Pobo witoto
| Pobo witoto | |
|---|---|
_(14802073753).jpg) Homes witoto en 1913. | |
| Poboación | |
| Poboación total: 14 000 | |
| Rexións principais: | |
 Colombia | 12 029 (censo de 2018)[1] |
 Perú | 1 917 (2007) |
| Aspectos culturais | |
| Lingua | Linguas witoto |
| Relixión | relixión tradicional |
Os witoto[2] (tamén chamados huitoto e uitoto) son un pobo indíxena do sur de Colombia e do norte do Perú.[3] O seu territorio orixinario atópase na parte media do río Caquetá e os seus afluentes, e a zona selvática que vai até o río Putumayo. Falan diversas variedades das chamadas linguas witoto.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ DANE (ed.). "Población indígena de Colombia. Resultados del Censo Nacional de Población y Vivienda 2018" (PDF) (en castelán). Consultado o 16 de abril de 2021.
- ↑ Entrada witoto en Digalego
- ↑ "Witoto." Encyclopædia Britannica. Consultado o 6 de decembro de 2011.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Pobo witoto  |
Outros artigos[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Candre Kinerai, Hipólito e Juan Álvaro Echeverri. Tabaco frío, Coca dulce. Bogotá, Colcultura, 1993.
- Preuss, Theodor Konrad. Religión y Mitología de los uitotos. Bogotá, Ed. Universidad Nacional. 1994.
- Tagliani, Lino. Mitología y cultura uitoto. Quito, 1993
- Davis, Wade: El río: exploraciones y descubrimientos en la selva amazónica. Bogotá: El Áncora, editores. 2001.
