Pyrgus serratulae
| Pyrgus serratulae | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Nome binomial | |||||||||||||||||
| 'Pyrgus serratulae' (Rambur, 1839) | |||||||||||||||||
A Pyrgus serratulae é unha especie de lepidóptero da familia Hesperiidae, da subfamilia Pyrginae e do xénero Pyrgus.
Taxonomía[editar | editar a fonte]
Pyrgus serratulae foi descrita por Pierre Rambur en 1839 baixo o nome inicial Hespeira serratulae.[1]
Subespecies[editar | editar a fonte]
- Pyrgus serratulae balcanica (Warren, 1926)
- Pyrgus serratulae gricescens Alberti, 1970
- Pyrgus serratulae major Staudinger, 1879
- Pyrgus serratulae shukshini Korshunov & Ivonin, 1996
- Pyrgus serratulae uralensis Warren, 1926.[1]
Descrición[editar | editar a fonte]
A Pyrgus serratulae é unha pequena bolboreta cunha envergadura de 24 a 28 mm, marrón escuro por riba, cunha franxa marxinal branca intercalada nas catro ás e unha ornamentación de pequenas manchas brancas na parte frontal.[2][3]
O reverso é máis claro, de cor verde amarelada con manchas pequenas e brancas nas ás anteriores, as máis grandes en parte nunha franxa curta nas traseiras.
Bioloxía[editar | editar a fonte]
Período de voo e invernada[editar | editar a fonte]
A Pyrgus serratulae voa nunha xeración entre mediados de maio e mediados de xullo .
Plantas hóspedes[editar | editar a fonte]
As plantas hóspedes da súa eiruga son dos xéneros Alchemilla e Potentilla: Potentilla hirta, Potentilla nevadensis, Potentilla pedata, Potentilla repens, Potentilla tabernaemontani.[1][2]
Ecoloxía e distribución[editar | editar a fonte]
A Pyrgus serratulae está presente dende España ata Mongolia e o nordeste da China. Está presente en todo o sur de Europa (agás Irlanda, Inglaterra e Escandinavia). En Asia, está presente en Oriente Medio, sur de Siberia, Mongolia e no nordeste da China .
Biotopo[editar | editar a fonte]
A Pyrgus serratulae reside en claros e arbustos, en lugares herbosos con flores .
Notas[editar | editar a fonte]
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Tom Tolman e Richard Lewington (trad. do inglés), Guide des papillons d'Europe et d'Afrique du Nord, París, Delachaux et Niestlé, 1997, 381 p. (ISBN 978-2-603-01649-7), p. 326-327.