Renault Clio

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Renault Clio

Outros nomes Renault Lutecia (Xapón)
Fabricante Renault
País Francia
Período 1990–presente
Configuración
Segmento Segmento B
Configuración Motor dianteiro, tracción dianteira
Modelos relacionados
Antecesor Renault 5


O Renault Clio é un automóbil do segmento B, producido polo fabricante de automóbiles francés Renault. Foi lanzado en 1990 e tivo un éxito comercial e crítico substancial, sendo constantemente un dos coches máis vendidos en Europa desde o seu lanzamento,[1] e atribúeselle en gran parte a restauración da reputación de Renault, despois dunha época difícil na década de 1980. O Clio é un dos dous únicos coches (o outro é o Volkswagen Golf) que foi elixido Coche Europeo do Ano dúas veces, en 1991 e en 2006.

O coche leva o nome de Clío, unha das nove musas da mitoloxía grega. En Xapón, véndese como Renault Lutecia[2] porque Honda conserva os dereitos do nome Clio despois de establecer a canle de vendas de Honda Clio en 1984. Lutecia deriva do nome de Lutecia, unha antiga cidade romana que foi a predecesora de París.

Primeira xeración[editar | editar a fonte]

Primeira xeración (1990)

Montaxe Flins, Francia
Córdoba, Argentina
Envigado, Colombia
Novo Mesto, Slovenia
Valladolid, España
Setubal, Portugal
Período 1990–1998 (Francia)
1996–2001 (Colombia)
Dimensións
Lonxitude 3 709 mm
Anchura 1 616 mm
Altura 1 360 mm
Distancia eixes 2 472 mm
Peso 930 kg

O Clio presentouse no Salón do Automóbil de París en xuño de 1990 e entón comezaron as vendas en Francia e no resto do continente. O Clio foi o substituto do exitoso Renault 5, aínda que o R5 permaneceu en produción ata 1996 en Eslovenia, onde máis tarde se construíron algunhas versións do Clio. A suspensión e o chan do Clio eran en gran parte os mesmos que o R5, que se derivaba do Renault 9 de 1981 e do Renault 11 de 1983.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "Renault's New Clio III: Up to 53.5 MPG". greencarcongress.com. Consultado o 2010. 
  2. "Model lineup: Renault Lutecia presentation". renault.jp. Consultado o 2013.