Vella Lavella
Tipo | illa | |||
---|---|---|---|---|
Parte de | Illas Nova Xeorxia | |||
Localización | ||||
División administrativa | Occidental, Illas Salomón | |||
| ||||
Bañado por | Mar de Salomón | |||
Características | ||||
Altitude | 808 m | |||
Superficie | 629 km² | |||
Vella Lavella é unha illa das Illas Salomón, situadas no océano Pacífico que pertence á provincia Occidental. A illa forma parte do grupo das Illas Nova Xeorxia sendo a máis occidental deste grupo. Preto dela atópase a pequena illa de Mbava. Ten unha extensión de 652 km², está rodeada case na súa totalidade por un cantil e o seu punto máis alto ten unha altitude de 793 metros.
Xeografía
[editar | editar a fonte]Está situada ao sur do Estreito de Nova Xeorxia. Ao leste da illa atópase o golfo de Vella e as illas de Kolombangara e de Gizo, da cal está separada mediante o estreito de Gizo. Ao sur se sitúa a illa de Ranongga e o Mar de Salomón. Ao oeste só ten o océano.
Na illa hai seis conos volcánicos e unha zona de augas temais con piscinas de barro ao longo do río Ulo. A montaña máis alta é o Monte Tambisale, cuxa cima alcanza os 790 m sobre o nivel do mar. A parte superior do domo de lava Nonda, o volcán "máis novo" da illa, crese que aínda está activo, pese a non coñecerse erupcións na idade moderna, alcanza unha altura de 750 m. A maioría da poboación vive ao longo da costa, onde desembocan moitas vías fluviais, o que permite o desenvolvemento da xardinería e a horticultura. O turismo, concentrado principalmente nas áreas da Provincia Occidental das Illas Salomón, proporciona aos residentes de Vella Lavella ingresos adicionais.
Historia
[editar | editar a fonte]Os arqueólogos neozelandeses realizan escavacións coa suposición de que as Illas Salomón levan habitadas case 30.000 anos desde o paleolítico superior. Nas tumbas, atopouse arxila cocida que data de 2000 a 3000 aC
O idioma que se fala na illa chámase Bilua e conta hoxe entre 8000 e 9000 falantes. O Bilua pertence ás linguas papuas, mentres que as outras linguas faladas nas Illas Salomón pertencen á familia de Linguas austronesias. Polo tanto, os arqueólogos asumen a inmigración dun pobo que non veu de Melanesia.
Segunda guerra mundial: A Guerra no Pacífico
[editar | editar a fonte]Durante a Guerra do Pacífico unha pequena unidade do 'Exército Imperial Xaponés, durante a ocupación das illas Salomón 1943, ocupou Vella Lavella. O 15 de agosto, o mesmo ano, desembarcou na illa, no área de Barakoma, un continxente do Corpo de Marines dos Estados Unidos, que rapidamente asegurou a posesión da illa. A illa serviu de base aos VMA-214, a famosa escuadrilla de cazas liderados por Gregory "Pappy" Boyington. O 18 de setembro, o continxente estadounidense deixou o posto a unha división de Nova Zelandia. Toda a zona do mar de Nova Xeorxia foi o escenario de batallas navais entre as partes en conflito: entre estas é especialmente importante para Vella a Batalla do Golfo (6 a 7 de agosto de 1943) e a Batalla naval de Vella Lavella (6 de outubro de 1943), que tivo lugar nas augas próximas á illa.
Post guerra
[editar | editar a fonte]A partir de 1959, a miúdo houbo informes de persoas que viran homes con longas barbas escondidos na densa selva tropical da illa. Sobre a base destes informes, algúns veteranos xaponeses regresaron á illa, na busca desas persoas, pero a súa investigación non conduciu a ningún descubrimento.
En 1965, o último soldado xaponés sobrevivente foi visto no xardín dunha anciá. O embaixador xaponés nas Illas Salomón voou á illa e lanzou panfletos xaponeses, onde se dicía que a guerra terminara facía moito tempo. Seguindo esta iniciativa, o veterano xaponés foi recoñecido e enviado ao Xapón, onde foi recibido con todos os honores.
Notas
[editar | editar a fonte]Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Vella Lavella |
Outros artigos
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- "My Journey to Vella Lavella"Arquivado 29 de outubro de 2017 en Wayback Machine. Un libro de viaxe dun estraño visitante occidental da illa, setembro de 1997.