Delairea odorata

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Senecio mikanioides»)

Delairea odorata Lem.[1], é unha planta rubideira orixinaria de Suráfrica.

Planta.
Follas.
Flores.

Descrición[editar | editar a fonte]

Delairea odorata é unha rubideira que rube ás árbores e alcanza unha altura de cinco metros nos climas axeitados. Co tempo chega a afogar as árbores. As follas son multi-lobuladas. As súas flores son de cor amarela. Unha característica que a distingue de Senecio angulatus son os pequenos apéndices na base dos talos das follas que teñen forma de orella. Contén escopina, un alcaloide tropánico.[2]

Usos[editar | editar a fonte]

Esta planta cultívase como unha planta de interior pola súa follaxe ornamental.

Crecemento[editar | editar a fonte]

Delairea odorata converteuse nunha especie invasora en California, Hawai, Oregón, Nova Zelandia e Australia. A planta cobre os arbustos e árbores, inhibindo o seu crecemento e tamén cubrirá a terra intensamente sobre un área ampla, o que impide a xerminación das sementes ou o cultivo.

A rubideira pode ser controlada ou eliminada mediante unha combinación de métodos físicos e químicos. A menos que o sistema da raíz sexa extraído ou se envenene, a planta volverá crecer. As plantas novas pódense sacar coas súas raíces, pero as plantas máis vellas despréndense deixando as raíces no seu lugar.

Taxonomía[editar | editar a fonte]

Delairea odorata foi descrita por Charles Antoine Lemaire e publicada en Annales des Sciences Naturelles; Botanique, sér. 3 1: 379-381, no ano 1844.[3]

Sinonimia
  • Senecio mikanioides Otto ex Walp., 1848
  • Delairea scandens Auct.
  • Mikania senecioides hort.
  • Breonia palmata hort.
  • Ipomoea hederacea hort.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Especies en The International Plant Names Index
  2. Adams, Roger; Gianturco, Maurizio (1957). "Senecio alkaloids: mikanoidine, the alkaloid from Senecio mikanoides" 79: 166–169. doi:10.1021/ja01558a045. 
  3. "Delairea odorata". Tropicos.org. Xardín Botánico de Misuri. Consultado o 9 de outubro de 2010. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]