Teodomiro dos Ostrogodos
| Nome orixinal | (got) Þiudamers  |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | valor descoñecido Pannonia, Roma Antiga (en)  |
| Morte | 474 Cirro, Grecia (pt) |
| Rei dos ostrogodos | |
| 470 – 475 ← Valamiro – Teodorico o Grande → | |
| Actividade | |
| Ocupación | rei |
| Familia | |
| Familia | Amalos |
| Cónxuxe | Erelieva |
| Fillos | Teodorico o Grande, Amalafrida, Teodimundo (pt) |
| Pai | Vandalario |
| Irmáns | Valamiro e Videmiro |
 | |
Teodomiro (en latín: Theodemir) ou Tiudimiro (Thiudimir) nado en data descoñecida e finado no 474, foi o primeiro rei ostrogodo da dinastía dos Amalos, e pai de Teodorico o Grande.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Xordanes, no seu libro De origine actibusque Getarum, indica que foi fillo e sucesor de Vandalarius [1] e que casou con Ereleuva, con quen tivo dous fillos: Teodorico e Amalafrida. Teodomiro era ariano mais a súa esposa, Ereluva, era católica e tomou o nome romano de Eusebia no seu bautismo.[2]
Vasalo de Atila[editar | editar a fonte]
Gobernaba conxuntamente cos seus dous irmáns, Valamiro e Videmiro. Como vasalo de Atila, participou nas conquistas levadas a cabo por el das terras romanas no Danubio e tamén participou, do seu lado, na batalla dos Campos Cataláunicos fronte a unha coalición de romanos, comandados polo xeneral Flavio Aecio, visigodos, dirixidos por Teodorico I, e outros pobos xermánicos como xépidos, alanos e francos. Ao perder Atila, nesta batalla a súa imbatibilidade, algúns dos seus vasalos, como os ostrogodos, decidiron rebelarse.
Tras a morte de Atila, e a conseguinte guerra civil entre os seus fillos, Teodomiro mantivo a rebelión conseguindo, en coalición cos xépidos, definitivamente, durante o inverno de 454, na Batalla de Nedao, a vitoria sobre os hunos que xa comezaban a se desintegrar.[3]
Reino en Panonia[editar | editar a fonte]
Daquela, os godos do seu irmán Valamiro foron establecidos polo emperador Marciano en Panonia entre Sirmio e Vindobona entre 456 e comezos de 457.[4] Valamiro compartiu o poder cos seus irmáns Videmiro e Teodomiro, organizando o reino ostrogodo de Panonia en tres distritos, pero Valamiro era o que tiña o título de rei. Ao morrer Valamiro (468/469), a súa parte do territorio no reino recibiuna o seu sobriño Teodorico, e o seu irmán Teodomiro converteuse en rei.[5]
Tras a guerra contra hérulos, xépidos e esciros polo control da Panonia, no 473, os ostrogodos buscando mellores oportunidades no imperio romano dividíronse. Videmiro dirixiuse cunha porción dos ostrogodos cara a Italia, pero foi derrotado e o emperador Glicerio ubicouno na Galia xunto cos seus parentes os visigodos. Pola súa parte, Teodomiro quedou como único rei dos ostrogodos de Panonia.
Pouco despois, co apoio imperial, desprazouse a través dos Balcáns cara a Tracia, requiridos polo emperador, pois un xeneral ostrogodo, Teodorico Estabón, rebelárase e proclamárase rei,[6] polo que ameazaba a posición rexia de Teodomiro e de seu fillo Teodorico.[7] No 474, os ostrogodos de Teodomiro establecéronse na rexión de Macedonia, e Teodomiro conviertiu a Kyrros no centro do seu novo reino federado do Imperio. Nesta cidade designou a seu fillo Teodorico como sucesor e morreu pouco despois, ese mesmo ano.[8]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Geary 2010, p. 102.
- ↑ Kaylor & Phillips 2012, p. 10.
- ↑ Wolfram 1990, p. 258.
- ↑ Wolfram 1990, p. 260-261.
- ↑ Wolfram 1990, p. 267.
- ↑ Wolfram 1990, p. 268.
- ↑ Wolfram 1990, p. 269.
- ↑ Wolfram 1990, p. 269-270.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Geary, Patrick J. (2010). Readings in Medieval History (en inglés). Vol. I (The Early Middle Ages). Toronto: University of Toronto Press. ISBN 978-1-4426-0116-1.
- Kaylor, Noel Harold; Phillips, Philip Edward, eds. (2012). A Companion to Boethius in the Middle Ages (en inglés). Leiden: Brill. ISBN 978-90-04-18354-4.
- Wolfram, Herwig (1990). History of the Goths (en inglés). Berkeley: University of California Press. ISBN 9780520069831.
