Alessandro Farnese (duque de Parma)

Alessandro Farnese
	;
Biografía
Nacemento	27 de agosto de 1545 ; Roma, Italia
Morte	3 de decembro de 1592 (47 anos); Arras, Francia
Lugar de sepultura	Sanctuary of Santa Maria della Steccata (en)
Gobernador dos Países Baixos
	1578 – 1592 ; ← Xoán de Austria – Peter Ernst I. von Mansfeld (pt) →
Datos persoais
Relixión	Catolicismo
Educación	Universidade de Alcalá (histórica) (pt)
Actividade
Ocupación	militar, diplomático, militante
Carreira militar
Rango militar	Xeneral
Conflito	Guerra de Flandres ; Guerra anglo-española de 1585-1604
Outro
Título	Duque
Familia	Casa de Farnesio
Cónxuxe	Maria de Portugal, Duquesa de Parma e Piacenza (1566 (Gregoriano)–)
Fillos	Margarida Farnésio, Ranuccio I Farnésio, Eduardo Farnésio
Pais	Octávio Farnésio e Margarida de Parma
Premios
	Cabaleiro da Orde do Vélaro de Ouro ;
Descrito pola fonte	Obálky knih, ; The Nuttall Encyclopædia >>>:Farnese, Alessandro; Encyclopædia Britannica

Alessandro Farnese, nado en Roma o 27 de agosto de 1545 e finado en Arras (Francia) o 3 de decembro de 1592, foi un xeneral español e duque de Parma.

Traxectoria

Fillo de Margarida de Parma e polo tanto neto de Carlos I. Estudou na Corte española e casou con María de Portugal. En 1571 destacou na batalla de Lepanto como man dereita de Juan de Austria. No 1574 ordénaselle dirixi-los terzos españois en Italia, cos que se dirixiu a Flandres para defende-los intereses da coroa. No 1578 seguindo a recomendación do seu fillo Xoán, Filipe II nomeouno gobernador dos Países Baixos.

Durante o seu goberno tomou Maastricht e confirmou a vixencia do Edicto Perpetuo, tratado polo cal Filipe II era recoñecido como único monarca lexítimo dos Países Baixos e a católica como a única relixión. Nos seguintes anos, combatendo contra a Unión de Utrecht comandada por Guillerme de Orange, Farnesio tivo que ceder algunhas prazas importantes: Cambrai, Anveres... Pero cos asasinatos do duque de Anjou e de Guillerme de Orange, líderes da Unión de Utretch, os terzos españois recuperaron Bruxelas, Gante e Anveres (1585).

No 1587 defende Flandres contra a invasión inglesa comandada polo duque de Leicester.

En 1590 entra en Francia para defende-los intereses da Liga Católica e derrota a Henrique IV na batalla de Ligny. Logo liberou vilas como Nimega e Rúan, e venceu a Henrique IV unha vez máis na batalla de Aumale. Falecería de febre tras recibir unha bala nunha das batallas en Francia.

Un terzo da Lexión Española leva na súa honra o seu nome.