Yvonne Clark
Yvonne E. Clark ( Georgianna Yvonne Youn), nada en Houston o 13 de abril de 1929 e finada o 27 de xaneiro de 2019,[1] foi unha pioneira das mulleres afroamericanas e das enxeñeiras. Foi a primeira muller que se licenciou en enxeñería mecánica na Universidade de Howard, e a primeira muller en obter un máster en Xestión de Enxeñería na Universidade de Vanderbilt. Tamén a primeira muller en ser membro do corpo docente da Facultade de Enxeñería e Tecnoloxía da Universidade Estatal de Tennessee,[2] onde logo sería profesora emérita.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Yvonne criouse en Louisville, Kentucky. [3] O seu pai, Coleman Milton Young, Jr., era médico/cirurxián e a súa nai, Hortense Houston Young, era bibliotecaria e xornalista do Louisville Defender.[1] De nena encantáballe construír e arranxar cousas, pero non se lle permitiu asistir a clases de debuxo mecánico na escola porque era unha nena. No instituto recibiu clases de aeronáutica e uniuse á Patrulla Aérea Civil, onde aprendeu a disparar e recibiu clases de voo nun simulador.[1]
Despois de finalizar os estudos no instituto,aos 16 anos, pasou os dous anos seguintes estudando na Girls Latin School de Boston. A continuación, Clark converteuse na primeira muller en obter un título de enxeñería mecánica na Universidade de Howard, onde era animadora e a única muller da súa clase, formada case exclusivamente por veteranos da segunda guerra mundial.[4] Tras graduarse en 1951, descubriu que "o mercado laboral da enxeñería non era moi receptivo ás mulleres, especialmente ás de cor".[3]
Clark foi a primeira muller afroamericana en obter un máster en Xestión de Enxeñería pola Universidade de Vanderbilt en 1972, tras enviar antes aos primeiros estudantes afroamericanos ao seu departamento de enxeñería. A súa tese titulábase "Deseño de procedementos para a xestión do fluxo de materiais en grandes proxectos de reconstrución na industria do vidro"[5]
Carreira[editar | editar a fonte]
O primeiro traballo de Yvonne tras obter o seu título foi no Frankford Arsenal Gauge Lab, unha planta de municións do exército estadounidense en Filadelfia. A continuación, trasladouse a unha pequena discográfica, RCA Camden, en Nova Jersey, onde deseñou os equipos da fábrica. [1]Clark regresou ao Sur para casar [1] e converteuse na primeira muller do departamento de enxeñería mecánica da Universidade Estatal de Tennessee, incorporándose ao corpo docente en 1956. [3]Presidiu o departamento en dúas ocasións, inicialmente desde 1965 ata 1970 e logo a partir de 1977, e ocupou o cargo durante 11 anos. Xubilouse como profesora.
Clark axudou a fundar a sección de Tennessee State de Pi Tau Sigma, unha sociedade de enxeñería mecánica. Fixo un grande esforzo para animar ás mulleres para converterse en enxeñeiras, e en 1997 informou de que o 25% dos estudantes do seu departamento eran mulleres.[1]
Clark traballou para a NASA, Westinghouse,[3] e Ford.
Investigación[editar | editar a fonte]
Clark pasou moitos veráns no Arsenal Frankford investigando sobre armas sen retroceso. Tamén pasou un verán traballando coa NASA en Huntsville, Alabama, onde investigou os motores do Saturno V para detectar puntos quentes. Logo pasou un verán no Centro de Naves Espaciais Tripuladas da NASA en Houston, axudando a deseñar os contedores[2] que Neil Armstrong utilizou para traer mostras da Lúa á Terra.
Clark investigou máis a fondo e descubriu métodos para revitalizar e modernizar parte do centro da cidade a través do Centro de Defensa e Espazo de Westinghouse en Baltimore ( Maryland). A partir dos anos 90, a súa investigación céntrase nos refrixerantes. É a investigadora principal do proxecto de investigación "Avaliación experimental do rendemento dos refrixerantes alternativos nos ciclos das bombas de calor", financiado polo Laboratorio Nacional de Oak Ridge do Departamento de Enerxía. Clark é a líder do equipo de estudantes do proxecto financiado pola NASA na TSU chamado Centro de Ciencia Espacial Automatizada.[6]
Premios[editar | editar a fonte]
- 1990-Premio ao Mecanismo do Ano outorgado polo capítulo estudantil da ASME da TSU polo seu inquebrantable apoio aos seus estudantes.[7]
- 1977-Premio á Tecnoloxía para Mulleres de Cor polo seu liderado educativo, outorgado por Ou.S. Black Engineers.[7]
- 1977-Premio Adult Black Achievers, outorgado pola Northwest Family YMCA, por ser un modelo e mentor dos mozos de hoxe.
- 1998-Premio ao educador de enxeñería distinguido.
- 2001-Premio ao servizo distinguido da Sociedade de Enxeñeiros Profesionais de Tennessee ( TSPE) polo seu destacado liderado na profesión e as súas contribucións á comunidade.[2]
- 2006-Premio President' s Distinguished University da TSU polos seus 50 anos de lealdade, dedicación e determinación durante a súa carreira académica.[7]
- 2008-Premio á educadora do ano da irmandade Delta Sigma Theta, capítulo de ex alumnos de Nashville.
Notas [editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Journeys of women in science and engineering : no universal constants. Philadelphia: Temple University Press. 1997. ISBN 1-56639-527-5. OCLC 36008578.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 "In Memoriam: Yvonne (Y.Y.) Clark, P.E., F.SWE - 1929-2019 - All Together". alltogether.swe.org (en inglés). 2019-06-20CDT12:30:11-05:00. Consultado o 2021-04-17.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Warren, Wini (1999). Black Women Scientists in the United States. Bloomington, Ind. [u.a.]: Indiana University Press. ISBN 9780253336033.
- ↑ "Celebrating Black History Month: Yvonne Young Clark - All Together". alltogether.swe.org (en inglés). 2018-03-07CST00:00:00-06:00. Consultado o 2021-04-18.
- ↑ 1958-, Jordan, Diann, ((2007 printing)). Sisters in science : conversations with black women scientists about race, gender, and their passion for science. Purdue University Press. ISBN 978-1-55753-445-3. OCLC 137292168.
- ↑ Black women scientists in the United States. 1999. ISBN 9780253336033.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 "Nashville’s own ‘Hidden Figure’ and pioneer for African-American and women engineers dies". Vanderbilt University (en inglés). Consultado o 2021-04-18.
