Albert Bandura

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaAlbert Bandura

(2005) Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento4 de decembro de 1925 Editar o valor em Wikidata
Mundare, Canadá (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Morte26 de xullo de 2021 Editar o valor em Wikidata (95 anos)
Stanford, Estados Unidos de América Editar o valor em Wikidata
Causa da morteInsuficiencia cardíaca Editar o valor em Wikidata
Presidente da Asociación Americana de Psicoloxía
1974 – 1974 Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeCanadá
Estados Unidos de América Editar o valor em Wikidata
EducaciónUniversidade de Iowa (pt) Traducir - mestría en artes (–1951)
Universidade da Columbia Británica - grao en Artes (–1949) Editar o valor em Wikidata
Director de teseArthur Lester Benton (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Coñecido porteoría da aprendizaxe social
Actividade
Campo de traballoPsicoloxía, psicoloxía cognitiva e Condutismo Editar o valor em Wikidata
Ocupaciónpsicoloxía
EmpregadorUniversidade Stanford (1953–2021) Editar o valor em Wikidata
Membro de
LinguaLingua inglesa Editar o valor em Wikidata
Obra
DoutorandoDaniel Bullock (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Familia
CónxuxeVirxinia Varns

WikiTree: Bandura-340

Albert Bandura, nado en Mundare o 4 de decembro de 1925 e finado en Stanford, California, o 26 de xullo de 2021,[1] foi un psicólogo ucraíno-canadense de tendencia condutual-cognitiva, profesor da Universidade Stanford, recoñecido polas súas achegas á teoría da aprendizaxe social e a súa evolución ao sociocognitivismo, así como por postular a categoría de autoeficacia.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Ao longo da súa carreira foi responsable de grandes contribucións en campos moi diferentes da psicoloxía, incluíndo a teoría social-cognitiva, terapia e psicoloxía da personalidade. Tamén tivo unha influencia decisiva na transición entre o condutismo e a psicoloxía cognitiva. É responsable do experimento do boneco Bobo sobre o comportamento agresivo na infancia.

Recibiu o título de Doutor Honoris Causa en universidades como La Sapienza, Indiana, Leiden, Berlín ou Salamanca.[2]

Bandura foi nomeado presidente da American Psychological Association en 1974, e en 1980 da Western Psychological Association (WPA), e en 1999 presidente honorario da Asociación Psicolóxica Canadense.

Obra[editar | editar a fonte]

  • Adolescent Aggression (1959, xunto con R. H. Walters). Ronald Press: Nova York.
  • Social Learning through Imitation. University of Nebraska Press: Lincoln, NE.
  • Principles of behavior modification (1969). Nova York: Holt, Rinehart and Winston.
  • Psychological modeling: conflicting theories (1971). Chicago: Aldine·Atherton.
  • Aggression: a social learning analysis (1973). Englewood Cliffs, N.J.: Prentice-Hall.
  • Social Learning & Personality Development (1975). Holt, Rinehart & Winston, INC: NJ.
  • Analysis of Delinquency and Aggression (1976, xunto con Emilio Ribes-Inesta). Lawrence Erlbaum Associates, INC: New Jersey
  • Social Learning Theory (1977). Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall.
  • Social Foundations of Thought and Action: A Social Cognitive Theory (1986). Englewood Cliffs, N.J.: Prentice-Hall.
  • Self-efficacy: the exercise of control (1997). Nova York: W.H. Freeman.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "Albert Bandura, Leading Psychologist of Aggression, Dies at 95". The New York Times. Consultado o 29 de xullo de 2021. 
  2. "Prof. Dr. Albert Bandura (Universidad de Stanford) Dr. Honoris Causa por la Universidad de Salamanca" (en castelán). 23 de xaneiro de 2010. Arquivado dende o orixinal o 30 de xuño de 2012. Consultado o 13 de xuño de 2011. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]