Staphylococcus saprophyticus

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Staphylococcus saprophyticus

S. saprophyticus en ágar de Mueller-Hinton mostrando a resistencia á novobiocina característica para a identificación da especie
Clasificación científica
Dominio: Bacteria
Filo: Firmicutes
Clase: Bacilli
Orde: Bacillales
Familia: Staphylococcaceae
Xénero: Staphylococcus
Especie: Staphylococcus saprophyticus
(Fairbrother 1940) Shaw et al. 1951

Staphylococcus saprophyticus é unha especie de bacteria grampositiva con forma de coco pertencente ao xénero Staphylococcus.[1] É unha causa común de infeccións do tracto urinario adquiridas na comunidade.[2][3]

Historia[editar | editar a fonte]

S. saprophyticus, un organismo coagulase negativo, non foi recoñecido como causante de infeccións do tracto urinario ata inicios da década de 1970, máis de dez anos despois de que se demostrase a súa presenza en espécimes de urina.

Epidemioloxía e patoxénese[editar | editar a fonte]

En humanos, S. saprophyticus encóntrase na flora normal do tracto xenital feminino[3] e no perineo.[4] Tamén foi illado doutras fontes, como produtos cárnicos e queixos, verduras, no medio ambiente e nos tractos gastrointestinal humano e animal.[4] Causa do 10 ao 20% das infeccións do tracto urinario. En mulleres de 17 a 27 anos, é a segunda causa máis común de infeccións do tracto urinario adquiridas na comunidade, despois de Escherichia coli.[5] A actividade sexual incrementa o risco de infeccións por esta bacteria porque durante a relación se despraza desde a flora normal da vaxina e perineo e penetra na uretra.[3] Na maioría dos casos a infección aparece 24 horas despois da relación sexual.[3][6] S. saprophyticus ten a capacidade de adherirse selectivamente ao urotelio humano. As adhesinas de S. saprophyticus son unha estrutura de lactosamina. S. saprophyticus non produce exotoxinas.[3]

Características clínicas[editar | editar a fonte]

Os pacientes con infeccións do tracto urinario causadas por S. saprophyticus presentan xeralmente cistite sintomática. Entre os síntomas están unha sensación de ardor cando pasa a urina, urxencia de ouriñar con máis frecuencia do habitual, un 'efecto de goteo' despois de ouriñar, vexiga débil, unha sensación de estar inchado con dores punxentes na parte inferior do abdome arredor das áreas da vexiga e ovarios, e dores agudas durante as relacións sexuais. Tamén se observou dor de costado, que pode ser confundido con síntomas de ter cálculos renais. Obsérvanse ás veces signos e síntomas de afectación renal.[7]

Diagnose de laboratorio[editar | editar a fonte]

O sedimento urinario dun paciente con infección de tracto urinario por S. saprophyticus ten un aspecto característico visto ao microscopio, observándose leucocitos, eritrocitos e aglomeración debida á adhesión de cocos a elementos celulares. Os métodos de cribado químico para bacteriuria, como o da glicosa e nitrato na urina non sempre detectan a infección por S. saprophyticus. Isto débese a que, a diferenza das enterobacteriáceas gramnegativas causantes de infeccións de tracto urinario,, S. saprophyticus non reduce o nitrato e ten un tempo de xeración máis longo, polo que non consome a glicosa tan rapidamente. Mesmo cando ocorre unha infección por riba do colo da vexiga, só hai un baixo número de unidades formadoras de colonias (menos de 105 UFC/ml).[8]

S. saprophyticus identifícase como pertencente ao xénero Staphylococcus usando a tinguidura de Gram e a proba da catalase. Identifícase como unha especie de estafilococos coagulase negativos usando a proba da coagulase. Ultimamente, S. saprophyticus diferénciase de S. epidermidis, outra especie coagulase negativa patóxena, testándoa para a susceptibilidade ao antibiótico novobiocina. S. saprophyticus é resistente á novobiocina, mentres S. epidermidis é sensible a el.[3]

Tratamento[editar | editar a fonte]

As infeccións de tracto urinario por S. saprophyticus son tratadas xeralmente con trimetoprim-sulfametoxazol ou cunha quinolona como a norfloxacina.[3] Tamén é susceptible á ampicilina e ceftriaxona.[9]

Os moitos remedios caseiros ou tratamentos naturais das infeccións de tracto urinario non están clinicamente probados, como o uso de zume de arandos, a alcalinización e moitos tipos de plantas e especies comúns. Porén, algúns deles precen afectar á formación de biofilmes sobre superficies ou equipamento médico, e noutras situacións in vitro.[10][11][12][13][14][15]

Subespecies[editar | editar a fonte]

