Psicoloxía da personalidade
A psicoloxía da personalidade é unha póla da psicoloxía que estuda a personalidade e a súa variación entre os individuos. O autor máis clásico da disciplina é o psicólogo estadounidense Gordon Allport, que no ano 1936 publicou o libro "A personalidade".
A personalidade tamén se refire ó patrón de pensamentos, sentimentos, axustes sociais e comportamentos exhibidos consistentemente ó longo do tempo que inflúe fortemente nas expectativas, autopercepcións, valores e actitudes dun. A personalidade tamén predí as reaccións humanas a outras persoas, problemas e tensións.[1][2] Allport (1937) describiu dúas formas principais de estudar a personalidade: a nomotética e a idiográfica. A psicoloxía nomotética busca leis xerais que poidan aplicarse a moitas persoas diferentes, como o principio de autorrealización ou o trazo da extraversión. A psicoloxía idiográfica é un intento de comprender os aspectos únicos dun individuo en particular.
As áreas de enfoque da psicoloxía da personalidade inclúen:
- A construción dunha imaxe coherente do individuo e dos principais procesos psicolóxicos.
- A investigación das diferenzas psicolóxicas.
- A investigación da natureza humana e psicolóxica das semellanzas entre os individuos.
"Personalidade" é un conxunto dinámico e organizado de características que posúe unha persoa que inflúe de forma única na súa contorna, cognicións, emocións, motivacións e comportamentos en diversas situacións. A palabra "personalidade" ten a súa orixe na persoa latina, que significa máscara.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Winnie, J.F. & Gittinger, J.W. (1973) Una introducción al sistema de evaluación de la personalidad. Revista de Psicología Clínica, Suplemento de Monografía, 38,1=68
- ↑ Krauskopf, C.J. & Saunders, D.R, (1994) Personalidad y habilidad: El sistema de evaluación de la personalidad. Universidad Press of America, Lanham, Maryland.
