Prelatura territorial católica latina de Tromsø

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:Xeografía políticaPrelatura territorial católica latina de Tromsø
Imaxe

Localización
Mapa
 69°42′N 19°00′L / 69.7, 19Coordenadas: 69°42′N 19°00′L / 69.7, 19
Poboación
Poboación489.531 (2019) Editar o valor em Wikidata (2,81 hab./km²)
Lingua usadalingua norueguesa Editar o valor em Wikidata
RelixiónIgrexa católica Editar o valor em Wikidata
Xeografía
Superficie173.968 km² Editar o valor em Wikidata
Comparte fronteira con
Creación28 de marzo de 1979 Editar o valor em Wikidata
CatedralCathedral of Our Lady, Tromsø (en) Traducir Editar o valor em Wikidata

Páxina webkatolsk.no… Editar o valor em Wikidata

A prelatura territorial de Tromsø (en latín: Praelatura Territorialis Tromsoeana) é unha sé da Igrexa Católica Latina inmediatamente suxeita á Santa Sé. En 2004 tiña 1.775 bautizados sobre unha poboación total de 467.702 habitantes. O seu prelado actual é o bispo Berislav Grgić.

Territorio[editar | editar a fonte]

A prelatura territorial abrangue os tres condados máis setentrionais de Noruega (Finnmark, Troms e Nordland), así como o arquipélago das Svalbard.

A sé prelaticia é a cidade de Tromsø, onde está a pro-catedral da Nosa Señora (Vår Frue Kirke).

O territorio está organizado en 7 parroquias, situadas nas seguintes poboacións:

Historia[editar | editar a fonte]

O 8 de abril de 1931, co breve Paterna caritas, o papa Pío XI erixiu a misión sui iuris da Noruega setentrional, en territorios da vigairía apostólica de Noruega.

O 10 de marzo de 1944 a misión sui iuris foi elevada ao rango de prefectura apostólica coa bula Maioris dignitatis do papa Pío XII.

O 18 de febreiro de 1955 a prefectura apostólica foi elevada ao rango de vigairía apostolica coa bula Quoniam arcana do mesmo Pío XII.

O 28 de marzo de 1979, coa bula Qui volente, o papa Xoán Paulo II elevou a vigairía ao rango de prelatura territorial, dándolle o nome actual.

Episcopoloxio[editar | editar a fonte]

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]