos a 40.000 pés (12.000 m).[2]
Proxectos do avión X[editar | editar a fonte]
King foi asignada aoo proxecto X-1 que deu lugar á realización do primeiro voo transónico por parte de Chuck Yeager. Ademais, mellorou o deseño do casco para utilizar plexiglás ríxido ao redor das orellas; este deseño resultou ser eficaz a unha altitude simulada de 106.000 pés (32.000 m). Estas melloras incorporáronse aos traxes de voo modelo S-1 do exército de 1946 construídos pola empresa David Clark.[2] Aínda que varias fontes informaron de que Chuck Yeager levaba este traxe S-1 durante o seu primeiro voo transónico, que bateu o récord,[3][4] Yeager dixo que só levaba un traxe de voo normal e non un traxe a presión para ese esforzo; os materiais das contribucións exactas de King Chatham utilizados no programa do avión X non están claros.[2][5]
Programa espacial[editar | editar a fonte]
Tras o seu traballo para as Forzas Aéreas, King Chatham pasou a traballar para a NASA e o seu contratista, a Douglas Aircraft Company, en proxectos para o programa espacial. Na década de 1940, deseñou unha máscara de osíxeno e un arnés para o mono rhesus, que foi o primeiro animal no espazo. Tamén desenvolveu traxes presurizados e cascos para os chimpancés que se utilizaron para probar os asentos como parte do Proxecto Whoosh. Ademais destes primates, King Chatham deseñou un traxe para o San Bernardo que se utilizou para probar os paracaídas de grande altitude. King Chatham seguiu traballando en deseños para seres humanos e animais. Traballou no primeiro manequín de probas de choque. Para o Proxecto Mercury, o primeiro programa de voos espaciais tripulados nos Estados Unidos, fixo moldes das cabezas dos membros da tripulación para crear máscaras e cascos a medida para cada astronauta. O seu traballo para o programa espacial tamén incluíu o desenvolvemento de pezas de punto elástico e unha cama para o seu uso no espazo.[3][4] En 1964, apareceu no programa de televisión To Tell the Truth, e preguntáronlle polas súas experiencias no deseño para o espazo.
King Chatham aplicou a súa experiencia de deseño no programa espacial tamén á ciencia terrestre. Fundou Alice King Chatham Medical Arts, unha empresa que fabricaba arneses, suxeicións e outros equipos fisiolóxicos para suxeitos humanos e animais en contornas de investigación.[6]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Young, Lauren (18 xaneiro, 2017). "The Female Space Sculptor Who Designed the Earliest Space and Aviation Helmets". Atlas Obscura. Consultado o 7 xuño2019.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Jenkins, Dennis R. (27 agosto, 2012). Dressing for altitude : U.S. aviation pressure suits-- Wiley Post to space shuttle (PDF). United States. National Aeronautics and Space Administration. Washington, D.C. ISBN 978-0-16-090110-2. OCLC 777364330. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 24 de xuño de 2017. Consultado o 19 de abril de 2021.
- ↑ 3,0 3,1 Vare, Ethlie Ann. (1988). Mothers of invention : from the bra to the bomb : forgotten women & their unforgettable ideas. Ptacek, Greg., Newmar, Julie, 1933– (1st ed.). New York: W. Morrow. pp. 195–196. ISBN 0-688-06464-7. OCLC 16526683.
- ↑ 4,0 4,1 Hoyt, Mary Finch (1966). American Women of the Space Age. New York: Atheneum. pp. 33–37.
- ↑ Shayler, David; Moule, Ian A. (2005). Women in space: following Valentina. Berlin: Springer. ISBN 978-1-84628-078-8. OCLC 262677737.
- ↑ "Trade catalogs from Alice King Chatham Medical Arts". National Museum of American History. Consultado o 11 xuño 2019.