Existen dúas subespecies de S. saprophyticus, chamadas S. s. bovis e S. s. saprophyticus, esta última é a que se adoita encontrar en infeccións de tracto urinario humanas. S. s. saprophyticus é nitrato-redutase negativo e pirrolidonil-arilamidase negativo, mentres que S. saprophyticus bovis é nitrato-redutase positivo e pirolidonil-arilamidase negativo.[16]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Schleifer, KH; Kloos, WE (1975). "Isolation and characterization of Staphylococci from human skin I. Amended descriptions of Staphylococcus epidermidis and Staphylococcus saprophyticus and descriptions of three new species: Staphylococcus cohnii, Staphylococcus haemolyticus, and Staphylococcus xylosus". International Journal of Systematic Bacteriology 25 (1): 50–61. ISSN 0020-7713. doi:10.1099/00207713-25-1-50. 
  2. Kuroda, M; Yamashita, A; Hirakawa, H; Kumano, M; et al. (September 2005). "Whole genome sequence of Staphylococcus saprophyticus reveals the pathogenesis of uncomplicated urinary tract infection". Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A. 102 (37): 13272–7. Bibcode:2005PNAS..10213272K. PMC 1201578. PMID 16135568. doi:10.1073/pnas.0502950102. 
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Levinson, W. (2010). Review of Medical Microbiology and Immunology (11th ed.). pp. 94–9. 
  4. 4,0 4,1 Widerström, M; Wiström, J; Sjöstedt, A; Monsen, T (January 2012). "Coagulase-negative Staphylococci: Update on the molecular epidemiology and clinical presentation, with a focus on Staphylococcus epidermidis and Staphylococcus saprophyticus". European Journal of Clinical Microbiology & Infectious Diseases 31 (1): 7–20. PMID 21533877. doi:10.1007/s10096-011-1270-6. 
  5. Rupp, ME; Soper, DE; Archer, GL (November 1992). "Colonization of the female genital tract with Staphylococcus saprophyticus". Journal of Clinical Microbiology 30 (11): 2975–9. PMC 270562. PMID 1452668. 
  6. "Understanding Bladder Infections -- the Basics". WebMD. Consultado o 4 December 2013. 
  7. Jordan, PA; Iravani, A; Richard, GA; Baer, H (October 1980). "Urinary tract infection caused by Staphylococcus saprophyticus". The Journal of Infectious Diseases 142 (4): 510–5. PMID 7192302. doi:10.1093/infdis/142.4.510. 
  8. Hovelius, B; Mårdh, PA (May 1984). "Staphylococcus saprophyticus as a common cause of urinary tract infections". Reviews of Infectious Diseases 6 (3): 328–37. PMID 6377440. doi:10.1093/clinids/6.3.328. 
  9. Marrie TJ, Kwan C (1982). "Antimicrobial susceptibility of Staphylococcus saprophyticus and urethral staphylococci". Antimicrob Agents Chemother 22 (3): 395–7. PMC 183755. PMID 6982679. doi:10.1128/aac.22.3.395. 
  10. Nostro, A; Cellini, L; Di Giulio, M; D'Arrigo, M; et al. (September 2012). "Effect of alkaline pH on staphylococcal biofilm formation". APMIS 120 (9): 733–42. PMID 22882263. doi:10.1111/j.1600-0463.2012.02900.x. 
  11. LaPlante, KL; Sarkisian, SA; Woodmansee, S; Rowley, DC; et al. (September 2012). "Effects of cranberry extracts on growth and biofilm production of Escherichia coli and Staphylococcus species". Phytotherapy Research 26 (9): 1371–4. PMID 22294419. doi:10.1002/ptr.4592. 
  12. "Nlss.org.in" (PDF). nlss.org.in. Consultado o 27 February 2019. 
  13. Lee, WH; Loo, CY; Bebawy, M; Luk, F; et al. (July 2013). "Curcumin and its derivatives: Their application in neuropharmacology and neuroscience in the 21st century". Current Neuropharmacology 11 (4): 338–78. PMC 3744901. PMID 24381528. doi:10.2174/1570159X11311040002. 
  14. Roy, H; Dare, K; Ibba, M (February 2009). "Adaptation of the bacterial membrane to changing environments using aminoacylated phospholipids". Molecular Microbiology 71 (3): 547–50. PMC 2774118. PMID 19054327. doi:10.1111/j.1365-2958.2008.06563.x. 
  15. "Peterborough Regional Science Fair". peterboroughsciencefair.org. Arquivado dende o orixinal o 04 de marzo de 2016. Consultado o 27 February 2019. 
  16. Hájek, V; Meugnier, H; Bes, M; Brun, Y; et al. (July 1996). "Staphylococcus saprophyticus subsp. bovis subsp. nov., isolated from bovine nostrils". International Journal of Systematic Bacteriology 46 (3): 792–6. PMID 8782691. doi:10.1099/00207713-46-3-792. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]