Tratado de Benevento
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. |
 | Este artigo ou sección precisa dunha revisión do formato que siga o libro de estilo da Galipedia. Pode axudar a mellorar este artigo e outros en condicións semellantes. |
O Tratado de Benevento ou Concordato de Benevento (18 de xuño de 1156) foi un importante tratado entre o papado de Hadrián IV e o reino normando de Sicilia. Despois de anos de convulsas relacións, os papas por fin farán as paces cos reis da Casa de Altavilla.
Historia[editar | editar a fonte]
En 1156, ocorreron feitos que deixaron ao Papa só contra os normandos. O exército de Miguel Paleólogo fora aniquilado, o exército de Federico Barbarroxa volvera a Alemaña e os rebeldes internos contra a autoridade real en Apulia, homes como Roberto II de Capua ou Ricardo II de Aquila, reconciliáronse ou foron encarcerados. En definitiva, o Papa non tiña apoio para continuar as hostilidades. A turba tamén lle prohibiu a entrada en Roma. Estaba aloxado en Benevento, que fora territorio papal durante máis dun século. O exército siciliano achegouse a Benevento e o Papa viuse obrigado a negociar.
O chanceler papal, Rolando de Siena, máis tarde o papa Alexandre III, e o nobre romano Oddone Frangipane foron enviados a negociar. Guillerme de Tiro suxire que a cidade foi asediada, pero as testemuñas oculares contradín. O rei Guillerme I de Sicilia enviou o seu propio ammiratus ammiratorum, Maio de Bari, e os seus dous eclesiásticos primaciais, Hugo de Palermo e Romualdo de Salerno. Comezando cunha vantaxe, os enviados sicilianos chegaron a un acordo o 18 de xuño. Este acordo foi o Tratado de Benevento.
Un dos principais autores do tratado na súa forma actual foi un mozo notario chamado Mateo de Ajello, que máis tarde acadou gran sona en Sicilia. O reinado de Guillerme foi recoñecido sobre toda Sicilia, Apulia, Calabria e Campania, así como Capua, as cidades costeiras de Amalfi, Nápoles e Gaeta, e os territorios recentemente conquistados no centro de Italia: As Marcas e Abruzos, que Roger e Alfonso, os irmáns maiores de Guillerme, reclamaran antes. Afirmouse o tributo ao Papa de 600 schifati acordado por Roger II en 1139 en Mignano e engadíronse outros 400 schifati para Marsi.
Mantívose o dereito do papa a enviar legados ao reino peninsular, pero afirmouse o dereito do rei sobre Sicilia e o papa tivo que renunciar á autoridade que reclamaba sobre a illa. Na igrexa de S. Marciano, Guillerme foi investido polo Papa primeiro de Sicilia, despois de Apulia e finalmente de Capua. Recibiu o Bico da Paz e entregoulle agasallos de ouro e prata ao Papa.
O manuscrito orixinal do tratado atópase nos Arquivos Apostólicos Vaticanos.
