Ameixón
| Ameixón / Ameixa macha Callista chione | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Nome binomial | |||||||||||||||
| Callista chione (Linnaeus), 1758 [1] | |||||||||||||||
O ameixón,[2][3] (tamén coñecido como ameixa macha, arola macha, carallote de rei ou ripa maseiras)[2] Callista chione, Linnaeus 1758, é unha especie de molusco bivalvo heterodonte mariño pertencente á orde dos veneroides e familia dos venéridos.[4]
Morfoloxía
[editar | editar a fonte]As principais características do ameixón son as seguintes:[5][6]
Trátase dun molusco de tamaño relativamente grande respecto ó doutras ameixas, alcanzando tamaños de 8 a 10 cm. A cuncha é dura e sólida, equivalva e inequilateral, de contorno ovalado e superficie moi brillante.
A cuncha presenta numerosas liñas de crecemento concéntricas, moi finas. Ten tres dentes cardinais en cada valva e mais un dente lateral anterior na valva esquerda que encaixa nunha depresión que ten na valva dereita.
A cor externa é parda avermellada ou rosada, con bandas radiais máis claras. O interior é branco e brillante, coa marca do seo paleal.
Hábitat e bioloxía
[editar | editar a fonte]
Vive enterrado en galerías superficiais en bancos de area limpa, ata os 150 m de profundidade.[5]
Distribúese pola costa europea do Atlántico, desde as illas Británicas ata Marrocos, incluíndo as illas Canarias e as Azores, así como no mar Mediterráneo.[5]
Importancia pesqueira e comercial
[editar | editar a fonte]Trátase dunha especie pouco abundante e de escasas capturas, que só se fan accidentalmente cando se está a pescar outras ameixas de maior interese. Ten pouco aprecio en España, ó contrario doutros países europeos. A carne é dura polo que cómpre unha conxelación previa.[7] O seu consumo debe estar unido á calidade da auga onde foi criado, co obxecto de non favorecer toxinas no seu interior.[8]
En Galicia
[editar | editar a fonte]
Segundo Rolán e Otero,[6] é algo abundante en toda a costa galega, nos fondos de areas limpas da zona infralitoral. Porén, para Ramonell,[5] non é moi abundante.
Nomes populares galegos
[editar | editar a fonte]Ríos Panisse recolle para Callista chione, que cita como Cytherea chione (Lamarck), os nomes populares galegos de ameixa macha, ameixón, arola macha, burro, carallote de rei e ripa maseiras,[9] que son así mesmo os salientados por Rosa Ramonell.[5]
Pola súa parte, Rolán o Otero,[6] danlle os nomes de ameixa macha, ameixón e burro.
Finalmente, Lahuerta e Vázquez, no seu Vocabulario multilingüe,[10] escollen o nome de ameixón, indicando ameixa macho como sinónimo.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Callista chione (Linnaeus, 1758) no SIIT.
- ↑ 2,0 2,1 Digalego.gal (ed.). "Definición de Ameixón". Consultado o 29 de xuño de 2016.
- ↑ González González, Manuel. Academia.gal, ed. "Dicionario de alimentación e restauración" (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 11 de abril de 2016. Consultado o 29 de xuño de 2016.
- ↑ Sergi Tudela, (2004), Ecosystem Effects Of Fishing In The Mediterranean, nº 74, pág. 22
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Ramonell, R. (1985), pp. 119-119.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Rolán e Otero (1996), p. 254.
- ↑ Maurice Edward Shils, Moshe Shike, (2005), Modern Nutrition in Health and Disease, 10e - Páxina 1820
- ↑ Ana Isabael GAGO MARTÍNEZ, Isabel RUPPEN CAÑAS, James HUNGERFORD, (2012), Biotoxinas marinas: Toxicología alimentaria, Díaz de Santos, Primera Ed., Madrid, - Páxina 165
- ↑ Ríos Panisse, M. C. (1977), pp. 119-120.
- ↑ Lahuerta e Vázquez (2000), p. 285.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Commons ten máis contidos multimedia sobre: Ameixón |
 |
Wikispecies posúe unha páxina sobre: Ameixón |
 |
Vexa a entrada do Galizionario acerca de Ameixón |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Hubler, M. (2010): Compendium of bivalves. A full-color guide to 3,300 of the World’s Marine Bivalves. A status on Bivalvia after 250 years of research. Hackenheim, Germany: ConchBooks. ISBN 978-3-939767-28-2.
- Lahuerta Mouriño, Fernando e Francisco X. Vázquez Álvarez (2000): Vocabulario multilingüe de organismos acuáticos. Santiago: Xunta de Galicia. ISBN 84-453-2913-8.
- López Muñoz, Daniel, coord. (1999): Guía do consumidor de peixe fresco. Santiago de Compostela: Xunta de Galicia. Dirección Xeral de Formación Pesqueira e Investigación, Servizo de extensión Pesqueira.
- Ramonell, Rosa (1985): Guía dos mariscos de Galicia. Vigo: Editorial Galaxia, S. A. ISBN 84-7154-506-3.
- Ríos Panisse, M. C. (1977): Nomenclatura de la flora y fauna marítimas de Galicia. I Invertebrados y peces. Santiago: Universidad de Santiago de Compostela. ISBN 84-7191-008-X.
- Rolán, R. e Jorge Otero-Schmitt (1996): Guía dos moluscos de Galicia. Vigo: Editorial Galaxia. ISBN 84-8288-072-1.
