Santuario Itsukushima

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Santuario xintoísta de Itsukushima
Itsukushima torii distance.jpg
O Torii (porta) do Templo.
Patrimonio da Humanidade - UNESCO
PaísFlag of Japan.svg Xapón
Localización34°17′45″N 132°19′11″L / 34.29583, -132.31972
TipoCultural
CriteriosI, II, IV, VI
Inscrición1996 (20ª sesión)
Rexión da UNESCOAsia e o Pacífico
Identificador776
As edificacións do templo están construídas sobre a auga.

O Templo Itsukushima (en xaponés: 厳島神社) é un santuario xintoísta situado na Illa de Itsukushima (coñecida popularmente como Miyajima), máis coñecida pola súa porta torii "flotante",[1] Está na cidade de Hatsukaichi na Prefectura de Hiroshima no Xapón, accesible desde o continente en transbordador na Estación de Miyajimaguchi. O complexo do santuario está catalogado como Patrimonio da Humanidade da UNESCO desde 1996, e o goberno xaponés designou varios edificios e posesións como Tesouros Nacionais.[2] Na actualidade está en perigo de derrumbe.

O santuario de Itsukushima é unha das atraccións turísticas máis populares do Xapón. É máis famoso pola súa espectacular porta, ou torii nos arredores do santuario,[2] os picos sagrados do Monte Misen, os extensos bosques e as súas vistas ao océano.[1][3] O propio complexo do santuario consta de dous edificios principais: o santuario Honsha e o Sessha Marodo-jinja, así como outros 17 edificios e estruturas diferentes que axudan a distinguilo.[3]

Historia[editar | editar a fonte]

Orixe[editar | editar a fonte]

Itsukushima jinja foi o principal santuario xintoísta (ichinomiya) da Provincia de Aki.[4]

Dise que erixíuse no ano 593 supostamente por Saeki Kuramoto durante o reinado da Emperatriz Suiko (592–628 CE).[2] Non obstante, o actual santuario é popularmente atribuído a Taira no Kiyomori, un destacado nobre da Corte Imperial e posteriormente chanceler (Daijō-daijin), que contribuíu en gran medida á construción do santuario durante o seu tempo como gobernador de Provincia de Aki en 1168.[5] Outro coñecido patrón do santuario foi Mori Motonari, señor do Dominio Chōshū,[2][5] que foi o responsable da reconstrución do honden (salón principal) en 1571. Non obstante, é importante ter en conta que, como resultado da guerra contra Sue Takafusa alí en 1555, dise que Motonari profanou os terreos da illa ao loitar na illa.[2] Derramar sangue violaba os estritos tabús destinados a preservar a pureza sagrada asociada aos santuarios xintoístas.[5] A única estrutura sobrevivente do santuario de Itsukushima do Período Kamakura é o Kyakuden ou "Santuario do Deus invitado".

Kiyomori[editar | editar a fonte]

Non era raro durante o século XII que a nobreza construíse santuarios ou asumise outros proxectos arquitectónicos para "reflictir o seu poder e esplendor".[6] Os Taira son coñecidos especialmente pola súa participación no comercio marítimo coa dinastía Song (960–1279) e por tentar monopolizar o comercio exterior ao longo do mar Interior.[7]

Kiyomori estaba no auxe do seu poder cando estableceu o dominio Taira sobre a illa. "Ordenou a construción do salón principal do santuario de Itsukushima como mostra de reverencia ao deus tutelar da navegación e para servir de base para as actividades marítimas..."[7] Miyajima pronto converteuse no santuario da familia Taira.[2] Supostamente, Kiyomori escolleu o lugar tamén polo motivo de establecerse aínda máis na aristocracia de Heian como quen se desviaba das normas sociais da peregrinación xintoísta.[8] Prodigou grandes riquezas a Itsukushima e gustáballe mostrar o lugar aos seus amigos e colegas, ou mesmo aos personaxes reais..." [9]

Tamén se di que Kiyomori reconstruíu o santuario por mor dun soño que tiña dun vello monxe que lle prometeu o dominio sobre Xapón se construía un santuario na illa de Miyajima e rendía culto aos seus kami que están alí consagrados polo seu éxito na vida.[5][2] As renovacións financiadas polos Taira permitiron que Itsukushima "crecera ata converterse nun importante complexo relixioso". [8]

O santuario de Itsukushima durante a marea alta, cando parece flotar sobre a auga

Significado relixioso[editar | editar a fonte]

O santuario de Itsukushima está dedicado ás tres fillas de Susano-o no Mikoto: Ichikishimahime no mikoto, Tagorihime no mikoto e Tagitsuhime no mikoto. Tamén coñecidas como "sanjoshin" ou "tres deidades femininas", estas deidades xintoístas son as deusas dos mares e das tormentas. Kiyomori cría que as deusas eran "manifestacións de Kannon", polo que a illa era entendida como o fogar do bodhisattva.[8] En xaponés, a palabra Itsukushima tradúcese como "illa dedicada aos deuses."[2] A propia illa tamén se considera un deus, polo que o santuario foi construído nos arredores da illa.[2] Ademais da súa santidade, o monte Misen é o pico máis alto cuns 535 m.[2] Os turistas poden facer sendeirismo ou tomar un teleférico ata o cumio.[2]

