Factor de choque térmico
| Factor de choque térmico | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||
| Identificadores | |||||||||||
| Símbolo | HSF_DNA-bind | ||||||||||
| Pfam | PF00447 | ||||||||||
| InterPro | IPR000232 | ||||||||||
| PROSITE | PDOC00381 | ||||||||||
| SCOPe | 1hks / SUPFAM | ||||||||||
| |||||||||||
| Factor de choque térmico | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Identificadores | |||||||||
| Símbolo | Vert_HS_TF | ||||||||
| Pfam | PF06546 | ||||||||
| InterPro | IPR010542 | ||||||||
| |||||||||
En bioloxía molecular, os factores de choque térmico ou factores de shock térmico (HSF, do inglés heat shock factors) son os factores de transcrición que regulan a expresión das proteínas de choque térmico.[1][2] Un exemplo típico é o factor de choque térmico de Drosophila melanogaster.[3]
Función[editar | editar a fonte]
Os factores de choque térmico (HSF) son activadores transcricionais dos xenes de choque térmico.[3] Estes activadores únense especificamente a Elementos de Secuencia de Choque Térmico (HSE) por todo o xenoma[4] cuxa secuencia consenso é un conxunto en támdem de tres motivos "AGAAN" con orientación oposta ou unha versión dexenerada deles. En condicións non estresantes, o HSF de Drosophila é un monómero non unido localizado no núcleo, mentres que a activación do choque térmico ten como resultado a trimerización e unión ao HSE.[5] O Elemento de Secuencia de Choque Térmico (HSE) está moi conservado desde os lévedos aos humanos.[6]
O factor de choque términco 1 (HSF-1) é o principal regulador da transcrición das proteínas de choque térmico en eucariotas. En ausencia de estrés celular, o HSF-1 é inhibido por asociación coas proteínas de choque térmico e, por tanto, non está activo. Os estreses celulares, como un incremento da temperatura, poden causar que as proteínas da célula sufran un pregamento incorrecto. As proteínas de choque térmico únense a proteínas mal pregadas e disócianse de HSF-1. Isto permite que o HSF1 forme trímeros e se traslade ao núcleo celular e active a transcrición.[7] A súa función non só é crítica para superar os efectos proteotóxicos das perturbacións térmicas, senón que tamén cómpre para un axeitado desenvolvemento animal e a supervivencia global de células cancerosas.[8][9]
Estrutura[editar | editar a fonte]
Cada monómero HSF contén unha repetición de cremalleira de leucina C-terminal e tres N-terminais.[10] As mutacións puntuais nestas rexións teñen como resultado a alteración da localización celular, o que fai que a proteína sexa constitutivamente nuclear en humanos.[5] Dúas secuencias que flanquean as cremalleiras N-terminais concordan co consenso dun sinal de localización nuclear (NLS) bipartito. A interacción entre as cremalleiras N- e C-terminais pode orixinar unha estrutura que enmascara as secuencias do sinal de localización nuclear: despois da activación de HSF, estas poden quedar desenmascaradas, o que resulta na relocalización da proteína no núcleo.[10] O compoñente de unión o ADN de HSF encóntrase no N-terminal da primeira rexión NLS, e denomínase dominio HSF.
Isoformas[editar | editar a fonte]
Os humanos expresan os seguintes factores de choque térmico:
| xene | proteína |
|---|---|
| HSF1 | factor de transcrición de choque térmico 1 |
| HSF2 | factor de transcrición de choque térmico 2 |
| HSF2BP | proteína de unión ao factor de transcrición de choque térmico 2 |
| HSF4 | factor de transcrición de choque térmico 4 |
| HSF5 | membro 5 da familia do factor de transcrición de choque térmico |
| HSFX1 | familia do factor de transcrición de choque térmico, ligado ao X 1 |
| HSFX2 | familia do factor de transcrición de choque térmico, ligado ao X 2 |
| HSFY1 | factor de transcrición de choque térmico, ligado ao Y 1 |
| HSFY2 | factor de transcrición de choque térmico, ligado ao Y 2 |
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Sorger PK (May 1991). "Heat shock factor and the heat shock response". Cell 65 (3): 363–6. PMID 2018972. doi:10.1016/0092-8674(91)90452-5.
- ↑ Morimoto RI (March 1993). "Cells in stress: transcriptional activation of heat shock genes". Science 259 (5100): 1409–10. Bibcode:1993Sci...259.1409M. PMID 8451637. doi:10.1126/science.8451637.
- ↑ 3,0 3,1 Clos J, Westwood JT, Becker PB, Wilson S, Lambert K, Wu C (November 1990). "Molecular cloning and expression of a hexameric Drosophila heat shock factor subject to negative regulation". Cell 63 (5): 1085–97. PMID 2257625. doi:10.1016/0092-8674(90)90511-C.
- ↑ Guertin, MJ; Lis, JT (Sep 2010). "Chromatin landscape dictates HSF binding to target DNA elements". PLoS Genetics 6 (9): e1001114. PMC 2936546. PMID 20844575. doi:10.1371/journal.pgen.1001114.
- ↑ 5,0 5,1 Rabindran SK, Giorgi G, Clos J, Wu C (August 1991). "Molecular cloning and expression of a human heat shock factor, HSF1". Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A. 88 (16): 6906–10. Bibcode:1991PNAS...88.6906R. PMC 52202. PMID 1871105. doi:10.1073/pnas.88.16.6906.
- ↑ Guertin, MJ; Petesch SJ; Zobeck KL; Min IM; Lis JT (2010). "Drosophila heat shock system as a general model to investigate transcriptional regulation". Cold Spring Harb. Symp. Quant. Biol. 75: 1–9. PMID 21467139. doi:10.1101/sqb.2010.75.039.
- ↑ Prahlad, V, Morimoto RI (Dec 2008). "Integrating the stress response: lessons for neurodegenerative diseases from C. elegans". Trends in Cell Biology 19 (2): 52–61. PMC 4843516. PMID 19112021. doi:10.1016/j.tcb.2008.11.002.
- ↑ Salamanca, HH; Fuda N; Shi H; Lis JT (2011). "An RNA aptamer perturbs heat shock transcription factor activity in Drosophila melanogaster". Nucleic Acids Research 39 (15): 6729–6740. PMC 3159435. PMID 21576228. doi:10.1093/nar/gkr206.
- ↑ Salamanca, HH; Antonyak MA; Cerione RA; Shi H; Lis JT (2014). "Inhibiting heat shock factor 1 in human cancer cells with a potent RNA aptamer". PLoS ONE 9 (5): e96330. Bibcode:2014PLoSO...996330S. PMC 4011729. PMID 24800749. doi:10.1371/journal.pone.0096330.
- ↑ 10,0 10,1 Schuetz TJ, Gallo GJ, Sheldon L, Tempst P, Kingston RE (August 1991). "Isolation of a cDNA for HSF2: evidence for two heat shock factor genes in humans". Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A. 88 (16): 6911–5. Bibcode:1991PNAS...88.6911S. PMC 52203. PMID 1871106. doi:10.1073/pnas.88.16.6911.
Este artigo incorpora textos en dominio público procedentes de Pfam e InterPro IPR000232
