Emilio Canda Adán
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | A Lama, España |
| Morte | abril de 1938 Ribadavia, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | xornalista |
| Lingua | Lingua castelá |
| Familia | |
| Fillos | Emilio Canda Pérez, Mario Canda |
Emilio Canda Adán, nado na Lama e finado en Ribadavia en abril de 1938, foi un xornalista, escritor e empresario galego.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Estudou nos Seminarios de Tui e Ourense. Foi fundador e director do Colexio Balmes de Vigo e despois creou outros en Fornelos de Montes e Ribadavia (1907). Como xornalista formou parte da redacción de El Criterio Gallego e El Independiente e colaborou en La Revista Popular e El Áncora de Pontevedra, La Integridad, El Lucense, Diario de Galicia e Aires d'a miña terra de Buenos Aires. Instalado en Ribadavia fundou e dirixiu Noticiero del Avia entre 1910 e 1937, onde, segundo Carballo Calero, asinaba unha sección de contido satírico titulada "Paliques". Finou en Ribadavia en abril de 1938.[1]
Obras[editar | editar a fonte]
Publicou en castelán as novelas Argentina (1895) e Luz y sombra (Cuentos y novelitas) (1901). En galego é autor de dous relatos que apareceron na Revista Gallega: "¡Olla...!" (1888) e "O señor Pedro" (1898).
Vida persoal[editar | editar a fonte]
Casou en Ribadavia con Sofía Pérez en 1898 e foi pai de Emilio e Mario Canda Pérez.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Noticia en Diario de Pontevedra, 19-4-1938, p. 2.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Martín, Gerardo (2017). Diccionario de vigueses (1875-1945). Retazos de historia local a través de la vida de más de 1700 personajes. Pontevedra: Deputación Provincial. p. 156. ISBN 978-84-8457-448-4.
- Narradores ocasionais do século XIX (Relato breve) (PDF). Santiago de Compostela: Centro Ramón Piñeiro. 2003. pp. 49–50. ISBN 84-453-3736-X. Consultado o 6 de novembro de 2013.