Os seus tesouros inclúen a famosa Heike Nōkyō, ou "Sutras dedicados pola Casa de Taira". Estes consisten en trinta e dous rolos, nos que os sutras do Loto, Amida e Corazón foron copiados por Kiyomori, os seus fillos e outros membros da familia, completando cada un a transcrición dun pergamiño, e estaban "decorados con prata, ouro e nácara polo mesmo [Kiyomori] e outros membros do seu clan."[2]

Orixinalmente Itsukushima era un santuario xintoísta puro "onde non se permitía que nacementos nin mortes causasen contaminación. Debido a que a illa en si era considerada sagrada, os plebeos non tiñan permiso para pisar nela durante gran parte da súa historia para manter a súa pureza. Manter a pureza do santuario é tan importante que desde 1878 non se permitiu morte ou nacemento preto del.[10] Ata o día de hoxe, as mulleres embarazadas deben retirarse ao continente a medida que se achega o día do parto, do mesmo xeito que os enfermos terminais ou os anciáns cuxo falecemento é inminente. Están prohibidos os enterramentos na illa. Para permitir que os peregrinos se achegasen, o santuario construíuse como un peirao sobre a auga, polo que parecía flotar, separado da terra.[11] A porta de entrada vermella, ou torii, construíuse sobre a auga polo mesmo motivo. Os plebeos tiveron que dirixir os seus barcos polo torii antes de achegarse ao santuario.

Vista desde o torii (porta)

Galería[editar | editar a fonte]

  • O torii coa marea baixa

    O torii coa marea baixa

  • O torii ao amencer

    O torii ao amencer

  • O torii ao solpor

    O torii ao solpor

  • O torii pola noite

    O torii pola noite

  • Os edificios que compoñen o propio santuario tamén están construídos na auga.

    Os edificios que compoñen o propio santuario tamén están construídos na auga.

  • Os corredores e camiños do santuario sobre pilotes.

    Os corredores e camiños do santuario sobre pilotes.

  • A porta torii vista desde o castelo coa marea baixa

    A porta torii vista desde o castelo coa marea baixa

  • O torii cun visitante e vista do mar Interior de Seto.

    O torii cun visitante e vista do mar Interior de Seto.

  • Pagoda de cinco niveis en Itsukushima

    Pagoda de cinco niveis en Itsukushima

  • Cervo preto da porta torii

    Cervo preto da porta torii

  • Panorama da porta flotante torii no santuario Itsukushima.

    Panorama da porta flotante torii no santuario Itsukushima.

  • Reunións ministeriais do G7 de 2016.

    Reunións ministeriais do G7 de 2016.

  • Dentro do santuario principal de Itsukushima (Haiden)

    Dentro do santuario principal de Itsukushima (Haiden)

  • Ponte en Miyajima

    Ponte en Miyajima

  • Pagoda de Tahōtō

    Pagoda de Tahōtō

  • Chashitsu no seu xardín, arredor de 1900

    Chashitsu no seu xardín, arredor de 1900

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ 1,0 1,1 Nussbaum, Louis-Frédéric (2005). "Itsukushima-jinja" en Japan Encyclopedia, p. 407.
  2. ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 Cali, Joseph; Dougill, John; Ciotti, Geoff (2013). Shinto Shrines: A Guide to the Sacred Sites of Japan's Ancient Religion. University of Hawai'i Press. ISBN 9780824837136. JSTOR j.ctt6wqfhm. 
  3. ↑ 3,0 3,1 "Ramsar and World Heritage Conventions: Converging towards success - Case study: Itsukushima Shinto Shrine, Japan" (PDF). Ramsar. 15 de setembro de 2017. 
  4. ↑ "Nationwide List of Ichinomiya," p. 3 Arquivado 2013-05-17 en Wayback Machine.; retrieved 2012-11-20.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Sadler, A.L. (2009). A Short History of Japanese Architecture. 
  6. ↑ Calza, Gian Carlo (2002). Japan Style. Phaidon. p. 190. ISBN 978-1100744452. 
  7. ↑ 7,0 7,1 Shively, Donald H. (1999). The Cambridge History of Japan, Volume 2: Heian Japan. Cambridge University Press. p. 635. 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 BLAIR, HEATHER (2013). "Rites and Rule: Kiyomori at Itsukushima and Fukuhara". Harvard Journal of Asiatic Studies 73 (1): 1–42. ISSN 0073-0548. JSTOR 44478243. 
  9. ↑ Sansom, George (1958). A History of Japan to 1334. Stanford University Press. p. 276. ISBN 978-0804705233. 
  10. ↑ "Itsukushima". GoJapanGo. 2010. Arquivado dende o orixinal o 9 de xuño de 2012. Consultado o 17 de marzo de 2011. 
  11. ↑ Turner, Victor W. (1969). The Ritual Process: Structure and Anti-structure. Chicago: Aldine Pub. ISBN 9780202010434. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Este artigo tan só é un bosquexo
 Este artigo é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Santuario_Itsukushima&oldid=6302732»