Salut Borràs i Saperas
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | xaneiro de 1878  Barcelona, España |
| Morte | 11 de agosto de 1954 (76 anos) Hospital de la Pitié-Salpêtrière (Francia) |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Ideoloxía política | Anarquismo, feminismo e Zapatismo |
| Actividade | |
| Ocupación | militante anarquista española |
| Lingua | Lingua castelá, lingua catalá e lingua francesa |
| Carreira militar | |
| Lealdade | Segunda República Española |
| Conflito | Revolución Mexicana e guerra civil española |
| Familia | |
| Cónxuxe | Octave Jahn |
| Pais | Martí Borràs i Jover (pt)  e Francesca Saperas i Miró |
Notes | |
Salut Borràs i Saperas, nada en Barcelona en xaneiro de 1878 e finada en París o 11 de agosto de 1954, foi unha militante anarquista española.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Era a filla máis vella da parella anarquista formada polo internacionalista Martín Borrás Jover e por Francesca Saperas i Miró.[1] A finais dos anos 1880 e comezos dos 1890 participou coa nai na distribución a domicilio das subscricións ao periódico Tierra y Libertad, fundado polo seu pai. Foi compañeira de Lluís Mas Gasió desde 1895. Tras o atentado da rúa dels Canvis Nous en Barcelona en 1896, o seu compañeiro foi detido.[2] O 4 de maio de 1897, dúas horas antes da execución de Mas, foron obrigados a casar baixo ameaza de internar nun convento o fillo que esperaban. Tamén foi detida xunto coa súa nai e encarcerada un ano antes de ser expulsada a Francia. Alí instalouse en Marsella.[3]
A súa tarefa no movemento anarquista consistía, entre outros, en facer de correo cos presos, estabelecer contactos cos comités nos tempos de clandestinidade, enterrar en segredo os seus mortos e solidarizarse cos perseguidos.
A partir de 1908 foi compañeira de Octave Jahn, en México, onde el participou na revolución canda Emiliano Zapata. En 1911 regresou a Barcelona e en 1913 estabeleceuse co seu fillo en París. Alí traballou como modista e viaxou de xeito constante entre Francia, Cataluña e México. En 1930 volveu a Barcelona e instalouse nunha pequena casa da rúa de Robador, no Raval.
Tras o triunfo do franquismo exiliouse en Francia. Nunha saída campestre o seu fillo foi asasinado.[4] Borrás morreu o 11 de agosto de 1954 no Hospital de la Pitié-Salpetrière de París, onde vivía recollida. Unha parte do seu arquivo (correspondencia e documentación sobre as revolucións mexicana e española) atópase fotocopiado no Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis (Instituto Internacional de Historia Social) de Ámsterdam.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Íñiguez, Miguel (2001). Esbozo de una Enciclopedia histórica del anarquismo español (en castelán). Madrid: Fundación Anselmo Lorenzo. ISBN 9788486864453.
- ↑ . (8 de setembro de 1896). "El atentado de la calle de Cambios". La Vanguardia.
- ↑ Fernández, Fran (11 de decembro de 2016). "Francesca Saperas Miró (1851-1933). ¿La madre de los anarquistas?". Ser Histórico (en castelán).
- ↑ "Salud Borrás Saperas – militante anarquista". CNT Puerto Real (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 27 de febreiro de 2018. Consultado o 26 de febreiro de 2018.