Partido Integrista

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Partido Integrista
Tipopartido político
IdeoloxíaTradicionalismo
Data de fundación1888
Data de disolución1932
Fundador(es)Ramón Nocedal
PaísEspaña
[ editar datos en Wikidata ]

O Partido Integrista,[1][2][3] Partido Nacional Católico[4] ou Comuñón Tradicionalista-Integrista[5] foi un partido político español reaccionario fundado en 1888[6] por Ramón Nocedal tras a escisión dos chamados integristas do partido carlista, por considerar que o pretendente Carlos de Borbón e Austria-Leste mantiña unha actitude conciliadora co liberalismo.[7][8] O seu principal medio de difusión foi o xornal El Siglo Futuro,[9] [8] do que Ramón Nocedal acusou a Don Carlos de "traizoar a esencia do carlismo".[10]

Porén, segundo sinalados carlistas como Manuel Polo y Peyrolón e José Roca y Ponsa, entre o credo carlista e o fundamentalista non había diferenza esencial[11] e eran basicamente a mesma causa.[12] En 1906, os fundamentalistas comezaron a colaborar estreitamente cos carlistas e durante a II República, a principios de 1932, o partido volveu ao seo do carlismo,[15] reincorporándose á Comuñón Tradicionalista.[1]

Ideoloxía[editar | editar a fonte]

Copia do Programa de Pío IX.

O integrismo baseou a súa doutrina no desafío das liberdades que forman a esencia do liberalismo. O seu credo condénsase no discurso que pronunciou Nocedal no Congreso en marzo de 1902, loitando contra o novo goberno presidido por Sagasta:

Non predico pola guerra civil, nin polo motín, nin pola algarada, pero a aqueles e a todos os que escoitan a miña voz, quero dicirlles que, se non deciden exercer os seus dereitos non teñen en conta a voz que vén do ceo, e desobedecen a vontade soberana que El nos manda unirnos nun feixe apretado, e lanzarnos en falanxe para reivindicar os nosos dereitos vulnerados, para "defender a verdade descoñecida, para restaurar o imperio absoluto da nosa fe completa e pura, e loitar cos partidos liberais, a quen non eu, senón León XIII chamou imitadores de Lucifer, ata derrubar e esnaquizar esa árbore maldita.[16]

O partido inspirou a súa doutrina no Syllabus do Papa Pío IX, opoñéndose ferozmente aos "erros" condenados por este pontífice. En 1902 publicaron un documento no que afirmaban:

Queremos a unidade católica de España con todas as súas consecuencias... Consideramos aborrecibles a liberdade de conciencia, a liberdade de culto... Queremos loitar contra o liberalismo, o progreso e a civilización moderna...[17]

Un dos principais ideólogos do partido foi o crego catalán Félix Sardá y Salvany, autor da obra El liberalismo es un pecado,[18] que acabaría por separarse do partido. Outro destacado pensador integrista foi Juan Manuel Orti y Lara, que tamén abandonaría as súas filas.[19]

En 1909, publicouse unha síntese do programa do partido no que, xunto ás propostas católicas antiliberais, se presentan un feixe de medidas rexionalistas, unionistas e de redución da administración pública.[20] Tras a caída da ditadura de Primo de Rivera en 1930, os dirixentes rexionais e provinciais do partido, encabezados por Olazábal e Senante, asinaron un Manifesto no que reafirmaban o seu programa e a súa existencia como forza política organizada.[5][21]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ 1,0 1,1 Clemente 1999, p. 21
  2. ↑ Fernández Sarasola 2009, p. 153.
  3. ↑ Andrés-Gallego 1975.
  4. ↑ Andrés-Gallego 1998.
  5. ↑ 5,0 5,1 Álvarez Rey 1993, p. 123.
  6. ↑ Rodríguez Jiménez 1993, p. 51. «Nacía así el integrismo, convertido a partir de 1888 en partido Católico Nacional, el cual emitió el 27 de junio de 1889 el «Manifiesto integrista tradicionalista».
  7. ↑ Clemente 1999, p. 20.
  8. ↑ 8,0 8,1 Andrés-Gallego 1982, p. 141.
  9. ↑ Fernández Sarasola 2009, p. 152.
  10. ↑ Rodríguez Jiménez 1993, p. 51.
  11. ↑ Polo y Peyrolón, Manuel (1905). Credo y programa del partido carlista (PDF). Valencia. p. 16. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 20 de maio de 2021. Consultado o 25 de xuño de 2022. 
  12. ↑ "La tesis y la hipótesis". El Siglo Futuro (Madrid). 20/6/1899, n.º 7.345 (en castelán) (Madrid) (7.345): 1. 20 de xuño de 1899. 
  13. ↑ Granja Sainz 2009, p. 293.
  14. ↑ González Calleja 2001.
  15. ↑ En concreto o 11 de xaneiro de 1932.[13][14]
  16. ↑ Espasa-Calpe 1926, p. 1776.
  17. ↑ Figueroa Pérez 2001, p. 47.
  18. ↑ Moliner Prada 2000, p. 63.
  19. ↑ "Crónica negra: Los curas renegados" (en castelán). 26 de febreiro de 1900: 3. 
  20. ↑ "SÍNTESIS del Programa del Partido Integrista". El Siglo Futuro (Madrid) (747). 3 de enero de 1910. Consultado o 12 de xaneiro de 2023. 
  21. ↑ "La comunión tradicionalista-integrista a los católicos españoles". El Siglo futuro (en castelán) (Madrid) (7.011): 1. 20 de marzo de 1930. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Partido_Integrista&oldid=6510957»