San Miguel de Lillo

San Miguel de Lillo

(es) San Miguel de Lillo
Tipo	igrexa monumento patrimonio histórico español
Epónimo	Arcanxo Miguel
Parte de	Monumentos de Oviedo e do Reino de Asturias
Situado na entidade xeográfica	Monte Naranco
Localización
División administrativa	Lillo, España
43°22′49″N 5°52′06″O
Características
Elemento da Lista Vermella do Patrimonio
Data	7 de xuño de 2009
Data de remate	27 de novembro de 2014
Identificador	iglesia-de-san-miguel-de-lillo
Ben de interese cultural
Data	24 de xaneiro de 1985
Identificador	RI-51-0000046
Parte dun sitio do Patrimonio da Humanidade
Data	1985 (9ª Sesión)
Identificador	312-001
Ben de interese cultural
Data	24 de xaneiro de 1885
Identificador	RI-51-0000046
Historia
Data de creación ou fundación	século IX
Actividade
Fundador	Ramiro I de Oviedo
Sitio web	santamariadelnaranco.blogspot.com

San Miguel de Lillo (en asturiano: Samiguel de Lliño) é unha igrexa prerrománica dedicada a San Miguel Arcanxo, construída polo rei Ramiro I no monte Naranco, nos arredores de Oviedo (Asturias). Atópase a escasos metros da igrexa de Santa María do Naranco. Posibelmente é a que, segundo a crónica Albeldense, este monarca mandou construír xunto aos seus palacios, con función de igrexa palatina. En principio, puido estar dedicada a Santa María e San Miguel.

Declarada pola UNESCO Patrimonio da Humanidade en 1985. En xaneiro de 2009, advertiuse un inminente derrumbamento da estrutura e dunha deterioración case irreparable en xeral das pinturas por mor da gran humidade que a asola. No ano 2011 leváronse a cabo unhas obras de restauración.

Arquitectura

Planta da igrexa.

Orixinalmente tivo planta basilical de tres naves, pero só se conserva unha terceira parte da súa lonxitude, porque durante o século XIII ou comezos do XIV arruinouse a causa das malas condicións do chan. Consérvase unicamente o vestíbulo e o arrnque das súas tres naves. Sobre o primeiro atópase a tribuna real, franqueada a ambos os lados por dúas pequenas estancias.

A cuberta está abovedada, mediante un sistema complexo de bóvedas de medio canón. As naves están separadas por arcos que descansan en columnas, feito inusitado na arte asturiana, xa que o habitual era o uso do piar como soporte. Estas columnas apóianse en altas basas cadradas que acollen decoración escultórica de arcos que encadran figuras.

Está realizada na súa meirande parte de perpiaño. As ventás presentan belas celosías talladas en pedra. A construción resulta esvelta e amosa certo interese do seu autor polas proporcións, posto que a súa altura é o triplo da anchura das súas naves.

Relevo na xamba.

Decoración escultórica

Moi destacábel é a decoración escultórica en relevo; especialmente a das xambas da porta de entrada, posibelmente inspirada nun díptico consular bizantino do século VI, pertencente ao cónsul Areobindo, que se conserva no Museo de San Petersburgo.

Toda a decoración escultórica en xambas, basas e capiteis denota unha forte influencia bizantina, oriental e incluso lombarda, presentando un certo encanto primitivista e antinaturalista.

Decoración pictórica

Quedan restos da decoración pictórica mural na que se poden distinguir dous tipos; a decorativa imita á da época de Afonso II visíbel en San Xián dos Prados, pero existen outras totalmente novidosas coa figura humana como tema principal. Estas pinturas son visíbeis no muro sur da nave sur e no muro leste da mesma nave.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Recensión da igrexa de San Miguel de Lillo na Lista vermella de patrimonio en perigo, en Hispania Nostra.