Portal:A Coruña/Biografía destacada/4

Wenceslao Fernández Flórez, nado na Coruña o 11 de febreiro de 1885 e finado en Madrid o 29 de abril de 1964, foi un narrador, xornalista e humorista galego. Comezou a traballar moi novo no diario coruñés La Mañana e posteriormente colaborou en El Heraldo de Galicia, Diario de La Coruña e Tierra Gallega, pasando a dirixir con 18 anos o Diario Ferrolano. Ao longo da súa vida logrou numerosos premios e disticións, conseguindo o premio do Círculo de Belas Artes coa súa novela Volvoreta (1917), en 1926 recibiu o Premio Nacional de Narrativa, en 1945 ingresou na Real Academia Española e en 1959 recibiu a Cruz de Alfonso X el Sabio.

Aínda que de ideoloxía conservadora (seguidor e admirador da política de Antonio Maura), non escatimou críticas, ás veces acerbas, como nas súas obras "El secreto de Barba Azul", Las siete columnas ou El espejo irónico, a propósito da política e dos políticos do reinado de Alfonso XIII.

Publicou unhas corenta novelas e libros de relatos de humor, caracterizados estes por un humor irónico con moita retranca, ás veces próximo ó fantástico. A súa obra amósase moi sensible á paisaxe galaica, que envolve nun profundo lirismo. Moitas das súas novelas e relatos posúen contidos simbólicos.