Irma Goldberg

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaIrma Goldberg
Biografía
Nacemento1871 Editar o valor em Wikidata
Moscova Editar o valor em Wikidata
MorteDespois de 1939 Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeSuíza Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónquímica Editar o valor em Wikidata
Familia
CónxuxeFritz Ullmann

Irma Goldberg, nada en Moscova, Imperio Ruso, en 1871 e finada despois de 1939, foi unha química orgánica rusa, coñecida pola reacción de Goldberg e a reacción de Jourdan-Ullman-Goldberg.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Goldberg foi á Universidade de Xenebra, Suíza, para estudar química durante a década de 1890. Alí incorporouse ao grupo de investigación do químico alemán Fritz Ullmann (1875-1939), co que publicou varios artigos e patentes e outros de forma independente entre 1897-1912. Ambos mudáronse a Berlín para traballar na Technische Hochschule en 1905.[1]

A principios do século XX, o laboratorio dirixido por Ullmann fixo contribucións fundamentais á síntese de bifenilos substituídos a partir da dimerización de ioduros aromáticos en presenza de cobre (acoplamento de Ullmann) e á síntese de éteres diarilicos mediante a combinación de haluros de arilo con diversos derivados fenólicos, tamén en presenza de cobre (síntese de éter Ullmann). Un dos proxectos de investigación de Goldberg foi estender esta estratexia á síntese de compostos de arilamina. Realizou investigacións sobre as dúas reaccións que levan o seu nome entre 1904 e 1908.[1]

A reacción de Goldberg e a reacción de Jourdan-Ullman-Goldberg implican a formación dun enlace nitróxeno-carbono a un haluro aromático en presenza de cobre. Na primeira reacción, o composto que contén nitróxeno é unha amida; mentres que no segundo utilízase unha amina. Goldberg e Ullman obtiveron varias patentes para o uso de catalizadores de carbonato de potasio e cocer nestes procesos.[1] A reacción de Goldberg consiste en combinar unha benzamida con bromobenceno en presenza de carbonato de potasio e cobre para obter unha N-fenilbenzamida cun rendemento do 56%.[2][3]

A clásica reacción de Goldberg
A clásica reacción de Goldberg

Outras investigacións de Goldberg inclúen métodos para a purificación de acetileno e estudos no campo industrial de colorantes orgánicos. Goldberg casou con Ullmann en 1910, e finalmente regresaron a Xenebra en 1923 cando Ullmann regresou á Universidade de Xenebra.[1]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Olson, Julie A.; Shea, Kevin M. (2011-05-17). "Critical Perspective: Named Reactions Discovered and Developed by Women". Accounts of Chemical Research (en inglés) 44 (5): 311–321. ISSN 0001-4842. doi:10.1021/ar100114m. 
  2. Goldberg, Iram (1906). "Ueber Phenylirungen bei Gegenwart von Kupfer als Katalysator". Berichte der deutschen chemischen Gesellschaft (en alemán) 39 (2): 1691–1692. ISSN 1099-0682. doi:10.1002/cber.19060390298. Arquivado dende o orixinal o 19 de febreiro de 2022. Consultado o 19 de febreiro de 2022. 
  3. Thomas, Anns Maria; Sujatha, Asha; Anilkumar, Gopinathan (2015-05-15). "ChemInform Abstract: Goldberg Reaction: Development, Mechanistic Insights and Applications". ChemInform (en inglés) 46 (22): no–no. ISSN 0931-7597. doi:10.1002/chin.201522275.