Ignacio Vilar

Ignacio Vilar
	;
Biografía
Nacemento	1951 (72/73 anos); Petín, España
Datos persoais
País de nacionalidade	España
Actividade
Ocupación	director de cinema , guionista , produtor
Lingua	Lingua galega e lingua castelá

Xosé Ignacio Vilar Díaz, coñecido como Ignacio Vilar, nado en Petín en 1951, é un director galego de cinema.^[1]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Produtor, director, guionista, aos dezaoito anos trasladouse a Barcelona, onde estudou cine, montaxe, dirección de actores, rodaxe de documentais e curtas. Alí comezou un proxecto de difusión de cinema polos barrios de Barcelona, e tamén polas vilas de Cataluña. Tamén foi profesor de cine a primeiros dos 80, na obra social da Caixa de Pensións de Cataluña.^[2]

En 1989 gañou o Carlos Velo polo guión "Ollo Birollo", volveu a Galicia e montou a produtora Vía Láctea Filmes, coa que dirixe curtas en 35mm, documentais e series documentais para televisión.

Filmografía[editar | editar a fonte]

Ilegal (2002)
Un bosque de música (2003)
Pradolongo (2008)
Vilamor (2012)
A esmorga (2014)
Sicixia (2016)^[3]
María Solinha (2020)^[4]

Curtametraxes[editar | editar a fonte]

Edipo e Techné (1997)
O cambio (1997)
Disonancias (2000)

Documentais[editar | editar a fonte]

Polisóns (1999)
A aldea: o antigo e o novo (2000)
Pintores da vangarda histórica Galega (2000). TV-
Sempre Xonxa en Petín (2005)

Guións[editar | editar a fonte]

Aura 1964 (2021). Vigo: Galaxia. 180 páxs. ISBN 978-84-9151-718-4.^[5]

Galardóns e nomeamentos[editar | editar a fonte]

Premios Mestre Mateo[editar | editar a fonte]

Ano	Categoría	Filme	Resultado
2002	Mellor guión	Ilegal	Finalista
2002	Mellor dirección de produción	Ilegal	Finalista
2008	Mellor director	Pradolongo	Finalista
2014	Mellor director	A esmorga	Finalista
2014	Mellor guión	A esmorga	Finalista

1989: Premio Carlos Velo para guións de longametraxe, convocado pola Consellería de Cultura da Xunta de Galicia.
2001: Polisóns recibiu o Premio “Lobo de Cinema” ó mellor documental
2015: Finalista Premios Goya en Mellor guión adaptado (compartido) por A esmorga.
2015: Mellor director no Toulouse Cinespaña por A esmorga.
2016: Finalista no Premio Días de cine en Mellor filme español por A Esmorga.
2016: Festival internacional de Xixón, finalista ao mellor filme por Sicixia.
2016: Finalista Violette d´Or por Sicixia.

Galería de imaxes[editar | editar a fonte]

Ignacio Vilar en 2012.
Vilar en 2015.
Vilar, Rubén Riós e Roberto Porto na promoción de Pradolongo
Na promoción de Vilamor

Notas[editar | editar a fonte]

↑ AVG. O soportal do audiovisual galego CCG.
↑ "Ignacio Vilar AVG AudioVisual Galego". culturagalega.gal. Consultado o 2023-05-10.
↑ "Ignacio Vilar inicia a rodaxe de “Sicixia"". Sermos Galiza. 29 de xuño de 2015. Arquivado dende o orixinal o 24 de setembro de 2015. Consultado o 29 de xuño de 2015.
↑ ""María Solinha" se estrenará el 14 de mayo en Cangas y el 15 en cines de toda España". Faro de Vigo. 22 de xaneiro de 2020. Consultado o 23 de xaneiro de 2020.
↑ Martínez de Alegría Madera, Iago (outubro, novembro, decembro, 2021). "Cinema para ler". Grial LIX (232): 92–93. ISSN 0017-4181.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Vía Láctea Filmes

[1] AVG. O soportal do audiovisual galego CCG.

[2] "Ignacio Vilar AVG AudioVisual Galego". culturagalega.gal. Consultado o 2023-05-10.

[3] "Ignacio Vilar inicia a rodaxe de “Sicixia"". Sermos Galiza. 29 de xuño de 2015. Arquivado dende o orixinal o 24 de setembro de 2015. Consultado o 29 de xuño de 2015.

[4] ""María Solinha" se estrenará el 14 de mayo en Cangas y el 15 en cines de toda España". Faro de Vigo. 22 de xaneiro de 2020. Consultado o 23 de xaneiro de 2020.

[5] Martínez de Alegría Madera, Iago (outubro, novembro, decembro, 2021). "Cinema para ler". Grial LIX (232): 92–93. ISSN 0017-4181.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]