Djémila

Djémila
	Ruínas do teatro romano de Djémila.
	; Djémila
Patrimonio da Humanidade - UNESCO
País	Alxeria
Tipo	Cultural
Criterios	III, IV
Inscrición	1982 (6ª sesión)
Rexión da UNESCO	Estados árabes
Identificador	191
	v; c; e;

Djémila (en cabilo: Ğamila; árabe: جميلة, a Fermosa, latín: Cuicul ou Curculum), anteriormente Cuicul, é unha pequena aldea montañosa en Alxeria, preto da costa norte ao leste de Alxer, onde atópanse algunhas das mellores ruínas preservados bérberes-romanas atopados no norte de África. Está situado na rexión limítrofe con Constantinois e Petite Kabylie (Basse Kabylie).

En 1982, Djémila converteuse en Patrimonio da Humanidade da UNESCO pola súa singular adaptación da arquitectura romana a un ambiente montañoso. Os edificios máis significativos no antigo Cuicul inclúen un teatro, dous foros, templos, basílicas, arcos, rúas e casas. As ruínas excepcionalmente ben conservadas rodean o foro de Harsh, unha gran praza pavimentada cunha entrada marcada por un maxestoso arco.

Cuicul romana[editar | editar a fonte]

Djémila é xunto a Timgad e Tipasa unha das tres colonias romanas máis importantes da actual Alxeria

A cidade, co nome de Cuicul, construíuse 900 m por riba do nivel do mar durante o século I d.C. (ano 96) como unha gornición militar romana situada nun estreito altiplano triangular na provincia de Numídia. O terreo é algo accidentado, localizado na confluencia de dous ríos. O seu nome é o dun pobo ou un lugar Bérber que non se latinizou.

Os construtores de Cuicul seguiron un plan estándar cun foro no centro e dúas rúas principais, o Cardo Maximus e o Decumanus Maximus, que compoñen os eixes principais.^[1] A cidade estaba inicialmente poboada por unha colonia de soldados romanos de Italia, e eventualmente converteuse nun gran mercado comercial. Os recursos que contribuíron á prosperidade da cidade eran esencialmente agrícolas (cereais, olivos e granxas).

Baixo os Antoninos, a cidade foi adornada cun foro, capitolio, varios templos, curia, un mercado e un teatro. Coa construción dos grandes baños termais o reinado de Cómodo marca a extensión da cidade cara ao sur.

Durante o reinado de Caracalla no século III, os administradores de Cuicul derribaron algunhas das antigas murallas e construíron un novo foro. Rodeárono con edificios maiores e máis impresionantes que os que bordeaban o antigo foro. O terreo obstaculizaba o edificio, de modo que construíron o teatro fóra das murallas da cidade, o cal foi excepcional. A cidade aos poucos volveuse unha cidade na que se podía vivir ben, e na que se desenvolveron luxosas casas.

A Antigüidade tardía viu a Cuicul seguir cunha dinámica vida urbana: construíuse un barrio cristián con basílica e batistério, na parte sur da cidade e unha basílica civil, as luxosas casas dos nobres non pararon de engrandecerse, equipando-se con baños privado e cun espazo considerable para recepcións (basílicas privadas). A casa de Europa ou de Castorius revelan este estilo de vida dos ricos e os líderes e conservaron unha gran decoración en mosaicos.

"Cuicul" foi ocupado no 431 polos vándalos que perseguiron o catolicismo ata a súa saída provisional logo de acordos con Xenserico en 442.

A cidade foi abandonada lentamente logo da caída do Imperio Romano durante os séculos V e VI. Houbo algunhas melloras baixo o emperador Xustiniano I, con reforzos nos muros, pero caeu no esquecemento a finais do século VI.

Máis tarde os musulmáns dominaron a rexión, pero non volveron a ocupar o sitio de Cuicul, que renomearon como Djémila ("fermosa" en árabe)

Dado o estado de conservación das ruínas, a cidade foi inscrita na lista de Patrimonio da Humanidade en 1982.

Residentes notábeis[editar | editar a fonte]

Varios importantes africanos romanizados naceron en Cuicul:^[2]

Lucius Alfenus Senecio: gobernador de Britannia (205 a 207).
Gaius Valerius Pudens: gobernador de Britannia.
Claudius Subatianus Aquila: gobernador de Mesopotamia e Exipto.
Claudius Subatianus Proculus: gobernador de Numidia.

Galería[editar | editar a fonte]

Panorama de Cuicul
o Macellum
Arco de Caracalla
Foro construído por Septimio Severo
Templo de Gens Septimia
Barrio cristián
Área bautismal cristiá
Museo
Teatro romano
Teatro romano

Notas[editar | editar a fonte]

↑ Djemila, Morocco, Algeria, & Tunisia, Geoff Crowther and Hugh Finlay, Lonely Planet, 2nd Edition, abril de 1992, pp. 298 - 299.
↑ Anthony R. Birley, Septimius Severus, the African Emperor, Éd. Routledge, ISBN 0-415-16591-1