Vanessa atalanta

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Vanessa atalanta

Vanessa atalanta
Estado de conservación
G5[1]
Clasificación científica
Reino: Animalia
Filo: Arthropoda
Clase: Insecta
Orde: Lepidoptera
Suborde: Glossata
Infraorde: Heteroneura
División: Ditrysia
Sección: Rhopalocera
Superfamilia: Papilionoidea
Familia: Nymphalidae
Subfamilia: Nymphalinae
Tribo: Nymphalini
Xénero: 'Vanessa'
Especie: ''V. atalanta''
Nome binomial
'Vanessa atalanta'
(Linnaeus, 1758)
Subspecies
Sinonimia
  • Papilio atalanta Linnaeus, 1758
  • Pyrameis ammiralis Godart, 1821
  • Pyrameis atalanta (Linnaeus, 1758)

A Vanessa atalanta é unha especie de lepidóptero ditrisio da familia Nymphalidae propia de Europa, Asia e Norteamérica.[3][4][5][3][6]

Descrición[editar | editar a fonte]

Caracterízase polas súas ás marrón escura, vermella e negra. A eiruga aliméntase de ortigas, e o adulto liba néctar de flores como as do xénero Buddleja; tamén se alimenta de froita moi madura.

Distribución[editar | editar a fonte]

Atópase nas rexións tépedas do norte de África, América do norte e central, Europa, Asia e nas illas de Hawai e do Caribe.[6] No norte Europa é unha das últimas bolboretas en desaparecer antes do inverno. Os exemplares que hibernan adoitan ser de cores máis intensas que a outra xeración. A bolboreta tamén voa durante días asollados de inverno, sobre todo no sur Europa. En Norteamérica, xeralmente voa de marzo a outubro; pasa o inverno en Texas.

Vanessa atalanta no Generalife.

Migración[editar | editar a fonte]

No outono ten lugar unha migración masiva cara ao sur. A fins de outono ou principios de inverno aparéase. Os cardos, que son as súas plantas hospedeiras son máis abundantes nesa época. O desenvolvemento larvario procede durante o inverno e os adultos emerxen na primavera temperá. A nova xeración emigra cara ao norte; as plantas das que se alimentan diminuíron nesa época.[7] Durante a migración as bolboretas voan a grande altitude onde os ventos lévanas, o cal lles aforra enerxía.[8]

Ciclo de vida[editar | editar a fonte]

Notas[editar | editar a fonte]

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Tucker, Mike; Ceney, Bryan (1997). The Red Admiral Butterfly. Colchester, Reino Unido: Butterfly Conservation. pp. 32 p. ISBN 0952260255. 

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]