Saltar ao contido

Ungulani Ba Ka Khosa

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaUngulani Ba Ka Khosa
Biografía
Nacemento(pt) Francisco Esaú Cossa Editar o valor en Wikidata
1 de agosto de 1957 Editar o valor en Wikidata (67 anos)
Inhaminga, Mozambique (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Director Instituto Nacional do Livro e do Disco (pt) Traducir
Editar o valor en Wikidata
Datos persoais
Grupo étnicoTsongas (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
EducaciónUniversidade Eduardo Mondlane Editar o valor en Wikidata
Actividade
Campo de traballoEscrita creativa e profesional e Prosa Editar o valor en Wikidata
Ocupaciónescritor, profesor de ensino secundario, funcionario Editar o valor en Wikidata
EmpregadorInstituto Nacional do Livro e do Disco (pt) Traducir
Instituto Nacional de Cinema (pt) Traducir
Instituto Nacional de Audiovisual e Cinema (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Membro de
Pseudónimo literarioUngulani Ba Ka Khosa Editar o valor en Wikidata
Premios
Descrito pola fonteDictionary of African Biography, Editar o valor en Wikidata

Ungulani Ba Ka Khosa, nome tsonga (grupo étnico do sul de Moçambique) de Francisco Esaú Cossa, nado en Inhaminga (distrito de Cheringoma, provincia de Sofala, Mozambique) o 1 de agosto de 1957, é un escritor e profesor de Mozambique.[1]

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Khosa completou a educación primaria na provincia de Sofala e a secundaria, en parte en Lourenço Marques e en parte en Zambézia. En Maputo realizou o seu bacharelato en Historia e Xeografía na Facultade de Ciencias da Educación da Universidade Eduardo Mondlane e exerceu como profesor de secundaria.

En 1982 traballou durante ano e medio no Ministerio de Educación. Seis meses despois de deixar o Ministerio de Educación, foi convidado a traballar na Asociación de Escritores de Mozambique (AEMO), da que é membro. Foi Director do Instituto Nacional do Livro e do Disco e Director Adxunto do Instituto Nacional de Cinema e Audiovisual de Moçambique. Durante a década de 90, foi cronista assiuo de varios xornais.[1]

Comezou a súa carreira como escritor coa publicación de varios contos e participou na fundación da revista Charrúa de AEMO.

Foi a realidade que viviu en Niassa e Cabo Delgado, onde había zonas de campamentos de reeducación mal organizadas, a que o fixo inclinar máis pola literatura e, por iso, sentiu a necesidade de escribir para falar e expor esta realidade á xente.

Ten un forte vínculo coa cultura brasileira, tendo participado de varios eventos culturais e académicos no Brasil, como FlinkSampa (São Paulo/SP), Afrolic (Recife/PE), FliPoços (Poços de Caldas – MG), USP (São Paulo/SP) e Unicamp (Campinas/SP).[1]

Influencias literarias

[editar | editar a fonte]

Obras

[editar | editar a fonte]
  • Ualalapi (1987). Maputo: Associação dos Escritores Moçambicanos. (Novela; gañou o gran premio de ficción mozambicana en 1990) [2] 2013: Belo Horizonte: Nandyala.
  • Orgia dos Loucos( 1990). Maputo: Associação dos Escritores Moçambicanos.
  • Histórias de amor e espanto (1999). Maputo: INLD.
  • No Reino dos abutres (2002).
  • Sobreviventes da noite (2005). Maputo: Texto Editora.
  • Orgia dos loucos (2008). Maputo: Alcance. 2016: Brasil: Editorial Kapulana.
  • Choriro (2009). Lisboa: Sextante Editora.
  • Entre as memórias silenciadas (2013).[3] Maputo: Texto Editora.
  • O Rei Mocho (2012). Maputo: Escola Portuguesa de Moçambique. 2016: Brasil: Editorial Kapulana.
  • Orgia dos Loucos (2016) Brasil: Editorial Kapulana.
  • Cartas de Inhaminga (2017).[4]
  • Gungunhana (2018). Porto Editora.[5] 2018: Maputo: Plural Editores.
  • Gungunhana: Ualalapi e As mulheres do Imperador (2018). Vozes da África.

Premios

[editar | editar a fonte]
  • Grande Prémio de Ficção Narrativa, com Ualalapi (1987), 1990.
  • Prémio Nacional de Ficção, com Ualalapi (1987), 1994.
  • Un dos 100 mellores novelas africanas do século XX: Ualalapi (1987), 2002.
  • Prémio José Craveirinha de Literatura, con Os sobreviventes da noite (2005),
  • Prémio BCI de Literatura, con Entre as memórias silenciadas (2013), 2013.
  • Ordem de Rio Branco, Grau de Comendador (2018) concedido polo Goberno Brasileiro, polos 30 anos de carreira literriaa, iniciada coa publicación de Ualalapi, en 1987.
  • Prémio José Craveirinha de Literatura, polo conxunto da obra literaria (2018).

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 "UNGULANI BA KA KHOSA". Kapulana (en portugués). 2016-03-12. Consultado o 2024-08-27. 
  2. ↑ Magazine, Mocambique (segunda-feira, 22 de junho de 2009). "Ualalapi está gravado nos anais da arte. Um dos melhores livros do Século XX". MOÇAMBIQUE MAGAZINE. Consultado o 2024-08-27. 
  3. ↑ Notícias, M. M. O. (2013-08-02). ""Entre as Memórias Silenciadas" - Nova obra de Ungulani Ba Ka Khossa". noticias.mmo.co.mz (en portugués). Consultado o 2024-08-27. 
  4. ↑ "Ungulani Ba Ka Khosa lança livro Cartas de Inhaminga". Arquivado dende o orixinal o 22 de abril de 2017. Consultado o 22 de abril de 2017. 
  5. ↑ "Gungunhana". 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • Chabal, Patrick (1996). A literatura poscolonial da África lusófona. Londres: Hurst & Company.
  • Chabal, Patrick (1994). Mozambican Voices literatura e nacionalidade. Lisboa: Veiga.
  • Khosa, Ungulani Ba Ka (1990). Ualalapi. 2ª ed. Lisboa: Editorial Caminho.
  • Laranjeira, Pires (1995). Literaturas africanas de expressao portuguesa. Lisboa: Universidade Aberta.
  • Leite, Ana Mafalda (1998). Orais e escritos nas literaturas africanas: Ualalapi, Ungulani Ba Ka Kosa. Lisboa: Colibri.
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ungulani_Ba_Ka_Khosa&oldid=6825232»